یک مقایسه کوچک آماری
طبق گزارش دویچه‌وله آلمان به تاریخ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۴، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده امریکا قصد دارد سهم اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) در بودجه نظامی این سازمان را از ۲ درصد تولید ناخالص داخلی(GDP) آنها به ۵ درصد افزایش دهد.
هزینه‌های نظامی پیمان ناتو در مجموع در سال ۲۰۲۳ میلادی حدود ۱،۳ تریلیون دلار تخمین زده می‌شود. از این میزان، حدود ۸۷۵،۶ میلیارد دلار سهم ایالات متحده امریکا و مابقی حدود ۴۲۹،۳ میلیارد دلار به سایر ۳۱ کشور عضو ناتو اختصاص یافته است.
به‌عنوان مثال در شرایط کنونی کشور آلمان، به عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد ملی اروپا، با یک تولید ناخالص داخلی در حدود ۴،۴۵۶ تریلیون دلار از این بعد به‌جای ۹۰ میلیارد دلار حق عضویت سالیانه، مجبور به پرداخت ۲۲۸ میلیارد دلار خواهد بود.
در مقایسه اما بودجه نظامی سالانه روسیه. چین، هند، کره شمالی و ایران در سال ۲۰۲۳ به ترتیب برابر با ۱۳۰، ۲۹۲، ۸۴، ۵ و ۱۰،۵ میلیارد دلار بوده است. یعنی اینپنج کشور با جمعیتی بالغ بر ۳،۲ میلیارد نفر با مجموع ۵۲۱.۵ میلیارد دلار تنها چهل درصد ناتو با جمعیتی برابر ۹۳۰ میلیون نفر بودجه نظامی در اختیار دارند.
در همین رابطه باید از باب مقایسه به بودجه نظامی رژیم اشغال‌گر اسرائیل اشاره کرد که با مساحتی برابر ۲۲هزار مترمربع (اندکی کوچکتر از استان مازندران ایران) و جمعیتی بالغ بر ۹،۷ میلیون نفر بودجه نظامی سالانه‌اش معادل ۲۷،۵ میلیارد دلار می‌باشد، البته باید گفت بدون محاسبه کمک‌های بلاعوض امریکا و غرب و جامعه بین‌المللی یهودیاناین رقم بیش از دوونیم برابر بودجه نظامی ایران می‌باشد.
این اعداد و ارقام و این مقایسه آماری محدود اما قادر هستند داستان و روایت دیگری از نظامی‌گری، تروریسم دولتی و امنیتی سازی و بسط سلطه‌کری در جهان امروز ما را بازگو کنند! جهان ما اما بدون یک چندجانبه‌گرایی در عرصه مناسبات بین‌الملل و بدون پیمان‌های جدید و کارآمد دفاعی – امنیتی امکان مقابله با این خطر بزرگ برای صلح و آرامش و عدالت را نخواهد داشت.
