در شرایط کنونی، مردم و میهن ما بر اثر سیاستهای نابخردانه حاکمان و دخالتهای سلطهجویانه و جنایتبارِ پیدا و پنهان امپریالیسم، گرفتار بحرانهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، زیستبومی است و فقر، شکاف طبقاتی، فساد، غارت منابع ملی، گرانی، کمبود آب، برق، سوخت و … امان مردم را بریده است.
درپیِ حمله جنایتکارانه آمریکا و اسرائیل به میهنمان، مردم باهمه بغض فروخورده از ستم داخلی،
نشان دادند که حفظ ایران و منافع ملی، با منافع طبقاتیشان گره خورده است.
اما حاکمان با سؤ استفاده از شکیبایی و مدارای مردم، همچنان صدای اعتراض مردم را نمیشنوند و بهجای شناسایی و پیگرد سرسپردگان امپریالیسم و ایادی اسرائیلِ نسلکُش –که در ارکان حکومت و مراکز تصمیمگیری جاخوش کردهاند و به یاری سلطنتطلبان و چپاولگران، برنامه تجزیه ایران را پیش میبرند —
گریبان دگراندیشانِ چپ و نیروهایملی و دلسوز و منتقدان را میگیرند که باهمه دشواریِ زندگی، در وطن ماندهاند و برای نجات ایران از این شرایط خانمانسوز میکوشند.
این قدرتمدارانِ بیدرد، بیتوجه به پیامدهای افزایش بیاعتمادی و رویگردانی مردم از حکومت، همچنان سرکوب آزادیها و حقوق مردم را شدت میبخشند!
• احضار، بازداشت، مصادره ابزار کار و زندگی (برای نمونه، بانو شیرین کریمی، آقای پرویز صداقت و …)
• فشار بر زنان، کارگران، معلمان، پرستاران، هنرمندان، دانشجویان، اهل قلم و نشر و …
• محاصره مزار و جلوگیری از سوگواری بازماندگان و برخوردهای خشونتبار (گلزارخاوران– مزار شماری از جانباختگان کشتار زندانیان سیاسی ۱۳۶۷)
• ممانعت از تجمع مستقل مردمی در دفاع از فلسطین،
• پیشگیری از برگزاری مراسم بزرگداشت قربانیان قتلهای زنجیرهای و قهرمانان وطن و خادمان ملت (زنده یادان فروهر، پوینده، دکتر فاطمی و …)
فقط نمونههایی است که استبدادِ حاکم را به رخ میکشد.
افزایش خودسوزی و خودکشیِ جوانان، دانشجویان، پزشکان، اندیشمندان و هنرمندان( زنده یادان، احمد بالدی، فؤاد شمس، یاسمن شیرانی و …) افزون برعمق فاجعه فقر و فلاکتِ میلیونها هموطن زحمتکش، همگی نشانه انحراف از اهداف انقلاب بهمن ۱۳۵۷ یعنی آزادی و عدالت اجتماعی و افزایش خطر از دست رفتن کامل استقلال نیم بند و یکپارچگی میهن است.
گروه آذرنگ، چپاول و خصوصی سازیِ اموال عمومی و فشارهای غیرقانونی و سرکوب آزادیخواهان را محکوم میکند و آزادی زندانیان سیاسی، عقیدتی و فعالان صنفی را کمترین و ابتداییترینحق و خواسته مردم میداند و هشدار میدهد که این روند ضد مردمی در راستای منافع امپریالیسم و طبقات چپاولگر، سلطنت طلبان و واپسگرایان است و در نبودِ آزادی احزاب و تشکلهای مردمی، کشور را به پرتگاه تجزیه و فروپاشی میکشاند.
گروه آذرنگ
پائیز ۱۴۰۴
