نیروهای امنیتی حکومت روز ۱۴ آذر امسال، در حالی که هموندان کانون نویسندگان ایران برای گرامیداشت یاد دو جانباختهی آزادی اندیشه و بیان، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، بر مزار آنان گردآمده بودند، بار دیگر با یورش، تهدید، ضربوشتم چهرهی واقعی خود را آشکار کردند. حملهی سازمانیافته به نویسندگان، ربودن تلفن همراه یکی از هموندان، تهدید به بریدن سر و شکستن استخوانها، نه تنها یادآور همان منطق حذف است که در پاییز ۷۷ به قتل سیاسی – حکومتیی مختاری و پوینده انجامید، بلکه نشانهی عریانی از سرکوب مستمر آزادی اندیشه و بیان در این سرزمین است.
رژیم واپسگرای اسلامی در برابر نهادن چند شاخه گل بر مزار جانباختگان اهل قلم و حضور بیخشونت نویسندگان و دوستداران آزادی چنان همیشه خشم خود بروز داد. این حکومت از آغاز برپایی اش سرکوب نویسندگان، اندیشورزان و روشنفکران را در دستور کار خود قرار داد. قتل عام زندانیان سیاسی در دهه شصت و قتل های حکومتی در دهه هفتاد نمونه بارزی است از سرکوب عریان و سازمان یافته این رژیم ضد پیشا تاریخی.
کانون نویسندگان ایران (در تبعید) و انجمن قلم ایران (در تبعید) این رفتار ددمنشانه و خشونتبار نیروهای امنیتی را به شدت محکوم میکنند، زیرا دفاع از آزادی اندیشه و بیان، حقی بنیادین و غیرقابلانکار است.
ایجاد ترس و وحشت برای نویسندگان نه نشانه قدرت، بلکه نمودی از هراس و زبونی رژیم در بیان حقیقت است.
ما نیز همصدا با کانون نویسندگان ایران اعلام می داریم که در برابر سرکوب اندیشه و خشونت خاموش نخواهیم ماند و وظیفهی خود می دانیم که در اندازهی توانمان آزادی خواهان جهان را که دل در گرو کرامت انسانی دارند، آگاه ساخته تا در مقابل این نارواییها از خود واکنشی در خور نشان دهند.
کانون نویسندگان ایران- انجمن قلم ایران (در تبعید)
۰۷.۱۲.۲۰۲۵
