رفقا،
زمانی به پیشواز کنگرهٔ بیستم خود می‌روید که کشور با تهدید جنگی خانمان‌سوز و تحریم‌های ویرانگر روبه‌رو است و حیات و ممات کشور به خطر افتاده است. کشور در آستانه ورشکستگی و ازهم‌پاشیدگی شیرازهٔ اجتماعی قرار گرفته است. تشدید شکاف‌ها و ناترازی‌ها سرتاسر حکومت و جامعه را فرا گرفته است. تورم عنان‌گسیخته است و گرانی و فقدان چشم‌انداز خواب از چشمان مردم می‌رباید. دولت پزشکیان با شعار «وِفاق ملی» بر مسند کار قرار گرفته است. تحقق این شعار بدون آزادی‌های اساسی، از جمله آزادی زندانیان سیاسی و احزاب و سازمان‌های سیاسی، ممکن نیست. آزادی زندانیان سیاسی و آزادی فعالیت احزاب و سازمان‌های سیاسی در ایران، از مولفه‌های بنیادین قرارداد اجتماعی نوین تفاهم ملی است. عدالت اجتماعی از شاخصه‌های بنیادین چپ دمکرات است، همان گونه که دمکراسی و آزادی و برابری از ویژگی های آن است. عدالت‌خواهی، بدون دمکراسی و آزادی، استبداد است. از ویژگی‌های گفتمان چپ دمکرات “ تامین هماهنگی و توازن میان آزادی، برابری، دمکراسی، توسعه و حفظ محیط زیست” است. گفتمان چپ دمکراتیک با دل بستن به نیروی نظامی بیگانه سازگاری ندارد. آن بخش از نیروهای اپوزیسیون که چنین کابوسی را در خیال خود می‌پرورانند، سنگفرش‌کارانِ دیکتاتوری و فروپاشی ایران اند.
مبارزه برای صلح از نیازهای مبرم لحظه کنونی است. بر نیروهای چپ دمکرات است که برای دست‌یافتن به این خواست‌ها با سایر نیروهای دمکرات و خشونت‌پرهیز همکاری کنند و گفتمان چپ نو و جمهوری‌خواه را در مقابل گفتمان‌های واپس‌گرا و خشونت‌طلب در درون حکومت و اپوزیسیون، در برابر ملت قرار دهند.
پیشاپیش موفقیت شما را در کنگره بیستم خود، شادباش می‌گوئیم و امیدواریم که روابط دیرینه میان ما مستحکم‌تر شود.
حزب دموکراتیک مردم ایران
۷ آذرماه ۱۴۰۳
