جایی در مرز میان هنر و آینده‌نگری، پروژه‌ای که با عنوان «سایبروتل» (Cybrothel) در محله فریدریشس هاین برلین آغاز شد، حالا به نخستین فاحشه‌خانه عروسکی این شهر بدل شده است—و البته نه بدون جنجال.
فیلیپ فوسنگر، که خالق این فضای منحصربه‌فرد است و اصالتی اتریشی دارد، در حال انجام یکی از کارهای روزمره در این مکان است: تمیز کردن یک عروسک جنسی. او نیم‌تنه‌ی عروسک را با کمک یک بالابر مخصوص بیماران بلند می‌کند، میان لب‌های مصنوعی آن دستمال قرار می‌دهد و سپس آن را به اتاقی در پشت صحنه می‌برد تا شسته و ضدعفونی شود. این صحنه، با بدن‌های بی‌جان آویزان از قلاب‌ها، حال‌وهوایی سرد و غیرانسانی دارد—ترکیبی از محیط یک آزمایشگاه علمی‌تخیلی و یک نمایش‌خانه تئاتری. در این میان، فوسنگر با ژستی جدی و دقیق، یادآور نسخه‌ای مدرن از دکتر فرانکنشتاین است؛ کسی که می‌خواهد به مصنوعاتی بی‌جان روحی نو ببخشد.
سایبروتل ابتدا یک پروژه‌ی هنری بود، شکل‌گرفته با همکاری فوسنگر و متخصص هوش مصنوعی، ماتیاس اسمِتانا. اما حالا به مکانی بدل شده که در آن مشتریان می‌توانند از میان انواع عروسک‌ها—با نام، پیش‌زمینه داستانی، و ویژگی‌های متنوع از واژن‌های گرم‌شونده تا موهای شرمگاه قابل کاشت—یکی را انتخاب کنند. برخی حتی عروسک‌های بدون سر می‌طلبند، برای سشن‌هایی که گاه تا صبح ادامه دارند.
در کنار این‌ها، «ملکه‌های صدا» (Voice Queens) – زنانی واقعی که از اتاق‌های مجاور با صدایشان به شخصیت عروسک‌ها جان می‌دهند – با مشتریان در تعامل‌اند. همچنین، تجربه‌هایی با واقعیت مجازی نیز ارائه می‌شود که در آن، عروسک‌ها در فضای دیجیتال جان می‌گیرند.
نمونه‌ی پیشرفته‌ای از این پدیده، «کوکشی» (Kokeshi) * است، نخستین عروسک سایبروتل که اکنون با آپدیت هوش مصنوعی، در کنفرانس دیجیتالی re:publica روی صحنه رفت و با سخنران دیگری گفت‌وگو کرد.
پیکرهای بی‌جان، رهاشده پس از اوج لذت، اغلب در وضعیتی خالی از حس روی تخت‌ها رها شده‌اند. فوسنگر می‌گوید بسیاری از مشتریان متأهل‌اند یا در رابطه‌اند، اما سایبروتل را فضایی امن برای تجربه‌های جدید می‌دانند. برخی نیز به همراه شریک‌شان می‌آیند و «سبک سه‌نفره» را تجربه می‌کنند.
هرچند تمیزی رعایت می‌شود، برخی عروسک‌ها با گذر زمان لکه‌دار و فرسوده‌اند. فوسنگر می‌گوید حدود هر ۶ هفته یک بار باید یک عروسک تعویض شود—که عمدتاً از چین سفارش داده می‌شوند.
مدل‌های مردانه مثل «گای رایدر» (Guy Rider)، با آلت تناسلی دائماً نعوظ‌شده، کمتر خواهان دارند. در مقابل، تقاضا برای عروسک‌هایی با ظاهر کمتر کلیشه‌ای، مثلاً با زخم یا بدون سینه، در حال افزایش است. اما بازار فعلی همچنان در انحصار فانتزی‌های مردانه است: «وایلد وندی»، «مچور مارتا» یا «یانگ یوکو» * *
در دل این تجربه، مسئله‌ی رضایت، اخلاق، و خشونت نیز مطرح است. در سایبروتل یک مورد خشونت علیه عروسک رخ داد که رسانه‌ها از آن با عنوان «قتل فاحشه‌عروسکی» یاد کردند.
پژوهشگران از جمله جسیکا شزوکا از دانشگاه دویسبورگ-اسن دریافته‌اند که افراد در مواجهه با تصاویر دیجیتال از اعمال جنسی خشن، واکنش راحت‌تری نسبت به نمونه‌های انسانی دارند. این موضوع، سؤالات اخلاقی مهمی درباره‌ی آموزش هوش مصنوعی جنسی ایجاد کرده است. سایبروتل اعلام کرده فقط با رضایت کاربران، تعاملات برای آموزش هوش مصنوعی استفاده می‌شود، آن‌هم روی پردازنده‌های محلی و بدون اتصال اینترنت یا فضای ابری.
با این حال، مخالفانی جدی نیز وجود دارند. کاتلین ریچاردسون، محقق اخلاق و رباتیک، با راه‌اندازی کمپینی علیه ربات‌های جنسی هشدار می‌دهد که چنین فناوری‌هایی به ابژه‌سازی زنان و حذف همدلی در روابط دامن می‌زنند.
کولیا نولته، سخنگوی اتحادیه خدمات جنسی، نیز بر این باور است که هیچ هوش مصنوعی یا رباتی نمی‌تواند آن پیوند انسانی را جایگزین کند که در یک گفت‌وگوی واقعی جنسی شکل می‌گیرد. «ما را برای عمل نمی‌خرند، برای احساسی که ایجاد می‌شود، می‌خرند.»
سؤالی بنیادین همچنان بی‌پاسخ مانده است: آیا پیشرفت ربات‌های جنسی پایانی است بر میل انسانی، یا گامی است به‌سوی جنسیتی فراانسانی؟ برای فوسنگر، شاید پاسخ چیزی میان این دو باشد: «شاید این ماجرا به ما کمک کند که تابوها را بشکنیم، هویت را از نو تعریف کنیم، و صمیمیت را به صورتی رادیکال فراگیر کنیم.» اما فعلاً، کوکشی و همکارانش سکوت کرده‌اند.
* «کوکشی» نام اولین عروسکی است که در “Cybrothel” یا «سایبروتل» استفاده شده و بعداً به آن یک به‌روزرسانی هوش مصنوعی (AI update) داده شده است. این یعنی کوکشی نه‌تنها یک شیء جنسی بلکه نوعی “شخصیت دیجیتال” هم هست. نکات مهم در مورد کوکشی در این زمینه:
دارای هوش مصنوعی: کوکشی حالا با به‌روزرسانی دیجیتال، توانایی تعامل و گفت‌وگو دارد. در ویدیویی که در کنفرانس دیجیتال re:publica پخش شده، او در یک پنل به‌صورت شبیه‌سازی‌شده شرکت می‌کند و با هم‌سخن خود تعامل دارد—نشانه‌ای از تلاقی بازیگری، رباتیک و هوش مصنوعی.
نخستین عروسک فعال در پروژه: او مانند “مادر مؤسس” این مکان معرفی می‌شود؛ اولین بدنی که در این فضا جان گرفت—چه فیزیکی، چه دیجیتال.
* * این نام‌ها — «وایلد وندی» (Wild Wendy)، «مچور مارتا» (Mature Marta) و «یانگ یوکو» (Young Yoko) — نام‌هایی هستند که شرکت‌های سازنده‌ی عروسک‌های جنسی برای مدل‌های مختلف خود انتخاب کرده‌اند، و هر کدام نوعی تیپ شخصیتی یا ظاهری خاص را بازتاب می‌دهند. این نام‌گذاری‌ها به‌نوعی بازاریابی جنسی بر اساس کلیشه‌های آشنا از زنان است. این نوع نام‌گذاری‌ها، که با اسم کوچک زنانه و یک صفت توصیفی همراه هستند، دقیقاً آن چیزی را تقویت می‌کنند که منتقدان «شی‌وارگی جنسی» به آن اعتراض دارند: یعنی تقلیل یک شخصیت یا بدن زنانه به یک “نوع” قابل انتخاب، مانند سفارش از یک منو. عروسک‌ها در این فضاها نه به عنوان بازنمایی انسان، بلکه به‌عنوان کالایی قابل تنظیم و فرمان‌پذیر عرضه می‌شوند—و دقیقاً به همین دلیل این موضوع در مباحث اخلاقی، فمینیستی و روان‌شناختی مورد نقد جدی قرار دارد.
منبع: تاتس – برگردان برای اخبار روز لیلا افتخاری
یک پاسخ
مبارزه بر علیه هر نوع بهره کشی از انسان ها و مبارزه برای حذف کامل خود فروشی زنان ، هم جهت و کاملا به هم مرتبط هستند !