نود و هفتمین دوره جوایز آکادمی علوم و هنرهای سینمای آمریکا، اسکار برگزیدگان خود را معرفی کرد. در این مراسم شیرین سوهانی و حسین ملایمی، هنرمندان ایرانی برای ساخت «در سایه سرو» توانستند اسکار انیمیشن کوتاه سال ۲۰۲۵ را از آن خود کنند.
سهم هنرمندان ایرانی از این مراسم کسب جایزه بهترین انیمیشن کوتاه بود که به شیرین سوهانی و حسین ملایمی کارگردانان «در سایه سرو» از تولیدات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اعطا شد.
این انیمیشن داستان ناخدایی را روایت می‌کند که در پی یک سانحه دریایی با اختلال اضطراب روزگار را می‌گذراند.
به گزارش گاردین فیلم کم‌هزینه “آنورا” با برنده شدن پنج جایزه، از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر زن، اسکار امسال را از آن خود کرد، در حالی که آدرین برودی جایزه بهترین بازیگر مرد را برای فیلم “بروتالیست” به دست آورد.
“آنورا” که داستان یک کارگر جنسی به نام میکی مدیسون را روایت می‌کند که با پسر یک الیگارش روس ازدواج می‌کند، اولین بار در جشنواره فیلم کن سال گذشته به نمایش درآمد و چهارمین برنده نخل طلایی است که جایزه بهترین فیلم را از اسکار دریافت کرده است. خالق این فیلم، شان بیکر، جوایز بهترین کارگردانی، تدوین و فیلمنامه اصلی را نیز کسب کرد. او در سخنرانی خود از جامعه کارگران جنسی تقدیر کرد و گفت: «آن‌ها داستان‌ها و تجربیات زندگی خود را در طول سال‌ها با ما در میان گذاشتند. احترام عمیق من با شماست. این جایزه را با شما شریک می‌شوم.»
میکی مدیسون ۲۵ ساله که دمی مور، بازیگر محبوب فیلم “جوهره”، را شکست داد، در سخنرانی خود این افتخار را «خیلی غیرواقعی» خواند و اعلام کرد که همچنان از جامعه کارگران جنسی حمایت خواهد کرد. دمی مور که در گلدن گلوب و جوایز اتحادیه بازیگران فیلم برنده شده بود، تنها جایزه بهترین گریم و آرایش مو را برای “جوهره” به خانه برد.
کنکلاو، که به‌عنوان رقیب اصلی آنورا برای بهترین فیلم مطرح بود و جوایز زیادی را از بفتا و جوایز اتحادیه بازیگران فیلم کسب کرده بود، تنها یک جایزه برای فیلمنامه اقتباسی به دست آورد. آدرین برودی نیز برای بازی در فیلم درام پس از “بروتالیست” موفق به کسب دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد خود شد. او در سخنرانی خود از «حرفه شکننده بازیگری» سخن گفت و اعلام کرد بازگشت به صحنه، فرصتی برای شروعی دوباره است. زمانی که موسیقی شروع به پخش کرد تا سخنرانی او را کوتاه کند، او گفت: «این اولین باری نیست که روی این صحنه هستم!» او همچنین به موضوعاتی مانند یهودستیزی و نژادپرستی اشاره کرد و گفت: «من برای جهانی سالم‌تر، شادتر و فراگیرتر دعا می‌کنم.»
برودی پیش‌تر در سال ۲۰۰۳ برای فیلم “پیانیست” جوان‌ترین برنده جایزه بهترین بازیگر مرد شد. این بار او بر تیموتی شالامی، که هفته گذشته جایزه اتحادیه بازیگران فیلم را برده بود، غلبه کرد. بروتالیست همچنین جوایزی برای بهترین فیلمبرداری و موسیقی متن اصلی به دست آورد که توسط آهنگساز بریتانیایی دنیل بلومبرگ ساخته شده بود.
مستند “سرزمین دیگری”، ساخته یک گروه اسرائیلی-فلسطینی درباره خشونت و جابه‌جایی در کرانه باختری، جایزه بهترین مستند را برد، در حالی که هیچ پخش رسمی در ایالات متحده نداشت. باسل عدرا، یکی از کارگردانان فلسطینی، در سخنرانی خود بر لزوم «اقدامات جدی» برای پایان دادن به بی‌عدالتی و پاکسازی قومی مردم فلسطین تأکید کرد. یووال آبرام، شریک اسرائیلی او، نیز از حقوق ملی هر دو طرف صحبت کرد و سیاست خارجی آمریکا را به‌عنوان مانعی بر سر راه صلح معرفی کرد. او گفت: «آیا نمی‌بینید که ما در هم تنیده‌ایم؟ مردم من زمانی واقعاً امن خواهند بود که مردم باسل واقعاً آزاد و امن باشند.»
فیلم موزیکال جنایی نتفلیکس “امیلیا پرز” با ۱۳ نامزدی، بیشترین نامزدی را در میان فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان به دست آورد. این فیلم دو جایزه برای بهترین ترانه اصلی و بهترین بازیگر مکمل زن برای زوئی سالدانا دریافت کرد. این نخستین بار بود که سالدانا نامزد اسکار می‌شد. او در سخنرانی خود گفت: «من فرزند مهاجرانی سخت‌کوش و با رویاهایی باوقار هستم.»
ستاره اصلی فیلم، کارلا سوفیا گاسکون، که اولین نامزد آشکارا ترنسجندر در بخش بازیگری بود، پس از بازنشر توییت‌های توهین‌آمیز، از کمپین تبلیغاتی کنار گذاشته شد و در مراسم فرش قرمز حاضر نشد، اما در خود مراسم حضور داشت. تد ساراندوس، مدیرعامل نتفلیکس، درباره این جنجال و دلیل عدم صدور بیانیه رسمی گفت: «ما همه تمرکزمان را روی فیلم گذاشتیم، همیشه روی فیلم.»
در نهایت، فیلم برزیلی “من هنوز اینجا هستم” که بر اساس داستان واقعی ساخته شده بود، جایزه بهترین فیلم بین‌المللی را برد. این اولین بار بود که برزیل این جایزه را کسب می‌کرد.
کی‌یران کالکین، که جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای فیلم “یک درد واقعی” به دست آورد، گفت: «من تمام عمرم بازیگری کرده‌ام و هنوز نمی‌دانم چطور اینجا هستم.» او در رقابت با ادوارد نورتون و هم‌بازی خود در سریال “وراثت”، جرمی استرانگ، موفق شد این جایزه را ببرد.
فیلم انیمیشن کم‌هزینه “جریان”، موفق شد بر آثار پرهزینه‌ای چون “پشت‌وپشت ۲” و “ربات وحشی” غلبه کند و به اولین فیلم لتونیایی تبدیل شود که اسکار می‌برد. کارگردان فیلم، گینتز زیلبالودیس، در سخنرانی خود گفت: «ما همه در یک قایق هستیم و باید بر اختلافات خود غلبه کنیم تا راهی برای همکاری پیدا کنیم.»
پاول تازول، نخستین مرد سیاه‌پوست، موفق شد جایزه طراحی لباس را برای “ویکد” کسب کند. این فیلم همچنین جوایزی برای طراحی تولید دریافت کرد، در حالی که “تلماسه: بخش دوم” جوایزی برای صدا و جلوه‌های بصری به خانه برد.
میک جگر، هنگام ارائه جایزه بهترین ترانه اصلی، تشویق ایستاده حضار را دریافت کرد و در شوخی گفت که باب دیلن به این دلیل در مراسم حضور ندارد که فکر می‌کند بهترین ترانه‌های امسال در فیلم “یک ناشناس کامل” بودند. دایان وارن برای شانزدهمین بار موفق به کسب این جایزه نشد.
مورگان فریمن نیز در بخش یادبود سالانه به جین هکمن، دوست نزدیک و هم‌بازی خود در فیلم‌های “نابخشوده” و “تحت ظن”، ادای احترام کرد. این بخش شامل چهره‌هایی چون مگی اسمیت، جینا رولندز، جون پلورایت، کریس کریستوفرسون، دونالد ساترلند و دیوید لینچ بود. بعداً در مراسم، وپی گلدبرگ و اپرا وینفری به طور جداگانه به کوئینسی جونز ادای احترام کردند. گلدبرگ گفت: «وقتی درباره برتری سیاه‌پوستان صحبت می‌کنیم، منظورمان کوئینسی است.»
مراسم امسال با ادای احترام به شهر لس‌آنجلس آغاز شد و کلیپ‌هایی از فیلم‌هایی چون “لا لا لند” و “روزی روزگاری در هالیوود” نمایش داده شد. این بخش با اجرای ترانه “بیش از رنگین‌کمان” توسط آریانا گرانده و سپس اجرای ترانه “خانه” توسط سینتیا اریوو ادامه یافت. در پایان، هر دو ستاره موزیکال “ویکد” ترانه “غلبه بر جاذبه” را اجرا کردند و حضار تشویق ایستاده کردند.
کانن اوبراین، مجری مراسم، درباره زمان سخت شهر لس‌آنجلس در پی بازسازی پس از آتش‌سوزی‌های اخیر گفت: «چنین شب‌هایی برای جلب توجه به کسانی است که پشت‌صحنه کار می‌کنند و اغلب دیده نمی‌شوند.» او همچنین در طول شب اعضای آتش‌نشانی لس‌آنجلس را روی صحنه آورد.
