کمیسیون عالی مستقل انتخابات عراق شامگاه چهارشنبه اعلام کرد ائتلاف «بازسازی و توسعه» به رهبری نخستوزیر محمد شیاع السودانی در انتخابات پارلمانی روز سهشنبه با کسب بیش از یک میلیون و ۳۱۷ هزار رأی در جایگاه نخست قرار گرفته است. این نتیجه، که مطابق گزارشهای اولیه رویترز نیز تأیید شد، موقعیت السودانی را برای دستیابی به دومین دوره نخستوزیری تقویت میکند.
تصاویر منتشرشده از بغداد نشان میدهد هواداران السودانی با برافراشتن پرچم عراق و پوسترهای انتخاباتی، پیروزی ائتلاف او را در خیابانهای پایتخت جشن گرفتهاند. انتخابات در حالی برگزار شد که فضای سیاسی عراق همچنان زیر سایه بیاعتمادی عمومی، بیکاری گسترده و کشمکشهای میان جناحهای سیاسی قرار دارد.
مشارکت ۵۶ درصدی و پیام سیاسی آن
به گفته کمیسیون انتخابات، میزان مشارکت نهایی در این دوره ۵۶/۱۱ درصد بوده است — رقمی که در مقایسه با انتخابات گذشته افزایش نشان میدهد و از نگاه دولت نشانهای از «احیای اعتماد مردم به نظام سیاسی» قلمداد میشود.
السودانی در یک سخنرانی تلویزیونی پس از اعلام نتایج اولیه گفت:
«میزان مشارکت مردمی نشانهای روشن از موفقیت دیگر ملت ماست که بازتابی از بازگشت اعتماد به نظام سیاسی عراق است.»
چالش تشکیل دولت ائتلافی
با این حال، طبق قانون اساسی عراق، هیچ حزبی بهتنهایی نمیتواند دولت تشکیل دهد. از این رو، ائتلاف السودانی باید با گروههای دیگر برای تشکیل اکثریت در مجلس ۳۲۹ نفره وارد مذاکره شود — فرآیندی که معمولاً ماهها به طول میانجامد و با بدهبستانهای سیاسی پیچیده همراه است.
منابع سیاسی در بغداد میگویند السودانی برای تشکیل دولت آینده ناچار است میان جناحهای شیعه، سنی و کرد توازن ایجاد کند؛ توازنی شکننده که در سالهای گذشته بارها موجب بنبست سیاسی شده است.
وعده «عراق جدید» در برابر بیاعتمادی جوانان
نخستوزیر فعلی در کارزار انتخاباتی خود تلاش کرد تصویری از «رهبری مستقل» ارائه دهد و خود را از احزاب سنتی و فاسدی که در سالهای گذشته او را به قدرت رسانده بودند، جدا نشان دهد.
او وعده داد که عراق را پس از دو دهه بیثباتی و فساد گسترده، به کشوری باثبات و توسعهیافته تبدیل کند. اما در میان جوانان ناراضی و بیکار، این انتخابات بیشتر بهعنوان صحنهای برای تقسیم مجدد ثروت نفتی کشور میان نخبگان سیاسی دیده شد تا فرصتی برای تغییر واقعی.
تحلیلگران میگویند پیروزی السودانی هرچند موقعیت او را در داخل تثبیت میکند، اما انتظار عمومی برای اصلاحات، کاهش نفوذ شبهنظامیان و بهبود خدمات عمومی همچنان سنگینی میکند و دولت آینده ناچار خواهد بود میان فشارهای مردمی و رقابت گروههای قدرتمند مذهبی و قومی تعادل برقرار کند.
یک پاسخ
عراق باحکومتی شیعی.
سنی ها جایی ندارند.واین مشکل افرین است دراینده.