پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، برای دومین بار از سوی دیوان عالی کشور با رد درخواست اعاده دادرسی مواجه شد؛ موضوعی که نگرانی‌ها درباره روند دادرسی و بی‌توجهی به دفاعیات وکلای او را افزایش داده است. به گفته وکیل مدافع عزیزی، این تصمیم بدون بررسی پرونده اصلی اتخاذ شده است. عزیزی، فعال اجتماعی اهل مهاباد، پیش‌تر نیز به دلیل فعالیت‌هایش در کمپ‌های آوارگان روژاوا و سابقه‌اش در حوزه مددکاری، هدف برخوردهای امنیتی قرار گرفته بود. او در حال حاضر با چندین پرونده قضایی و حکم اعدام در زندان اوین به سر می‌برد.
به گزارش ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران (هرانا)، مازیار طاطایی، وکیل مدافع پخشان عزیزی با اعلام این خبر گفت که شعبه رسیدگی‌کننده، بدون مطالبه پرونده اصلی و صرفاً بر پایه تشخیص خود، دفاعیه‌های وکلای پرونده را «بلادلیل» دانسته و رد کرده است.
این دومین‌بار است که درخواست اعاده دادرسی پخشان عزیزی بی‌نتیجه می‌ماند. پیش‌تر، در بهمن‌ماه سال گذشته، امیر رئیسیان، دیگر وکیل مدافع پخشان عزیزی، از رد نخستین درخواست اعاده دادرسی توسط شعبه نهم دیوان عالی کشور خبر داده بود. در همان زمان، مازیار طاطایی اعلام کرد که دیوان عالی کشور با استناد به تبصره ماده ۴۷۸ قانون آیین دادرسی کیفری، با توقف اجرای حکم اعدام موافقت کرده است.
اواسط دی‌ماه ۱۴۰۲، رئیسیان همچنین از تأیید حکم اعدام موکلش توسط شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور خبر داد و گفت که این حکم علیرغم ایرادات متعدد موجود در پرونده، تأیید شده است.
پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، از اواخر مهرماه سال گذشته با پرونده جدیدی مواجه شد؛ پس از اعتراض گروهی از زندانیان زن به اجرای حکم اعدام رضا رسایی و درگیری با نیروهای گارد زندان، برای او و چند زندانی دیگر پرونده‌ای تشکیل شد. در پی این ماجرا، دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران به ریاست قاضی ابوالفضل عامری شهرابی، او را به شش ماه حبس بابت «درگیری با مأمور و تمرد» محکوم کرد.
در مرداد ۱۴۰۳ نیز، او با پرونده تازه‌ای در شعبه سوم بازپرسی دادسرای اوین مواجه شد و این‌بار با اتهام «آشوب در زندان» در ارتباط با دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ روبه‌رو شد.
حکم اعدام پخشان عزیزی، از سوی شعبه بیست و ششم دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، به اتهام «بغی از طریق عضویت در جمعیت‌های معارض نظام» صادر شده است. او همچنین به چهار سال حبس تعزیری محکوم شده است.
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران بازداشت شد و پس از گذراندن سه ماه و سه هفته در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین (وابسته به وزارت اطلاعات)، نهایتاً در ۱۹ آذرماه به بند زنان این زندان منتقل شد.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده او به هرانا گفت: پخشان هیچ‌گاه عضو گروه یا سازمان خاصی نبوده و تنها به‌عنوان مددکار اجتماعی به‌مدت ۱۰ سال در کمپ‌های آوارگان روژاوا فعالیت کرده است. حوزه کاری او در زمینه ژنولوژی بوده و گروه‌هایی که او با آن‌ها همکاری می‌کرد، درگیر نبرد با داعش بودند. این در حالی است که جمهوری اسلامی نیز در آن زمان با داعش در جنگ بود، بنابراین هیچ‌گونه تقابل مستقیمی میان این گروه‌ها و نیروهای جمهوری اسلامی وجود نداشته است. این واقعیت در پرونده خانم عزیزی نیز به‌وضوح قابل مشاهده است.
پخشان عزیزی، اهل مهاباد، پیش‌تر نیز سابقه بازداشت داشته است. در سال ۱۳۸۸، او به اتهام فعالیت سیاسی بازداشت و پس از چهار ماه، با تودیع وثیقه آزاد شده بود.
یک پاسخ
دلیل کینه شتری خامنه ای به این سه زن شریف و مبارز چیست؟ واقعیت اینست که این دیکتاتور بیرحم و خونریز، کینه و دشمنی چرکینی نسبت به زنان ایران در دل دارد. زنان، قانون ضد انسانی عفاف و حجاب حکومت را، زیر پا گذاشته و شهرها و خیابان ها را با حضور بی حجاب خود قرق کرده، و رقص و آواز را هم چاشنی این حضور کرده اند. این موجود عبوس و لجوج، دل پری از زنان ایران دارد. حکم اعدام را همانند پتکی بر سر شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی نگه داشته است، تا از زنان انتقام بگیرد. خامنه ای و گزمه هایش جرات اجرای این احکام ضد انسانی را در مورد این زنان مبارز ندارد. ایران امروز، کشوری است که در آن، انسان های «مفید» در بندند، و موجودات «مضر» در قدرت. وقت همگان خوش!