^{برنی سندرز و الکساندریا اوکاسیو-کورتز در تجمعی از سری «مبارزه با الیگارشی»- ۲۰ مارس ۲۰۲۵، در شمال لاس‌وگاس}

برنی سندرز و الکساندریا اوکاسیو-کورتز، برخلاف توصیه‌های رهبران فکری حزب دموکرات که می‌خواستند آنها ساکت بمانند، تصمیم به ایستادگی گرفتند. گردهمایی‌های ضد الیگارشی آن‌ها، جمعیتی بی‌سابقه را جذب کرده و نشانه‌ای است از تمایل گسترده مردم برای مقاومت در برابر ایلان ماسک و دونالد ترامپ.

در خلأ رهبری‌ای که چهره‌هایی مانند چاک شومر و هم‌قطاران ترسویش بر جای گذاشته‌اند، برنی و الکساندریا اوکاسیو-کورتز نه فقط رهبران چپ‌گرایان فعال، بلکه به تدریج به رهبران بدنه‌ی لیبرال حزب دموکرات هم تبدیل شده‌اند.

اما اکنون سؤال اصلی این است: چگونه این انرژی مردمی را به جنبشی واقعی و پیروز تبدیل کنیم؟

تیم برنی گام‌های بزرگی در این راستا برداشته است. تور «مبارزه با الیگارشی» نه تنها مردم عادی را به حرکت واداشته و پیام ضد میلیاردرها و طرفدار دموکراسی را گسترش داده، بلکه تمرکز استراتژیک خاصی هم داشته است. یکی از مشاوران برنی در فضای مجازی نوشت: «بله، این تجمع‌ها به اقدامات عملی پیوند خورده‌اند. همه آن‌ها در حوزه‌های انتخاباتی جمهوری‌خواه برگزار شده‌اند و به دنبال فشار بر نمایندگان برای رأی منفی به هرگونه کاهش در مدیکید یا معافیت مالیاتی میلیاردرها هستند — در غیر این صورت با تبعات انتخاباتی روبرو خواهند شد.»

این بسیار مهم است. اما برنی و الکساندریا اوکاسیو-کورتز می‌توانند قدمی فراتر بردارند: از همه شرکت‌کنندگان بخواهند به سازمان‌دهنده تبدیل شوند. آینده کشور ما، تا حدی به این بستگی دارد که آیا می‌توان شور این تجمعات را به یک کمپین توده‌ای و فزاینده بدل کرد یا نه.

برای ایجاد مقاومت در مقیاسی که پیروزی را ممکن کند، شرکت‌کنندگان باید نه‌فقط طوماری امضا یا در تجمعی شرکت کنند، بلکه دوستان، همسایه‌ها و همکاران‌شان را نیز وارد عمل کنند — نه یک‌بار، بلکه به‌صورت پیوسته. یعنی وارد شدن به عرصه سازمان‌دهی.

لحظاتی مانند این تجمع‌ها که توجه عمومی را جلب می‌کنند، فرصت‌هایی هستند برای جذب فعالان جدید. اما درخواست کلی «درگیر شدن» کافی نیست. مردم باید گام‌های مشخصی داشته باشند.

البته باید انصاف داشت: اینکه تاکنون تجمع‌های «مبارزه با الیگارشی» چنین درخواست‌هایی را نداشته‌اند، تقصیر برنی یا الکساندریا اوکاسیو-کورتز نیست. این بیشتر به ضعف جنبش کارگری آمریکا و پراکندگی چپ مربوط است.

اما واقعیت این است که اکنون ما به شدت به آن دو نیاز داریم تا محبوبیت و تریبون خود را در خدمت تقویت تلاش‌های مردمی و شکل‌گیری یک جنبش منسجم قرار دهند؛ چیزی که هنوز وجود ندارد.

هر کمپین سازمان‌یافته‌ای که این دو بخواهند آن را حمایت یا آغاز کنند، با توجه به نفوذشان، احتمالاً به سرعت به یک حرکت ویروسی بدل خواهد شد. بهترین هدف؟ ایلان ماسک. و بهترین پیام؟ حفاظت از خدمات عمومی محبوب مانند اداره امور سربازان، تأمین اجتماعی و پارک‌های ملی که هدف حملات ماسک قرار گرفته‌اند.

چه می‌توان کرد؟ برنی والکساندریا اوکاسیو-کورتز می‌توانند از مردم بخواهند به سازمان‌دهندگان روز اقدام ۵ آوریل بپیوندند — رویدادی که توسط MoveOn، حزب خانواده‌های کارگر، و دیگر گروه‌ها فراخوان داده شده. این روز می‌تواند نقطه عطفی باشد.

اما کافی نیست آن ها فقط بخواهند مردم در تجمع محلی حاضر شوند؛ باید از مردم خواسته شود تا دو هفته باقی‌مانده را صرف دعوت دیگران به شرکت در این اقدام کنند.

نمونه‌هایی در مقیاس کوچک وجود دارد. شبکه اتحادیه‌گرایان فدرال، مثلاً، در حال آموزش و جذب سازمان‌دهندگان جدید از میان کارگران فدرال و متحدان محلی است تا این روز اقدام را به نقطه‌ای برای آغاز یک کمپین سازمان‌دهی گسترده بدل کنند.

تصور کنید ده‌ها هزار کهنه‌سرباز، کارمند فدرال و متحدان‌شان در دفاتر نمایندگان جمهوری‌خواه تحصن کنند. سالمندان برای نجات تأمین اجتماعی چنین کنند. اعتصاب‌های یک‌روزه کارکنان کنترل پرواز، سفرهای هوایی را مختل کند. کارمندان اخراج‌شده فدرال، با حمایت هزاران نفر، به کار بازگردند. تجمعات و اعتصابات فراگیر دانشگاهی، دانشگاه‌ها را وادار به ایستادگی در برابر اقتدارگرایی دولت ترامپ کند.

همه این‌ها ممکن است؛ اما تنها در صورتی که جنبشی توده‌ای با سازمان‌دهندگان داوطلب و پیگیر آن را به پیش براند.

با وجود فضای نومیدی، دلایل واقعی برای امید وجود دارد: سیاست‌های دولت جدید نامحبوب است، حمایت از آن رو به کاهش است، و جنبش ضد ترامپ امروز بیش از گذشته بر مسائل اقتصادی، بر اتحادیه‌های کارگری، و بر مخالفت با میلیاردرها متمرکز است.

اما برای موفقیت، باید انرژی امروز را به کنش توده‌ای پایدار تبدیل کرد — و این فقط وقتی ممکن می‌شود که برنی و الکساندریا اوکاسیو-کورتز از مردم بخواهند سازماندهی را آغاز کنند.

منبع: ژاکوبن – برگردان برای اخبار روز: حمید پارسا

« مبارزه با الیگارشی »: برنی سندرز و الکساندریا اوکازیو-کورتز در صف مقدم مقاومت علیه ترامپ

در عرض یک بعدازظهر، دن حس کرد که ده سال جوان‌تر شده است. در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۵، این مشاور محیط‌زیستی در میان ۱۰ هزار نفری بود که در گردهمایی برنی سندرز در دنور شرکت کرده بودند؛ رویدادی که نقطه عطفی در کمپین انتخاباتی سناتور ورمونت محسوب می‌شد. او هنوز پلاکارد آن زمان با شعار «Feel the Bern» («شور برنی را احساس کن») را نگه داشته و دوباره بیرون آورده تا به گردهمایی ۲۱ مارس ۲۰۲۵ برنی برود.

این بار، محدودیت‌هایی در دعوت‌نامه ذکر شده بود: بدون کیف، بدون پلاکارد، بدون سلاح گرم. بنابراین دن پلاکاردش را کنار گذاشت و به جای آن، یک سنجاق‌سینه با شعار «Make America Bern Again» («آمریکا را با برنی دوباره زنده کن!») زد – بازی با شعار ترامپ.

در پارک «Civic Center» دنور، مقابل ساختمان کاپیتول ایالت کلرادو، او در میان ۳۴ هزار نفر قرار داشت. سندرز خود گفت: «این بزرگ‌ترین گردهمایی است که تاکنون در آن شرکت کرده‌ام.»

استیو، مهندس سی و چند ساله‌ای که اولین گردهمایی‌اش بود، با تعجب گفت: «فکر کردم فقط منم که تعجب کرده‌ام، اما واقعاً عجیبه.» او مستقل ثبت‌نام کرده و می‌گوید: «در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ تنها کسی که به او رأی دادم سندرز بود. از دموکرات‌ها خوشم نمی‌آید. مسئول شرایط کنونی ما هستند. باز هم باید به برنی تکیه کنیم.»

زوج بازنشسته، لیز و جان، هم با تجربه حضور در چنین رویدادهایی، پشت نرده‌ها مانده بودند و داوطلبانی برای‌شان صندلی آوردند. لیز گفت: «واقعاً به ترک کشور فکر کرده بودیم. تحمل دیدن افرادی که هر روز به ترامپ رأی داده‌اند، سخت بود.»

اما حالا می‌گویند خوشحال‌اند که مانده‌اند: «دیدن این جمعیت دلگرم‌کننده است.»

جوانان گروه “Climatique” (آب و هوایی) از دانشگاه بولدر هم حضور پررنگی داشتند. یکی از آن‌ها که تمایلی به معرفی نداشت، گفت: «ما فقط برای دیدن سندرز به عنوان یک ناجی نیامده‌ایم؛ می‌خواهیم بررسی کنیم که چطور سیاست‌مداران می‌توانند ابزار تغییر باشند و ضرورت سازماندهی از پایین را بررسی کنیم.»

برنی و AOC (الکساندریا اوکازیو-کورتز)، زوج مکمل چپ

گردهمایی‌های اخیر سندرز با حضور AOC (الکساندریا اوکازیو-کورتز) بعد تازه‌ای گرفته‌اند. هدف سندرز از ابتدا ایجاد جنبش نبود، بلکه واکنشی به بی‌عملی دموکرات‌ها در برابر تهاجم کامل دولت ترامپ بود.

از زمان آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، «مقاومت» که زمانی نمادین بود، تقریباً ناپدید شده است. سندرز که برای چهارمین بار به سنای آمریکا راه یافته، از اوایل مارس، تور جلساتی را در ایالت‌های مرکزی آغاز کرد، جایی که دموکرات‌ها به سختی شکست خورده بودند. هدف: تحت فشار قرار دادن نمایندگان جمهوری‌خواه برای جلوگیری از تصویب قوانین ضد اجتماعی آینده.

نتیجه فراتر از انتظار بود: ۴۰۰۰ نفر در کنوشا، ۲۶۰۰ نفر در آلتونا (شهری ۱۰ هزار نفره)، و ۹۰۰۰ نفر در حومه دیترویت. این موفقیت‌ها باعث شد تور به غرب گسترش یابد: نوادا، آریزونا، و کلرادو. این بار، سندرز تنها نبود؛ الکساندریا اوکازیو-کورتز به او پیوست.

او، متولد ۱۹۸۹، سیاست را شخصی و احساسی بیان می‌کند و برخلاف سندرز که مستقل مانده، تصمیم گرفته از درون حزب دموکرات را تغییر دهد.

در پاسخ به نیویورک تایمز که پرسید آیا این «انتقال رهبری» است، سندرز پاسخ داد: «این دقیقاً یک سؤال از دنیای کوچک سیاسی است. سؤال بهتری ندارید؟»

سندرز هنگام ورود به صحنه در هوای گرگ و میش دنور گفت: «ده سال پیش که از واژه الیگارشی استفاده می‌کردم، هیچ‌کس نمی‌دانست منظورم چیست. حالا می‌دانند.» و به حضور سه میلیاردر (ماسک، بزوس و زاکربرگ) در مراسم تحلیف ترامپ اشاره کرد و افزود: «ما اجازه نمی‌دهیم آمریکا به الیگارشی تبدیل شود.»

پیام روشن برای دموکرات‌ها

تور سندرز پیامی آشکار به نخبگان حزب دموکرات است: مردم ناراضی‌اند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد کمتر از نیمی از رأی‌دهندگان دموکرات از عملکرد رهبران‌شان در کنگره راضی هستند.

الکساندریا اوکازیو-کورتز در دنور گفت: «ما نیاز داریم که حزب دموکرات بیشتر بجنگد. نیاز به نمایندگانی داریم که مبارزه کنند.» اشاره‌ای غیرمستقیم به انتخابات میان‌دوره‌ای نوامبر ۲۰۲۶ و احتمال چالش علیه دموکرات‌های میانه‌رو در رقابت‌های مقدماتی.

رسانه‌های جریان اصلی این جنبش را «نسخه چپ تی پارتی» می‌خوانند؛ موجی مانند آنچه در سال ۲۰۱۰ در حزب جمهوری‌خواه رخ داد.

الکساندریا اوکازیو-کورتز در پایان گفت: «هدف ما صرفاً دور هم جمع شدن برای گفتن حرف‌های زیبا نیست، بلکه تعهد به ساخت کشوری است که همه ما شایسته‌اش هستیم.»

در حالی که سندرز والکساندریا اوکازیو-کورتز به سمت آریزونا، آخرین ایستگاه تور، حرکت می‌کردند، جوانان گروه Climatique در مسیر برگشت به رستورانی هندی می‌رفتند تا این جلسه را مرور و آینده را برنامه‌ریزی کنند. آن‌ها مطمئن‌اند: «یک جنبش در حال تولد است.»

منبع nd – برگردان برای اخبار روز: فرهاد صفاری