مطابق کنوانسیون چهارم ژنو و مفاد سازمان جهانی کار، حمله به کارخانجات و واحدهای تولیدی نقض حقوق بینالملل است اما اسرائیل به بسیاری از کارخانجات و صنایع ایران حمله کرد و حالا بسیاری از کارگران ایرانی بیکار و خانهنشین شدهاند.
به گزارش شرق آنلاین، سرانجام جنگ میان ایران و اسرائیل پس از ۱۲ روز، روز سهشنبه با اعلام آتشبس متوقف شد. این بار اما زخم جنگ تحمیلی به کارگران و خطوط تولید میرسد. اگرچه واحدهای تولیدی که تولیداتشان نیاز ضروری مردم را تأمین میکند، در تمام طول جنگ فعالانه به تولید ادامه دادند اما تعدادی از واحدهای صنعتی و کارخانهها هم آسیب دیدهاند. هرچند هنوز آمار رسمی و دقیقی از میزان خسارات واحدهای تولیدی اعلام نشده است. نخستین نشانههای هدفگیری اقتصادی جنگ، ظاهرا از پایتخت گزارش شد. حمید سلیمانی، دبیر تحریریه روزنامه کار و کارگر، از حمله هوایی به چاپخانه معطر خبر داد؛ چاپخانهای که با این روزنامه همکاری داشت و حالا بخش زیادی از آن تخریب و نگهبانش مجروح شده است.
هرچند تلفات بیشتری گزارش نشده، اما فعالیت این مرکز به طور کامل متوقف شده است. دو روز پس از اولین حمله، ریزپرندههای اسرائیل به پالایشگاه گازی فجر جم در شهرستان جم و فاز ۱۴ پارس جنوبی در شهرستان کنگان برخورد کردند که بر اثر این انفجار بخشی از پالایشگاه فجر جم و فاز ۱۴ پارس جنوبی دچار آتشسوزی شد. بهجز این، گزارشهایی از حمله به انبار نفت شهران و انبار نفت شهر ری منتشر شد. به فاصلهای کوتاه، خبرهایی از استان لرستان رسید. محمدحسن موسیوند، دبیر اجرائی خانه کارگر این استان، تأیید کرد که کارخانه خودروسازی فرداموتورز در شهرستان بروجرد به صورت مستقیم مورد اصابت قرار گرفته و کارخانه عملا تعطیل و دچار تخریب گسترده شده؛ رخدادی که مستقیما معیشت صدها کارگر را تحت تأثیر قرار داده است. در رشت نیز روایت رسول سماکچی، رئیس هیئتمدیره کانون کارفرمایان گیلان، از حمله به کارخانه تولید کپسول اکسیژن در شهرک صنعتی سفیدرود، پرده از ابعاد جدیدی از حملات برداشت. این کارخانه کوچک که گفته میشود هیچ کاربرد نظامی نداشته، به کلی از چرخه تولید خارج شده و خساراتی نیز به واحدهای همجوارش وارد آمده است.
با این حال خوشبختانه حمله در ساعات غیرکاری رخ داده و تلفات انسانی در پی نداشته است. علاوه بر اینها خبر حمله به چند شرکت بورسی نیز در میانه جنگ مورد توجه قرار گرفت. روز ۲۴ خردادماه خبری از حمله به کارخانه آذریت با نماد ساذری رسید و اعلام شد که بخشی از اسناد، تجهیزات و زیرساختهای این واحد آسیب دیدهاند. هنوز میزان خسارات از طریق سامانه رسمی کدال گزارش نشده، اما بررسیها در این باره در جریان است. در سومین روز از حمله به کشورمان نیز کارخانهای در منطقه تهرانپارس که در حوزه دارو فعالیت میکرد هدف قرار گرفت. همزمان گزارشهایی از فعالشدن پدافند هوایی در بندرعباس نیز منتشر شد که نشان میداد برخی تأسیسات اقتصادی و صنعتی، هدف بالقوه و بالفعل حملات دشمن بودهاند.
حملات به کارخانهها و واحدهای تولیدی و مراکز کسبوکار اما طبق کنوانسیون چهارم ژنو و مفاد سازمان جهانی کار، مصداق بارز نقض حقوق بینالملل است. کنوانسیون ۱۷۴ سازمان جهانی کار تأکید میکند که دولتها باید مانع بروز خطراتی چون نشت مواد یا انفجار در محیطهای کاری شوند. حال آنکه انفجار ناشی از حمله هوایی، فراتر از هر تهدید معمولی محیط کار است. کنوانسیونهای ژنو نیز تصریح میکند که حتی در زمان جنگ، طرفین نباید غیرنظامیان از جمله کارگران را هدف قرار دهند؛ چراکه حمله به واحدهای اقتصادی، نهتنها جان افراد را تهدید میکند، بلکه زیرساخت اشتغال و اقتصاد یک جامعه را نشانه میگیرد. در داخل نیز قوانین از کارگران و واحدهای تولیدی در شرایط جنگی حمایت میکند. برای مثال در ماده ۳۰ قانون کار جمهوری اسلامی ایران، صراحتا آمده است که اگر کارگاهی به علت حوادث قهریه مانند جنگ تعطیل شود، کارفرما موظف است پس از بازسازی، کارگران بیکارشده را مجددا در همان واحد مشغول به کار کند. تبصره این ماده نیز دولت را مکلف میداند که از طریق صندوق بیمه بیکاری، معاش این کارگران را تأمین کرده و زمینه اشتغال مجدد آنها را فراهم آورد.
