مرتضی شریفی – اتحادیه آزاد کارگران ایران: دست اندرکاران حکومتی بهر شگردی متوسل شده اند، به امید آنکه بتوانند این بحران عظیم کمبود انرژی که می‌تواند منجر به اعتراضات زیر و رو کننده مردمی بشود از سر بگذرانند. اما هرچه ابعاد این بحران عمیقتر و سراسری تر میشود بر همگان آشکار تر میشود که این بحران ریشه در سیستم اقتصادی-سیاسی حکومتی دارد که پاسخگویی به نیازهای اساسی و اولیه مردم هرگز در لیست کارهای آن نبوده است.
در ابتدا سخنگوی دولت با بهانه جلوگیری از “تولید سمّ” ،که منظور همان سوخت مازوت بود، اعلام کرد که به دستور رئیس جمهور مازوت سوزی در سه نیروگاه اراک، کرج و اصفهان که شرایط ویژه ای دارند، متوقف می شود! این عوام فریبی سخنگوی دولت اما فورا بر ملا شد! معلوم شد که خاموشی برق نه برای جلوگیری از تولید سم و نه برای “حفظ جان مردم” بلکه حاصل استیصال حکومت در تامین برق مردم است!
آنوقت خود رییس جمهور به جلوی صحنه آمد وبه مردم توصیه کرد برای “صرفه جویی” در برق لباسِ گرم در خانه بپوشند! حرکت بعدی کمپین “دو درجه کمتر” بود! کمپینی در ادامه همان توصیه پزشکیان برای پوشیدن لباس گرم در خانه؛ کمپینی که درآن رییس جمهور، سخنگوی دولت، وزیر نفت و مدیر عامل شرکت ملی گاز ایران به مردم توصیه کردند که با پایین آوردن دو درجه از دمای گرمای خانه و محل کار خود به مدیریت سوخت کمک کنند تا اگر احتمالی برای قطع برق در بعضی نقاط کشور باشد “این احتمال به حداقل برسد”.
اکنون که دیگر این بحران تمام کشور را فلج کرده است جناب پزشکیان اعتراف میکند که این خودِ دست اندرکاران حکومتی هستند که این مصیبت را بر سر مردم آورده و اینکه “اگر بخاطر گم شدن بیست میلیون سوخت روزانهْ خدا وکیلی ما را دار بزنند، کم کاری نکردند”! چرا؟ “معلومه، من بی عرضه هستم”.
اما کارگران و دیگر اقشار محروم رنج دیده به پزشکیان میگویند، جناب رییس جمهور! شما با شکسته نفسی و ملامت کردن خود و گفتن اینکه “معلومه من بی عرضه هستم” نمیتوانید خود را تبرئه کنید در حالیکه شما یکی از پایه گذاران حکومتی هستید که بجز بی برقی، آلودی هوا، تورم و گرانی، فقر و فلاکت و دیگر مصائب اجتماعی چیز دیگری برای مردم به ارمغان نیاورده است. آنوقت شما با شوخی های بی نمکی نظیر ” خدا وکیلی ما را دار بزنند، کم کاری نکردند” نمک بزخم این مردم می پاشید! واقعا که شرمتان باد!
پزشکیان و دیگر دست اندر کاران حکومتی تلاش مذبوحانه ای انجام میدهند تا ذهن مردم را از ریشه های اصلی مسئله کمبود انرژی منحرف کنند؛ مسئله ای که قدمت آن به اندازه خود حکومت بوده و محصول سیستم غارتگر و چپاولگری است که افرادی نظیر پزشکیان در راس آن قراردارند. بحران عظیم کمبود انرژی به “سوخت نامناسب” و به “زمستان سختی” که پیش رو داریم تقلیل پیدا کرده و در نتیجه آن چاره کار به “کنترل” روند گرمایش خانه ها و محل کار تقلیل پیدا میکند؛ کنترلی که با دو درجه کاهش آن باعث ذخیره شدن “۵۰ میلیون متر مکعب گاز طبیعی” میشود! در پایینتر این نوشته، ما ریشه های کمبود انرژی را بیشتر مورد بررسی قرار میدهیم.
بر حسب تبلیغات این کمپین قرار بود “چرخه صنایع از چرخیدن نیفتند” و اگر احتمال قطع برق در بعضی نقاط کشور است این “احتمال” به حداقل برسد. اما این سفسطه بازی ها پزشکیان و دیگر اعضای کابینه او بزودی افشا شد. معلوم شد که دامنه قطع برق بسرعت به مراکز صنعتی رسیده، آنها را به تعطیلی کشانده و در بعضی از این مراکز کارگران دست به تجماعات اعتراضی زده اند.
در این رابطه میتوان به تجمع کارگران شهرک صنعتی گلکون، تجمع کارگران و صنعتگران مجتمع صنعتی تجریشی در باقرشهر ری و هم چنین به اعتراض تولید کنندگان در شهرک صنعتی شمس‌آباد به قطع مکرر برق در جلسه با فرماندار شهرستان ری اشاره کرد. در اینجا باید اشاره کنیم که در تجمع اعتراضی کارگران شهرک صنعتی گلگون یکی از کارگران این شهرک صنعتی به نام مهدی جهانگیری توسط پلیس امنیت دستگیر شده است و بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران، خانواده مهدی جهانگیری طی روز های گذشته به کلانتری‌های سعید آباد، خادم آباد، حسن آباد خالصه و شهریار جهت پیگیری وضعیت مهدی مراجعه کرده اند اما در کلیه این مراجع از وضعیت مهدی اظهار بی اطلاعی کرده اند.
اعتراض به خسارات وارده در شهرک های صنعتی به تجماعات اعتراضی خلاصه نشد. “شورای هماهنگی شهرک های صنعتی” در بیانیه ای و با اشاره به پیامدهای سنگین قطع برق کارخانجات نوشت: ” پر واضح است خاموشی‌های امروز صنایع، دقیقا تکرار همان رویه‌های غلط قبلی است و تداوم این سیاست ناکارآمد و غیرکارشناسانه، سند قضاوت درباره کسانی است که صنایع کشور یعنی سرمایه‌های ملی این آب و خاک را به مرز ورشکستگی و نابودی می‌برند”.
در اینجا و قبل از آنکه به ریشه های کمبود انرژی بپردازیم جا دارد که اشاره ای هم به ملاقات وزیر کار با امام جمعه رشت داشته باشیم. در این ملاقات وزیر کار با اشاره به کمبود گاز و برق کشور از امام جمعه میخواهد که مردم را به کاهش مصرف انرژی دعوت کند. به این جناب وزیر باید گفت که وظیفه شما بعنوان وزیری که خود را “مدعی العموم فقرا” میدانید این است که بیشترین فشار را به کابینه ای که عضو آن هستید بیاورید تا حقوق کارگران در این مدت بی برقی و تعطیلی کارخانه جات پایمال نشود و نه ملاقات با شخصی که رشته تخصصی آن واجبات و مستحبات است و از دلایل کمبود انرژی هیچ نمیداند. اما چه توقع بیجایی!
ریشه های کمبود انرژی در چیست؟
شاید اشاره به چند گزارش بیش از هر استدلالی پاسخگوی این مسئله باشد:
–آخرین آمار بانک جهانی نشان می‌دهد ایران در سال گذشته بیش از ۲۱ میلیارد متر مکعب گاز تولیدی از میادین نفتی را در همان مرحله تولید و به خاطر عدم نصب تجهیزات جمع‌آوری گاز، آتش زده و به هدر داده است.
–تلفات گاز ایران معادل دو برابر مصرف گاز بخش فولاد، ۴ برابر مصرف گاز بخش سیمان و سه برابر مصرف گاز بخش حمل و نقل است.
–بیش از ۱۷ درصد کل ذخایر گاز جهان در ایران است و ذخایر گازی کشور ۱۰ برابر بیشتر از ذخایر گازی کل اروپا برآورد میشود.
–ایران با وجود دارا بودن سومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی جهان، به دلیل ضعف زیرساخت‌های شبکه برق با کمبود انرژی مواجه است.
–امروز ۷۵ درصد گاز مناطق مسکونی و بخش تجاری و صنعتی کشور از میدان گازی پارس جنوبی تأمین میشود که نوسازی و به‌روزرسانی تجهیزات این تامین‌کننده اصلی کشور سال‌ها است از موعد مقرر گذشته و در نتیجه با افت فشار مواجه شده است.
با مراجعه به همین گزارشات و با توجه به تجربه مردم از شیوه حکمرانی حاکمان در نزدیک به نیم قرن باید گفت که مسئله بحران انرژی بیش از هر عامل دیگری نتیجه سیستم فاسد اقتصادی- سیاسی حاکم بر کشور است که همّ و غم دست اندرکاران حکومتی نه پاسخگویی به معضلات جامعه بلکه پر کردن هر چه زودترِ جیب های خود میباشد! و انگار فردایی برای خود متصور نمیشوند و هم چون یاغیان سر گردنه باید هر چه زوتر از مهلکه فرار کنند!
در اینجا جا دارد اشاره ای هم به مسئله آلودگی هوا داشته باشیم؛ مسئله ای که باید بطور جدا گانه به آن پرداخت. اگرچه این مسئله هم چون مسئله قطع برق فاجعه ای خانه مان سوز برای مردم است ولی تو گویی آلودگی هوا برای حاکمان هم چون “نعمت الهی” شده است که به بهانه آن تمام کشور و در راس آن مدارس و مراکز آموزشی را به تعطیلی بکشانند، به امید آنکه از هر گونه تجمع اعتراضی دانش آموزان و دانشگاهیان در ارتباط با مسئله قطع برق جلوگیری کنند.
در پایان باید گفت که بحران انرژی تنها یکی از بحران حکومت اسلامی است. حکومت سالهاست که غرق در بحرانهای اقتصادی-سیاسی و اجتماعی است؛ بحران هایی نظیر فقرو بیکاری، تورم، مسکن، بحران در صندوق های بازنشستگی، عدم آزادی های سیاسی و اجتماعی؛ بحران هایی که هر روز بیش از پیش حکومت را تا سر حد فرو پاشی سوق میدهند. اما حکومت غرق در فساد و چپاولگری از توده های میلیونی چاره ای بجز توسل به دروغگویی از یکطرف و زور سرنیزه از طرف دیگرندارد.
اما جواب میلیون ها انسان کارگر و زحمتکش به این همه ظلم و ستم و قلدر منشی چه باید باشد!؟
در یک کلام، باید گفت کارگران و دیگر اقشار مزد بگیر و زحمتکش جامعه در بوجود آوردن این شرایط اسفناک هیچ نقشی نداشته و آنها نباید جوابگوی این شرایط باشند. این سرمایه داران چپاولگر و دولت های حامی آنها هستند که باید جوابگوی تمامی مصایب و مشکلات جامعه باشند.
باید با اعتصابات و تظاهرات میلیونی حاکمان را وادار به عقب نشینی کرد! تمام افراد، نهادها و موسساتی که تا کنون از خون مردم محروم تغدیه کرده و از دادن هرگونه پاسخگویی معاف بوده اند را باید مورد بررسی قرار داده و میلیاردها دلار حاصله از ثروت باده آورده این زالو صفتان را باید صرف مدرن سازی زیر ساخت های جامعه منجمله زیر ساخت های شبکه برق برای بهره برداری بهینه از منابع طبیعی منجمله منابع گازی نمود.
تنها در پرتو اتحاد و همبستگی همه مزدبگیران و ایجاد تشکل های مستقل کارگری و دیگر اقشار اجتماعی است که میتوان بسوی تغییرات بنیادی در کشور حرکت کرد و جامعه‌ای بر مبنای آزادی و برابری و رفاه همگانی ایجاد نمود.
