دیوان کیفری بین‌المللی روز پنج‌شنبه یکم آذر، حُکم بازداشت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر، و یوآو گالانت وزیر جنگ سابق کشور اسرائیل را به اتهام ارتکاب جنایت جنگی در غزه صادر کرد. این دادگاه هم چنین حُکم جلب محمد دیاب ابراهیم المصری (معروف به محمد ضیف) فرمانده نظامی حماس را صادر کرده است. مرگ اسماعیل هنیه و محمد سنوار پایان اجرای حُکم بازداشت این دو تن بود.
این نخستین بار از زمان تاسیس دولت اسرائیل است که برای دو مقام دولتی این کشور حُکم بازداشت به اتهام جنایات جنگی صادر می‌شود.
دیوان لاهه در بیانیه خود می‌نویسد: «دادگاه کیفری بین‌المللی به دلایل قانع کننده‌ای دست یافته که نشان می‌دهند آقای نتانیاهو متولد ۲۱ اکتبر ۱۹۴۹ و آقای گالانت متولد ۸ نوامبر ۱۹۵۸ مسئول جنایاتی هستند که به‌طور مشترک مرتکب شده‌اند. از جمله این جنایات می‌توان به استفاده از قحطی به‌عنوان یک روش جنگی، جنایات علیه بشریت، قتل، آزار و اذیت و اقدامات غیرانسانی اشاره کرد.»
این حُکم مطابق با ماده هشت اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی است که در روز ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۸ درشهر رُم ایتالیا به تصویب رسید. ماده هشتم اساسنامه دیوان کیفری در باب جنایات جنگی است که بند ۲۵ آن در صدور حُکم بازداشت نتانیاهو و گالانت مورد استناد قرار گرفته است: «تحمیل گرسنگی اجباری بر غیرنظامیان به عنوان یک حربه نظامی، از طریق محروم ساختن این افراد از لوازم حیاتی که برای بقای آنها ضروری است، از قبیل ایجاد عمدی موانع در ارسال محمولههای حیاتی که در کنوانسیون‌های ژنو ضروری نامیده شده‌اند.»
ما از صدور حُکم بازداشت نخست وزیر کنونی اسرائیل و وزیر دفاع پیشین این کشور استقبال می‌کنیم و آن را نشانه تلاش برای بازگرداندن اعتماد به وجاهت و حیثیت نهادهای بین‌المللی می‌دانیم. صدور حُکم بازداشت این دو دولتمرد اسرائیلی که از مسئولین طراز اول کشتار مردم و ویرانی هدفمند در غزه هستند را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم که کشورهایی که اساسنامه دادگاه کیفری رُم را امضا کرده‌اند به تعهد خود در اجرای این حُکم دستگیری پایبند بمانند و در بازداشت این دو تن، کمال همکاری را با دیوان کیفری لاهه انجام دهند. صدور این حکم حاکی از پایبندی به استقلال رای دادگاه کیفری بین المللی است . همان گونه که اجرای آن میزان و ملاک سنجش تعهد و التزام عملی به میثاق‌های بین‌المللی است.
حُکم دادگاه کیفری بین‌المللی روزی نویدبخش برای طرفداران صلح در منطقه و جهان است و شاهد این مدعااست که صدای نه به “جنگ افروزی و جنگ افروزان” طنین جدیدی یافته است.
حزب دموکراتیک مردم ایران
۲ آذر ۱۴۰۳
