کابینه ۳۴۰ میلیاردر دلاری دونالد ترامپ، کابینه ای برای میلیاردها

^{ویوک راماسوامی (سمت چپ، حداقل یک میلیارد دلار دارایی) و ایلان ماسک (ثروتمندترین مرد جهان)}

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، با انتخاب میلیاردرها و میلیونرهای برجسته برای پست‌های کلیدی دولت خود، در حال تشکیل یکی از ثروتمندترین کابینه‌های تاریخ ایالات متحده است. مجموع دارایی اعضای پیشنهادی کابینه ترامپ به حدود ۳۴۰ میلیارد دلار می‌رسد، رقمی که به طور قابل توجهی کابینه‌های پیشین، از جمله دولت اول خود ترامپ در سال ۲۰۱۶، را پشت سر می‌گذارد.

این در حالی است که ترامپ در طول کمپین‌های انتخاباتی خود از جمله در انتخابات ۲۰۲۴، به‌عنوان یک سیاستمدار حامی طبقه کارگر ظاهر شده بود. اکنون بسیاری معتقدند که انتخاب میلیاردرها برای اداره بخش‌هایی که مستقیماً با خدمات عمومی و رفاهی مرتبط هستند، با وعده‌های حمایتی او از مردم عادی در تضاد است.

ترکیب کابینه: از میلیاردرها تا مدیران مالی بزرگ

حداقل ۱۱ نفر از افرادی که ترامپ برای پست‌های کلیدی دولت آینده انتخاب کرده است، یا میلیاردر هستند، یا همسرانشان میلیاردر بوده و یا به آستانه این طبقه ثروتمند نزدیک هستند. این کابینه نه تنها ثروتمندترین در تاریخ آمریکا خواهد بود، بلکه فاصله‌ای آشکار با کابینه دولت فعلی جو بایدن دارد که مجموع دارایی آن تنها ۱۱۸ میلیون دلار تخمین زده شده است.

از برجسته‌ترین اعضای این کابینه می‌توان به ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا و اسپیس‌اکس و ثروتمندترین فرد جهان، اشاره کرد. ماسک به همراه ویوک راماسوامی، دیگر سرمایه دار حوزه فناوری با ثروتی بیش از یک میلیارد دلار، مأموریت دارند یک دپارتمان جدید دولتی به نام “دپارتمان بهره‌وری دولت” (Doge) ایجاد کنند. وظیفه این دپارتمان، کاهش هزینه‌های اضافی از بودجه عمومی است، و ماسک وعده داده است که دو تریلیون دلار از بودجه ملی کاهش یابد.

برخی از مهم‌ترین اعضای پیشنهادی ترامپ برای کابینه عبارتند از:

• لیندا مک‌ماهون: نامزد وزارت آموزش و مدیر اجرایی پیشین شرکت جهانی کشتی حرفه‌ای (WWE). شوهر او، وینس مک‌ماهون، ثروتی حدود ۳ میلیارد دلار دارد.
• داگ برگوم: فرماندار داکوتای شمالی و تاجر پیشین، به‌عنوان وزیر کشور انتخاب شده است.
• هاوارد لاتنیک: رئیس و مدیرعامل شرکت کانتور فیتزجرالد، نامزد وزارت بازرگانی.
• اسکات بسنت: مدیر سرمایه‌گذاری و شریک پیشین در مدیریت سرمایه سوروس، به‌عنوان وزیر خزانه‌داری.

مجموع دارایی این افراد به بیش از ۱۰.۷ میلیارد دلار می‌رسد که ۴.۵ میلیارد دلار بیشتر از کابینه نخست ترامپ در سال ۲۰۱۶ است.

برخی دیگر از چهره‌های برجسته که ترامپ برای پست‌های کلیدی در نظر گرفته است، شامل این افراد می‌شوند:

• چارلز کوشنر: تاجر املاک و پدر داماد ترامپ، به‌عنوان سفیر آمریکا در پاریس.
• وارن استفنز: رئیس یک بانک سرمایه‌گذاری، نامزد سفیر آمریکا در لندن.
• جرد آیزاکمن: فضانورد تجاری و سرمایه دار، به‌عنوان رئیس ناسا.
• فرانک بیسیگنانو: رئیس شرکت فین‌تک Fiserv Inc، به‌عنوان رئیس اداره امنیت اجتماعی. او مسئول مدیریت حقوق بازنشستگی و خدمات رفاهی بازنشستگان خواهد بود.

همچنین، گزارش‌ها حاکی از آن است که استفان فاینبرگ، یک سرمایه‌گذار بزرگ و رئیس شرکت مدیریت سرمایه سربروس، پیشنهاد معاونت وزارت دفاع را دریافت کرده است.

تناقض میان شعارهای مردمی و ترکیب کابینه

این انتخاب‌ها تضادی آشکار با شعارهای پوپولیستی ترامپ دارد. او در کمپین‌های انتخاباتی خود، بارها از مشکلات اقتصادی طبقه کارگر سخن گفته و وعده داده بود که ثروتمندان و نخبگان فاسد را از قدرت کنار بزند. با این حال، اکنون او دولتی متشکل از افراد فوق‌ثروتمند ایجاد کرده که بسیاری از آن‌ها مستقیماً از نخبگان اقتصادی هستند.

منتقدان می‌گویند هدف اصلی این کابینه، کاهش مالیات برای ثروتمندان و کاهش هزینه‌های عمومی در حوزه‌هایی مانند آموزش، امنیت اجتماعی و خدمات درمانی برای اقشار کم‌درآمد است.

دیوید کس، مدیر اجرایی انجمن “مالیات منصفانه برای آمریکایی‌ها”، کابینه ترامپ را به‌عنوان یک «دولت از میلیاردرها برای میلیاردرها» توصیف کرده است. او اظهار داشت که کاهش مالیات ثروتمندان به قیمت کاهش خدمات عمومی برای طبقات ضعیف تمام خواهد شد.

در مقابل، متیو کینگ، محقق “بنیاد مارشال آلمان”، معتقد است که ترامپ توانسته است با استفاده از دغدغه‌های طبقه کارگر، حمایت آن‌ها را جلب کند. او می‌گوید: «ترامپ با تأکید بر خدا، خانواده و میهن‌پرستی، پیامی ارائه داده که برای طبقه کارگر بیشتر از پیام‌های مترقی دیگر سیاستمداران طنین‌انداز بوده است.»

تشکیل کابینه‌ای متشکل از میلیاردرها و میلیونرها، در حالی که ترامپ خود را مدافع طبقه کارگر معرفی می‌کند، بحث‌های زیادی را برانگیخته است. اگرچه این ترکیب ممکن است از نظر مدیریت اقتصادی و سرمایه‌گذاری مؤثر به نظر برسد، اما تأثیر آن بر خدمات عمومی و نابرابری اجتماعی جای سوال دارد.

منتقدان هشدار می‌دهند که تمرکز قدرت اقتصادی در چنین سطحی ممکن است منجر به تقویت اولیگارشی و تشدید شکاف طبقاتی در جامعه آمریکا شود.

منبع: گاردین