جایزه صلح نوبل در خدمت حمله نظامی به ونزوئلا –  بایز افروزی

روزی روزگاری کمیته‌ی صلح نوبل و جایزه‌ی سالیانه‌ی آن به افراد و نهادهایی داده می‌شد که در سطح منطقه‌ای و یا جهانی تلاش‌ها و فعالیت‌های برجسته و چشمگیری در راه حفظ یا برقراری صلح انجام داده بودند.

به همین دلیل جایزه صلح نوبل دارای ارزش و اعتبار بود و به سهم خود در تشویق و ترغیب فعالیت‌های صلح‌طلبانه‌ی افراد و نهادها نقش مثبتی ایفا می‌نمود.

اما طی دهه های اخیر جوایز خود را عمدتا به افراد و نهادهایی داده است که یا عملا ‘جنایتکار جنگی’ بوده (مانتد اوباما) و یا هرگز هیچ فعالیتی ولو در حد نوشتن یک مقاله و یا عضویت در یک نهاد صلح‌طلب نداشته اند (مانند شیرین عبادی و نرگس محمدی و امثال انها) بنابر این سالها است که بنیاد صلح نوبل از مسیر اصلی خود منحرف شده و تبدیل به ‘نهادی سیاسی امپریالیستی’ شده که نه تنها از اصول اولیه و اهداف صلح طلبانه و انسان دوستانه ی ‘آلفرد نوبل’ فاصله گرفته بلکه در خدمت جنگ طلبان، جنایتکاران جنگی و سیاست های دخالت جویانه ی کشورهای امپریالیستی قرار گرفته است.

همانگونه که می‌دانیم جایزه به اصطلاح صلح نوبل امسال به خانم ‘ماجادو’ از ونزوئلا داده شد.

با نگاهی ولو گذرا به کارنامه ی سیاسی و دیگر فعالیت های خانم ماچادو، متوجه خواهیم شد که او ‘یک جوجه فاشیست جنگ طلب’ است که بارها و بارها خواهان ‘حمله نظامی آمریکا’ و بقیه‌ی کشورهای امپریالیستی به ونزوئلا و اشغال آن کشور شده است!

ماچادو زمانی که نماینده‌ی پارلمان ونزوئلا بود، در کنار بقیه ی نمایندگان راستگرا عمده ترین توان خود را بر خصوصی سازی معادن، صنعت نفت و گاز و بقیه ی ثروت های ملی ان کشور متمرکز نموده بودند و همزمان از بازگشت کارتل‌های نفتی آمریکایی به ونزوئلا، اجرای سیاست های نیولیبرالی در عرصه های گوناگون اقتصادی،آموزشی و بهداشتی در آن کشور بودند.

ماچادو در جریان ‘نسل کشی غزه’ مدافع اسرائیل بود، از حامیان زلنسکی است و از مدافعان ترامپ می‌باشد.

او همچنان خواهان حمله نظامی آمریکا به ونزوئلا و اشغال آن کشور است و با محافل جنگ‌طلب آمریکایی و اروپایی ارتباط دارد.

او در حال حاضر در اسپانیا زندگی می‌کند و دستکم دوبار در تجمع‌های گروه های راست افراطی آن کشور سخنرانی کرده است.

 آنچه بیش از هر چیزی مسئله ی اهدای جایزه نوبل صلح به ماچادو را برجسته می کند و لازم است به آن توجه کنیم زمان، شرایط و ‘اهداف’ اهداکنندگان است.

همانگونه که می دانیم طی هفته های اخیر امپریالیسم آمریکا فشارهای خود بر دولت و ملت ونزوئلا شدت بخشیده و آشکارا آن کشور را به حمله ی نظامی تهدید می‌کند.

اکنون گروه بیست و دوم ارتش امریکا با همه ی امکانات تسلیحاتی آبی، خاکی و هوایی خود در جوار مرزهای ونزوئلا مستقر شده و هر لحظه امکان حمله نظامی به آن کشور وجود دارد. حمله ای که بدون شک ابعاد آن بسیار فراتر از مرزهای ونزوئلا خواهد بود و امکان شروع یک جنگ ویرانگر در دریای کارائیب را فراهم خواهد نمود.

در چنین شرایط خطرناکی خانم ماچادو همچنان خواهان ‘حمله ی نظامی فوری’ به ونزوئلا، سرنگونی دولت قانونی و اشغال آن کشور است.

ماچادو از هم اکنون از طرف ترامپ و شرکا به عنوان ‘رئیس دولت دست نشانده ی اشعالگران’ انتخاب شده و قرار است نقش ‘چلبی’ در ونزوئلا را برعهده بگیرد.

بنابر این آشکار است که اهدای جایزه صلح نوبل به این خانم ‘جنگ طلب ‘ و طرفدار حمله ی نظامی آمریکا به ونزوئلا با ‘اهداف سیاسی’ و در هماهنگی با سیاست های مداخله جویانه ی کشورهای امپریالیستی در دریای کارائیب صورت گرفته است.

از منظر اهدا کنندگان، این جایزه  ماچادو را در سطح جهانی مطرح خواهد کرد، در داخل ونزوئلا سیمایی مثبت و قابل قبول به او خواهد بخشید و زمانی که در صدر ‘دولت اشعالگران’ قرار گیرد بهتر از چلبی نقش خود را ایفا خواهد نمود.

به تعبیری ساده‌تر ترامپ و شرکا (از جمله کمیته صلح نوبل) از هم اکنون درصدد آن هستند که با استفاده از ماچادو و مطرح کردن او در نزد افکار عمومی جهان، هم به حمله نظامی خود و اشغال ونزوئلا و هم به ‘دولت دست نشانده ی’ بعد از اشغال مشروعیت نسبی ببخشند.

در خاتمه بد نیست بدانیم که در اساسنامه ی کمیته صلح نوبل با صراحت تمام چنین نوشته شده است “کمیته نوبل هرساله جایزه صلح را به شخص یا نهادی اهدا می کند که بیشترین یا بهترین کار و فعالیت را برای دوستی بین ملتپ‌ها، لغو یا کاهش رویارویی‌های نظامی و تشکیل و ترغیب همایش‌های صلح انجام داده باشد” 

اکنون باید از خود پرسید که آیا ماچادو که بارها و بارها آشکارا خواهان حمله نظامی آمریکا به ونزوئلا و اشغال آن کشور شده و از شعله ور شدن یک جنگ ویرانگردر دریای کارائیب حمایت می کند لایق دریافت جایزه صلح نوبل است یا این جایزه با اهداف سیاسی و اشغالگرانه به او داده شده است؟

بایز افروزی ۱۲ اکتبر ۲۰۲۵