در میانه تنشهای فزاینده میان دولت آمریکا و ونزوئلا، هفتهای از اعتراضات جهانی علیه تهدیدها و عملیات نظامی آمریکا در جنوب کارائیب برگزار شد. این موج اعتراضات به ابتکار سازمانهای ضدجنگ و گروههای همبستگی در ایالات متحده شکل گرفت و در بیش از ۱۰۰ شهر جهان ـ از آمریکا و کانادا تا استرالیا، بریتانیا، آلمان، یونان، مکزیک، نپال و پاکستان ـ تجمعات اعتراضی برگزار شد.
اصلیترین شعارهای این تجمعات «نه به جنگ علیه ونزوئلا» و «ونزوئلا تهدید نیست، امید است» بود؛ شعارهایی که موضع آشکار اعتراضکنندگان علیه تشدید سیاستهای تهاجمی واشنگتن و گسترش حضور نظامی آمریکا در منطقه را نشان میدهد.
این اعتراضات در پی اظهارات جنجالی دونالد ترامپ شدت گرفت؛ او اخیراً در پاسخ به پرسشی درباره اختیاراتش برای صدور دستور دهها حمله در آمریکای لاتین و کارائیب گفته بود: «ما فقط آدمها را خواهیم کشت.» گروههای مدنی در آمریکا این سخنان را نشانهای خطرناک از تمایل دولت این کشور به گسترش جنگ ارزیابی کردهاند؛ جنگی که با حملات هوایی، اعزام ناوهای جنگی و زیردریاییهای اتمی به کارائیب و حتی تهدید به اعزام نیرو به مکزیک همراه شده است.
طبق گزارشها، از تابستان امسال حملات آمریکا به قایقهای کوچک در نزدیکی سواحل ونزوئلا افزایش یافته و تاکنون نزدیک به ۹۰ نفر در این عملیاتها کشته شدهاند. این در حالی است که استفاده از نیروی نظامی بدون مجوز کنگره ناقض قانون «اختیارات جنگی» مصوب ۱۹۷۳ به شمار میرود. مهلت ۶۰ روزه این قانون برای پایان عملیات نظامی، سپری شده، اما دولت ترامپ بدون دریافت مجوز کنگره همچنان حملات را ادامه میدهد.
در داخل آمریکا نیز مخالفت عمومی رو به افزایش است. یک نظرسنجی شبکه CBS نشان میدهد ۷۰ درصد مردم آمریکا با مداخله نظامی در ونزوئلا و کشتار افراد در قایقهای کوچک مخالفت میکنند. همچنین ۷۵ درصد معتقدند دولت ترامپ توضیحات کافی درباره این عملیات ارائه نکرده و باید مدارکی قابلقبول درباره ماهیت «قاچاق مواد مخدر» بودن اهداف حملهها منتشر کند.
در حالی که اکثریت جمهوریخواهان سنا همچنان از رویکرد ترامپ حمایت میکنند، برخی چهرههای مطرح حزب نسبت به پیامدهای آن هشدار دادهاند. سناتور رند پل با اشاره به خطر شکاف در میان جمهوریخواهان گفت: «اگر حملهای به ونزوئلا صورت بگیرد، جنبشی که از رئیسجمهور حمایت کرده بود، دچار فروپاشی خواهد شد.»
برگزارکنندگان هفته اعتراض جهانی میگویند این نخستین گام در مسیر ایجاد مقاومتی گستردهتر در برابر برنامههای نظامی آمریکا در منطقه است و اقدامات اعتراضی بیشتری در ماههای آینده برنامهریزی شده است.
