ظهور و رشد نیروهای راست افراطی و سیاست های واپس گرا در مناطق مختلف جهان نگرانی نیروهای آزادیخواه و دمکراسی خواه را برانگیخته است.
نگاه و اندیشه راست افراطی، عمیقا مخالف برابری انسانی بویژه برابری جنسیتی بوده و سعی در رواج و عادی سازی مدل های پدر سالارانه و کلیشه های جنسیتی داشته تا حقوق زنان و اقلیت ها را محدود کنند.آنچه بیش از پیش نگران کننده است این است که امروز این نگاه تبعیض محور به جامعه و بویژه به زنان در حال گسترش است و شور بختانه قدرت سیاسی را در یکی از کشورهای دموکراتیک جهان به تازگی در دست گرفته است.
این نگاه که امروز بیش از پیش قدرت اجرایی و عملیاتی پیدا کرده است، معقوله ایی واپس گرا را که « بحران مردانگی» نام نهاده اند، در سطح عمومی مطرح میکند وسعی بر این دارد که آن را به گفتمانی جدید در مقابل گفتمان برابری خواهانه زنان و اقلیت ها قرار داده و آن را به گفتمان غالب تبدیل کند. این در حالی است که حتی در کشورهای آزاد و دموکراتیک، برابری جنسیتی هنوز بطور کامل به حقیقت نپیوسته است و راه برای رسیدن به آن طولانی است.سازمان ملل در گزارش جهانی شکاف جنسیتی ۲۰۲۴، تاکید میکند که برای رسیدن به برابری جنسیتی هنوز به ۱۳۴ سال کار و تلاش در این راه نیاز داریم.
با مطرح کردن این به اصطلاح «بحران مردانگی»، راست افراطی سعی در منحرف کردن اذهان از معقوله نابرابری و اهمیت تلاش برای برقراری برابری انسانی دارد. آنها سعی به بازگرداندن نقش های سنتی جنسیتی و جنسیت زده داشته و تصویری واپس گرا از خانواده را ترویج میکنند که نقش اصلی زنان در خانواده و در جامعه، به نقش های مادری و همسری محدود میشوند.
بطور کلی، راست افراطی خواستار اشاعه گفتمان ضد فمینیستی است و در نهایت برای بازسازی ساختارهای پدر سالارانه و مرد سالارانه که مطالبه اصلی آن برتری طلبی و سلطه مردان بر زنان است، تلاش میکند.
اولین اقدام برای تسلط بر زنان، تسلط بر بدن آنان است و مخالفت با حقوق باروری اولین قدم برای اجرایی کردن این تسلط است. دیدیم که به سادگی در ایالات متحده، نیروهای واپسگرا چگونه حقوق سقط جنین را در بسیاری از ایالت ها از بین بردند.
گروه های راست افراطی گاهی از مبارزات زنان به عنوان ابزاری برای حمله به مهاجران بهره میبرند. آنها مدعی اند که به نام دفاع از حقوق زنان با حجاب مبارزه میکنند در حالی که در دیگر عرصه ها، آشکارا یا ضمنی، نه تنها با آزادی و با برابری جنسیتی مخالفت میکنند بلکه در صدد نابودی دستاوردهای زنان در حوزه مطالباتی هستند.
باید خاطر نشان کرد که اندیشه راست افراطی بر پایه دیدگاهی سلسله مراتبی و اقتدارگربنا شده است که نظم اجتماعی را بر اساس نابرابری به اصطلاح «طبیعی»، بین گروه های مختلف اجتماعی، تعریف میکند : مثلا بین ملت ها. این گونه نژاد پرستی و بیگانه هراسی را عادی سازی میکند، و همینطور بین طبقات اجتماعی که به پرستش قدرت و سرکوب جنبش های مردمی می انجامد و بالاخره بین جنسیت ها که باعث افزایش خشونت در جامعه و خشونت خانگی میشود.
این اندیشه که نظم سنت گرایانه را ترویج میدهد و بدنبال یکپارچگی فرهنگی و نژادی است، از دیر باز به مبارزات رهایی بخش زنان حمله کرده است. زیرا این جنبش ها نظم موجود را به چالش میکشند.
فمینیسم، که سلطه مردانه و ساختارهای اقتدارگرا را به پرسش میکشد با ایده الی که بر اطاعت و فرمانبرداری تاکید دارد و حقوق انسانی فرد را نادیده میگیرد، ناسازگار است. جنبش فمینیستی از دیر باز علیه تمام اشکال سلطه و سرکوب، از جمله سلطه جنسیتی، نژاد پرستی و ایدولوژی های اقتدار گرا مبارزه کرده و میکند. این جنبش، چشم اندازی برابری خواهانه دارد که با اصول فاشیسم در تضاد است.
به بیان دیگر مبارزه با دیدگاه راست افراطی با مبارزه علیه پدرسالاری که بنیان تفکر این جریان فکری است، پیوند خورده، و دفاع از فمینیسم، نوعی مقاومت در برابر هر شکل از سرکوب به شمار میرود.
نقاط مشترک جنبش های فمینیستی و دیگر جنبش های آزادیخواهانه، در این است که هر دوی آنها علیه ستم های سیستماتیک، ایدولوژی های اقتدارگرا که باعث تقویت انواع نابرابری هستند، مبارزه می کنند.
امروز، با رشد نیروهای راست افراطی و خطر گسترش سیاست های واپس گرا در سراسر جهان ،همگرایی میان جنبش زنان و دیگر جنبش های برابری خواهانه و حمایت تمام آزادیخواهان و دمکراسی طلبان از این جنبش ها یک ضرورت اساسی است. زنان نخستین هدف راست افراطی هستند، اما اگر این تهدید را جدی نگیریم، بنظر میرسد که مسیر بسوی فاشیسم هموار خواهد شد چرا که امروز دموکراسی در سطح جهانی با خطری جدی مواجه است.
