اکثریت مردم ایران در شرایطی به استقبال نوروز زیبا، بهار خجسته و سال جدید خورشیدی میروند، که بحران اقتصادی و موج گرانی و فقر و رکود تورمی، دارد آخرین لقمه تهیدستان شهر و روستا را از سفره های محقرشان می رباید. تداوم سرکوب و استبداد سیاسی مذهبی، موج اعدامها و بگیر و ببند دگراندیشان و نیز قربانیان آسیب های اجتماعی، ادامه آپارتاید جنسی – جنسیتی علیه زنان به ویژه برای تحمیل حجاب، تداوم تبعیض علیه ملیتهای تحت ستم ایران و به ویژه کشتار سیستماتیک کولبران در کردستان و سوخت بران در بلوچستان، ادامه ماجراجویی خطرناک و پرهزینه هسته ای و نیز ریخت و پاش های میلیاردی در منطقه برای تقویت نیروهای متحد و نیابتی و در نتیجه تشدید تحریم های اقتصادی امریکا و احتمال حمله نظامی در صورت عدم عقب نشینی رژیم اسلامی، تشدید فجایع زیست محیطی از جمله بحران بی سابقه آب، فرونشست زمین و بحران تامین انرژی به ویژه برق برای مراکز کار و منازل و موسسات آموزشی … همه و همه، ایران ویران را بر لبه پرتگاه قرار داده است.
از اینرو فقط خطر بروز ابر انفجارهای سیاسی و خیزشهای انقلابی، موجودیت رژیم را تهدید نمیکند، بلکه حتی مقامات ریز و درشت فعلی و قبلی رژیم هم صحبت از امکان “فروپاشی نظام” میکنند، بدون حتی فاکتور قیام مردمی.
به همین خاطر برخی از سال جدید ۱۴۰۴ به عنوان سالی سرنوشت ساز یاد میکنند، که دیگر ادامه حکمرانی برای رژیم اسلامی امکان پذیر نخواهد بود. در چنین شرایط اسفباری، “شورای عالی کار رژیم ” (نهاد سه جانبه ضد کارگری) حداقل دستمزد پایه را از هفت میلیون و صد هزار تومان، به حدود ده میلیون و چهارصد هزار تومان افزایش داده است. حق مسکن نیز هیچ تغییری نکرده و در همان حد نهصد هزار تومان سال قبل منجمد شده است. تازه اگر کارگر، متاهل و دارای دو فرزند باشد با احتساب حق مسکن و حق خواربار (بن کارگری) ممکن است درآمد ماهانه او به شانزده میلیون تومان برسد. حال آنکه تشکل های کارگری مستقل و اقتصاددانان مردمی، سبد هزینه یک خانوار سه یا چهار نفره را بیش از چهل میلیون تومان ارزیابی میکنند. بدین ترتیب میلیونها نفر دیگر به منتها الیه خط مطلق فقر رانده می شوند و ادامه یک “زندگی نرمال” برای اردوی کار و رنج امکان ناپذیر میشود. به همین خاطر شاهد گسترش بی سابقه آمار سرقت، زورگیری و آسیب های اجتماعی از جمله خودکشی، خشونت خانوادگی و غیره هستیم.
این رژیم تا کنون به مدد نهادهای متعدد نظامی، انتظامی، امنیتی و قضایی توانسته خود را سرپا نگه دارد. اما تردید نداریم که با اوج گیری جنبش ها و خیزشهای انقلابی، این “اراده یکپارچه” درهم شکسته خواهد شد و ریزش و تضعیف روحیه و فروپاشی قوای قهریه، امری ناگزیر خواهد بود.
تنها یک انقلاب اجتماعی توسط مردم ستمدیده به رهبری طبقه کارگر آگاه به ملزومات مبارزه طبقاتی و توده ای است که میتواند کشور را از شر رژیم استبدادی، زن ستیز، شوونیست و سرمایه داری جمهوری اسلامی خلاص کند. اما در بطن این ابر-بحران ها، جریانات راست افراطی مدافع بازگشت خاندان سلطنتی پهلوی، سعی دارند با تشویق امریکا و اسرائیل به حمله نظامی و جنگ و نیز تشدید تحریم های اقتصادی ( که دودش اساسا به چشم مردم زحمتکش و فقیر میرود، نه به چشم آقازاده ها، سرداران، کاسبان تحریم و آیت الله ها) زمینه را برای “رژیم چنج” بر فراز اراده و منافع کارگران و زحمتکشان ایران فراهم کنند. این سناریوی ارتجاعی و امپریالیستی و فاشیستی را باید افشاء نمود. فعالین چپ و مترقی و تشکل های مستقل کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان، دانشجویان، اقلیت های ملی، نویسندگان، هنرمندان و … ضروریست در مبارزات و موضع گیری های خود دائما ضمن تاکید بر ادامه مقاومت و پیکار، چهره کثیف ااپوزیسیون راست و ارتجاع طرفدار حکومت موروثی را رسوا کنند و مکررا بر خود سازمان یابی کارگران، زحمتکشان و عموم مردم ستمدیده در محیط کار، تحصیل و زندگی تاکید نمایند. تنها از این راه است که ما میتوانیم درجه آمادگی خود را برای نبردهای سرنوشت ساز سال جدید بالا ببریم.
با این امید، سازمان راه کارگر فرا رسیدن نوروز، بهار و سال جدید خورشیدی را به مردم ایران و همه مردمانی که آنرا جشن میگیرند، شادباش میگوید و امیدوار است علیرغم همه مانع تراشی های رژیم شادی ستیز و عزا گستر – به بهانه ماه رمضان – و به رغم موج گرانی و کسادی کسب و کار، از هر فرصتی برای شادی، پایکوبی و تلفیق رزم و بزم بهره بگیرند و روحیه خود را برای نبردهای تعیین کننده پیش رو، تقویت کنند.
بهاران خجسته، نوروزتان پیروز
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
اسفند ۱۴۰۳ – مارس ۲۰۲۵
