برخی فعالان حقوق بشر، از یورش ماموران گارد زندان به بند زنان سیاسی محبوس در زندان قرچک خبر میدهند.
براساس گزارشهای منتشر شده صبح یکشنبه ۲۳شهریور۱۴۰۴، نیروهای گارد زندان قرچک ورامین متشکل از ماموران زن و مرد، به بند زنان سیاسی هجوم بردند.
گفته شده هدف ماموران از این اقدام، «خارج کردن اجباری زندانیان از اتاقها و انتقال به هواخوری» بوده است؛ اما زندانیان زن در برابر این اجبار مقاومت کردهاند.
«کیوان مهتدی»، از فعالان کارگری و زندانی سیاسی سابق، در یک استوری در حساب «اینستاگرام» خود نوشته است که مقامات زندان، زندانیان سیاسی را به قطع تماس و محدود کردن ملاقات تهدید کردهاند.
کانون حقوق بشر ایران، در گزارش خود نوشته است: یکشنبه ۲۳ شهریورماه ۱۴۰۴ – صبح روز یکشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۴، بند زنان سیاسی زندان قرچک ورامین بار دیگر صحنه یورش خشونتآمیز نیروهای گارد زندان شد. مأموران، متشکل از تعداد زیادی مرد و زن، به دستور مستقیم صغری خدادادی رئیس زندان، وارد بند موسوم به «باشگاه» شدند و تلاش کردند با زور زندانیان را از اتاقهایشان خارج کرده و به هواخوری منتقل کنند. مقاومت متحدانه زنان سیاسی مانع از موفقیت این اقدام شد، اما تهدیدها و فشارها همچنان ادامه دارد. مسئولان زندان بلافاصله پس از این مقاومت، تماسهای تلفنی زندانیان را قطع کرده و آنان را تهدید کردند که ملاقاتها نیز لغو خواهد شد.
انتقال ناگهانی به زندان قرچک
این زنان، که در تابستان ۱۴۰۴ بهطور ناگهانی و پس از بمباران از زندان اوین به قرچک منتقل شدند، اکنون در بندی قرار دارند که از نظر بهداشتی و انسانی هیچ استانداردی ندارد. موشها و حشرات محیط این بند را پر کردهاند، تهویه مناسب وجود ندارد و زندانیان در شرایطی غیرقابل تحمل نگهداری میشوند. بیش از ۶۰ زن تنها در هفت اتاق کوچک و یک راهروی باریک محبوساند، بسیاری از آنان به دلیل کمبود تخت ناچارند روی زمین بخوابند و تنها سه حمام و سه توالت برای همه آنها وجود دارد.
کارشناسان حقوق بشری این یورش را بخشی از روند انتقامگیری حکومت از زنان معترض میدانند؛ زنانی که در برابر سرکوب، مقاومت کرده و صدای اعتراض جامعه را زنده نگه داشتهاند. بهرغم انتظار عمومی مبنی بر آزادی یا دستکم بازگرداندن این زندانیان به اوین پس از شدت گرفتن بحرانها، مسئولان نهتنها چنین نکردند بلکه با نگهداشتن آنها در شرایط تبعیدگونه قرچک، خشونت و فشار را تشدید کردند. خدادادی در جریان حمله اخیر، شخصاً زندانیان را تهدید کرد که در صورت مقاومت، تمامی امکانات محدودشان از جمله تماس تلفنی روزانه و حق دسترسی به لوازم شخصی نیز قطع خواهد شد.
زندان قرچک؛ نماد نقض حقوق زنان زندانی
زندان قرچک ورامین بزرگترین زندان زنان ایران است، اما بهجای رعایت حداقل استانداردهای بینالمللی، به یکی از مخوفترین مکانها برای زنان تبدیل شده است. نبود امکانات درمانی و بهداشتی، تراکم جمعیت، غذای بیکیفیت و غیرقابل مصرف، و عدم رعایت اصل تفکیک جرایم تنها بخشی از مشکلات ساختاری این زندان است. بارها گزارش شده که زنان زندانی سیاسی در کنار مجرمان خطرناک و در شرایط تهدیدکننده نگهداری میشوند.
