هئیت داوران دومین جشنواره «زن، زندگی، آزادی» (یادمان بکتاش آبتین) با انتشار بیانیه‌ای شاعران برگزیده خود را اعلام کردند.
بر این اساس هیئت داوران، حجت بداغی، سمیه جلالی، فروغ سجادی و نیما صفار را به عنوان شاعران برگزیده در این دوره از جشنواره «زن، زندگی، آزادی» شناخت و از آزیتا قهرمان، ساجد فضل‌زاده و فرشته اقبالی هم تقدیر کرد. علاوه بر این لوح تقدیر «یادمان بکتاش آبتین» به مریم حسین‌زاده شاعر و نقاش برای یک عمر فعالیت هنری، ادبی و مدنی تعلق گرفت.
دومین دوره جشنواره هنری بین‌المللی «زن، زندگی، آزادی» که در ونکوور کانادا آغاز به کار کرده بود تا ۵ دسامبر ادامه داشت. در فراخوانی که دبیرخانه این جشنواره منتشر کرده، آمده بود که این جشنواره «کاملاً مستقل و آزاد» با «هدف ارج‌نهادن به آرمان‌های انسانیِ جنبش «زن، زندگی، آزادی» و ایجاد انگیزه برای تداوم راهِ جان‌باختگان در راه آزادی اندیشه در سراسر جهان به فعالیت مشغول است.»
هئیت داوران دومین جشنواره «زن، زندگی، آزادی» (یادمان بکتاش آبتین) در بیانیه خود یادآوری کردهاند که در گزینش شاعران برگزیده به ارتباط شعرها به‌لحاظ مضمونی با درونمایه‌های جنبش «زن، زندگی، آزادی»، توان رتوریک، اندیشمندانه و بارور عناصر شعری در تصویر و بسط آنچه بر منِ جمعی گذشت و توان تعمیق ادراک مخاطب از پدیدارها و ناپدیدارهای جنبش، گسترش امکان‌های معنایی و دلالت‌ها به انضمام چگونگی ساختار و سامان کلام توجه کردهاند.
فرهاد اکبرزاده (نویسنده و مترجم)، آتفه چهارمحالیان (شاعر و فعال حقوق بشر) و بیتا ملکوتی (شاعر و نویسنده) عضو هیأت داوران این جشنواره بودند. شوکا حسینی نیز که خود از شاعران شناخته شده ایران است دبیری بخش شعر جشنواره «زن، زندگی، آزادی» را به عهده داشت.
یک پاسخ
جشنواره ” زن ، زندگی ، آزادی ” …؟!
حرکت اعتراضی” زن زندگی آزادی ” به طور عمده در همان بستر لایه های متوسط بورژوازی و خورده بورژوازی باقی ماند و تنها از کارگران می‌خواست که اعتصاب عمومی و سراسری کنند تا فرقه رجوی ، تجزیه طلبان، اصلاح طلبان غربگرا و سلطنت طلبان به نیات شوم خویش نایل شوند. این تلاش درهم شکست. البته افرادی بودند که با خرابکاری تلاش کردند شعار” زن، زندگی ، آزادی” را به شعار طبقه کارگر بدل کنند و یا آنها را بسیج نموده تا “حکومت شورائی”در ایران مستقر سازند ولی این اقدامات مضحک با شکست روبرو شد و طبقه کارگر ایران علیرغم عدم وجود رهبری راستین و آگاه به این خفت ایران ستیزانه تن در نداد . شعارطبقه کارگر ایران در شرایط کنونی ، آزادی سیاسی، اجتماعی و اتحادیه‌های صنفی کارگری و بهبود شرایط زندگی اوست. زندگی طبقه کارگر ایران شعار پوپولیستی و همه باهم “زن، زندگی و آزادی” نیست. زنان کارگر پیوند طبقاتی با مردان کارگر دارند و دست در دست هم به پیروزی نائل خواهند شد.این شعار ارتجاعی، شعار همان رنگین کمانان است که در پی محو مبارزه طبقاتی در ایران بوده و با به اصطلاح “انقلاب زنانه” می خواهند همه چیز را به ابتذال بکشانند.جنبش کور گذشته نشان داد که همه جنبش‌های فاقد رهبری انقلابی سرکوب می‌شوند.برای پیروزی در مبارزه طبقاتی و در انقلاب اجتماعی به نیروی رهبری کننده و عامل آگاه سیاسی و یا شرایط ذهنی نیاز است.جنبش مردم برای اینکه پیروز شود، باید ستاد فرماندهی در این نبرد داشته باشد. در نبردی که میان طبقات فرودست و حاکمان درمیگیرد، مردم نیز میبایستی در این جنگ سرداران و رهبران عملی و نظری خود را داشته باشند.توده بی رهبر و یا رهبران بی سپاه هرگز قادربه پیروزی نیستند. آنها که به نفی رهبری سیاسی و فرماندهی واحد میپردازند
و مروج آنارشیسم،آشوب و لیبرالیسم هستند، دشمنان مردم اند و جنبش را به شکست می کشانند.