در بریتانیا نیروی تازهٔ چپ با نام حزب شما «Your Party» اعلام موجودیت کرد. جناح کوربین در رأیگیریهای تعیین کننده شکست خورد.
اکنون بریتانیا رسماً صاحب یک حزب چپ جدید است: آخر هفته، کنگرهٔ حزبی با حضور جرمی کوربین و زارا سلطانه در لیورپول برگزار شد. نمایندگان دربارهٔ نام دائمی حزب جدید نیز رأی دادند: این حزب «Your Party» نام خواهد داشت، کوربین در پایان اعلام کرد. ۳۷ درصد نمایندگان به این نام رأی دادند. پیشنهاد سلطانه، حزب چپ ــ «Left Party» ــ اصلاً در فهرست انتخاب قرار نگرفت. با این حال سلطانه جدای از نام، توانست در طول این آخر هفته حزب جدید را مطابق دیدگاههای خود شکل دهد. اما برای کوربین، رئیس سابق حزب کارگر، این روند نوعی عقبنشینی بود.
سلطانه پیش از حرکت بهسوی کنفرانس در روز شنبه به رسانهها گفت: «تأسیس یک حزب جدید اتفاقی هیجانانگیز است.» اما او در روز نخست وارد سالن اصلی کنفرانس نشد تا در اعتراض به کنارگذاشتهشدن چند تن از نزدیکانش از حزب جدید، حضور خود را تعلیق کند. او در عوض در یکی از تریبون های جانبیِ پیرامونی کنفرانس صحبت کرد. در آنجا، در برابر هوادارانش، اقداماتی را که از سوی هیئت رهبری اتخاذ شده بود مورد حمله قرار داد. به نقل از بیبیسی، سلطانه این اقدامات را «یک شکار جادوگران» نامید. طبق گفتهٔ سخنگوی حزب، این خروجها بهدلیل عضویت همزمان افراد در احزاب دیگر انجام شده بود. این مسئله عمدتاً فعالان حزب تروتسکیستی «سوسیالیست ورکرز پارتی» Socialist Workers Party را دربرمیگرفت.
به گفتهٔ کسانی که با روزنامه «یونگه ولت» صحبت کردند، فضای سالن مملو از جمعیت، شلوغ و متشنج بود. با اینهمه کوربین در آغاز خوشبین بود: او اعلام کرد حزب جدید دارای ۵۰ هزار عضو است. نمایندگان گزارش دادند که برخی افراد توسط نیروهای امنیتی از سالن خارج شدهاند؛ همچنین گفته شد که نمایندگان رسانهها نیز موقتاً بیرون فرستاده شدند و مجبور شدند از اتاق رسانه خبر بدهند. نمایندگان همچنین اعتراض کردند که هیئت کنفرانس سخنرانان را از اشاره به گروه «Palestine Action» ــ که در بریتانیا ممنوع است ــ منع کرده است. یکی از نمایندگان با دورزدن این مانع گفت: «من با هر کنشی از فلسطین حمایت میکنم.»
یکی از فعالان شنبهشب به یونگه ولت گفت: «رفتار کوربین و هوادارانش باعث کاهش شدید اعتماد شده است.» این مسئله روز دوم آشکارتر شد: کوربین در دو رأیگیری کلیدی شکست خورد. با حدود ۵۱.۶ درصد در برابر ۴۸.۴ درصد، کنگره به رهبری جمعی و علیه انتخاب یک رئیس حزب رأی داد. با این تصمیم، از یک کارزار انتخاباتی فلجکننده میان کوربین و سلطانه جلوگیری شد. سلطانه از رهبری جمعی به عنوان «دموکراسی حداکثری اعضا» حمایت کرده بود، در حالی که کوربین رهبری فردی و انتخاب یک نفر را ترجیح میداد. سلطانه پس از اعلام نتیجه در ایکس نوشت: «ما موفق شدیم.»
آمار رأیگیری نشان میدهد که تعداد اعضا احتمالاً بسیار کمتر از ۵۰ هزار نفری است که کوربین روز قبل اعلام کرده بود. تنها ۸۸۰۰ عضو بهصورت آنلاین در رأیگیری شرکت کردند. هنگام تأسیس، حزب ۲۱ هزار عضو داشت. بعداً اعضا با بیش از ۶۰ درصد به مجاز شدن عضویت همزمان رأی دادند ــ که آن نیز ضربهای سنگین به کوربین بود. پس از این دو پیروزی، سلطانه ظهر یکشنبه وارد سالن شد. او که از ماه اوت خود را نمایندهٔ بدنهٔ حزبی معرفی میکرد، اکنون پیروزی در نبرد جناحی را بهدست آورده بود: او با حملهٔ مستقیم به جناح کوربین گفت: «اخراجها و سانسور قابلقبول نیست. این شیوه مستقیماً از دفترچهٔ راهنمای راستهای حزب کارگر بیرون آمده.» حاضران در سالن او را با ایستادن و تشویق طولانی همراهی کردند.
سلطانه قصد دارد برای عضویت در رهبری جمعی نامزد شود. کوربین اعلام کرد فرایند انتخابی باید تا پایان فوریه تکمیل شود. اینکه او خود نامزد شود، پس از کنگرهٔ تأسیس حزب بسیار بعید بهنظر میرسد. استیون مثوِن، دبیر تحریریه رسانهٔ چپگرای تأثیرگذار «نووارا مدیا»، پس از پایان کنگره در ایکس پرسید: «آیا این پایان کوربینیسم است؟» اما بسیاری نیز تردید دارند که سلطانه بتواند حزب جدید را متحد کند.
2 پاسخ
این نسخه دقیقاً در حدود ۹۰۰ کاراکتر است:
از نگاه مارکسیستیِ ضدسرمایهداری، ماجرای «حزبِ شما» صحنهای کوچک از تضادهای چپ بریتانیاست؛ جایی که زارا سلطانه با وجود رادیکالیسم ظاهری، هم فرصت ساخت و هم بیماریهای چپ پارلمانی را تکرار کرد. او توانست بخشی از بدنه جوان و خشمگین را پشت ایده «رهبری جمعی» بسیج کند، اما این پیروزی بیشتر جابهجایی در رأس بود تا تحول طبقاتی. اعتراض اولیهاش به اخراج نزدیکانش نشان داد سیاستورزی او هنوز به شبکههای جناحی وابسته است. حزب تازه، از همان آغاز زیر سایه کنترلگری و حذف گرایشهای رادیکالتر مانند SWP قرار گرفت و سلطانه نیز بدیل واقعی برای سازماندهی از پایین ارائه نکرد. او صدایی مهم علیه امپریالیسم است، اما کنش سیاسیاش هنوز از پارلمانتاریسم نمایشی عبور نکرده؛ شکافی میان پرستیژ رسانهای و سازمانیابی کارگری که اگر پر نشود، رادیکالیسمش به انرژی نمادینِ بیقدرت فرو میکاهد.
بعضی از رفقای چپ ایران شاید این رویدادها را مهم ندانسته و همه را خورده بورژوازی و یا جناحهای مختلف یک حاکمیت امپریالیستی بدانند. اما باید این وقایع را دنبال کرد و هر کدام ازین رویدادها را، در چهارچوب جنبش سوسیالیستی انگلستان و خیزش جریانهایی دانست که سعی میکنند قالبهای وضیعت موجود را بشکنند و طرحی نو دراندازنند. کوربین آدم شریفیست، اما در دوره قبل اشتباهات زیادی داشت. یکی ازین اشتباهات، پروردن ماری بنام کی یر استارمر (نخست وزیر فعلی بریتانی)، در حزب کارگر و تعیین او بعنوان معاونش بود. دیگر اشتباه او عدم اقدام جدی علیه کسانی بود که بر علیه اش توطئه میکردند. اکنون زارا سلطانه، ظاهراً با شعار رادیکالِ رهبری جمعی، کوربین را عقب زده است؛ اما اگر کوربین کاملا شکست بخورد و از صحنه کنار رود، کامیابی زارا سلطانه نیز دولت مستعجل از کار در خواهد آمد و رشته همه پیروزی ها، پنبه خواهد شد. جناح راست حاکم همین را میخواهد. در طول تاریخ، رادیکالیزم کاذب، همواره بنفع نیروهای راست بوده است.