یکشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۴

افزایش خارجی‌ستیزی و راست‌گرایی در آلمان

در سال‌های اخیر، حمایت از اظهارات خارجی‌ستیزانه در غرب آلمان به طور قابل توجهی افزایش یافته و به مواضع رایج در ایالت‌های شرقی آلمان نزدیک‌تر شده است. این یافته‌ها در “پژوهش اقتدارگرایی لایپزیک” که از سوی انستیتوی الزه-فرنکل-برونسویک در دانشگاه لایپزیک انجام شده، آمده است.

به گزارش دویچه وله، از زمان آغاز این سلسله پژوهش در سال ۲۰۰۲، میزان حمایت از اظهارات خارجی‌ستیزانه و شوونیستی در غرب کاهش یافته بود، در حالی که در شرق این میزان نوسان داشت. الیور دکر، سرپرست این تحقیقات در این رابطه می‌گوید: «تحقیقات امسال، به ویژه در ایالت‌های غرب آلمان، تغییرات محسوسی را ثبت کرده است.» در آنجا، درصد افرادی با دیدگاه کاملاً خارجی‌ستیزانه از ۱۲.۶ درصد (در سال ۲۰۲۲) به ۱۹.۳ درصد افزایش یافته است.

همکار او، المر برهلر، توضیح داد: «این خارجی‌ستیزی اکنون به یک کین‌توزی مشترک در سراسر کشور تبدیل شده است.» در ایالت‌های غرب آلمان، ۳۱.۱ درصد از افراد پرسش‌شده به این عبارت که “تعداد زیاد خارجی‌ها باعث تضعیف فرهنگ آلمانی شده است” باور دارند؛ این رقم دو سال پیش ۲۲.۷ درصد بود.

در ایالت‌های شرقی، نظر شهروندانی که در مورد این عبارت پرسش شده‌اند، در همین بازه زمانی از ۳۸.۴ درصد به ۴۴.۳ درصد افزایش یافته است.

این پژوهش می‌گوید که به ویژه ۶۱ درصد از رأی‌دهندگان حزب راست‌گرای “آلترناتیو برای آلمان” (AfD) دارای یک نگرش کاملاً خارجی‌ستیزانه هستند.

رضایت از دموکراسی در آلمان کاهش یافته است. طبق این پژوهش، ۹۰.۴ درصد از پرسش‌شوندگان، دموکراسی را به عنوان یک ایده می‌پذیرند، اما تنها ۴۲.۳ درصد با “دموکراسی به شکلی که در جمهوری فدرال آلمان عمل می‌کند” موافق هستند.

در شرق آلمان، این نسبت رضایت از دموکراسی از ۵۳.۵ درصد در سال ۲۰۲۲ به ۲۹.۷ درصد در سال جاری ۲۰۲۴ کاهش یافته – که پایین‌ترین میزان از سال ۲۰۰۶ بوده است. در غرب این کشور نیز این نسبت از ۵۸.۸ درصد به ۴۶ درصد کاهش یافته که این هم پایین‌ترین میزان از سال ۲۰۰۶ است.

“پژوهش اقتدارگرایی لایپزیک” از سال ۲۰۰۲ به طور منظم انجام می‌شود و نگرش‌های جمعیت کشور نسبت به تمایلات اقتدارگرایانه و ضد دموکراسی را ثبت می‌کند. در این پژوهش، ۲۵۰۰ نفر به صورت نماینده جامعه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

برچسب ها

در آلمانِ «دیگر هرگز»، بحث احیای خدمت اجباری دوباره بر سر زبان‌هاست؛ تصمیمی که جوانان را نه برای آینده، بلکه برای میدان‌های جنگ آماده می‌کند. نسل جوان آشکارا می‌گوید: «نه». اگر جنگ جنایت است، مشارکت در آن چه نامی دارد؟ آیا دولتی که برای صلح نمی‌جنگد، حق دارد از شهروندانش بخواهد برای جنگ بمیرند؟...

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

توجه: کامنت هایی که بيشتر از 900 کاراکتر باشند، منتشر نمی‌شوند.
هر کاربر مجاز است در زير هر پست فقط دو ديدگاه ارسال کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آگهی