در مهر ماه سال ۱۳۲۸، به دعوت دکتر محمد مصدق اجتماع بزرگی در اعتراض به تقلب در انتخابات در برابر دربار تشکیل گردید. به پیشنهاد هژیر وزیر دربار، از میان جمعیت اجتماع کننده بیست تن به دربار رفتند تا با محمدرضا شاه دیدار و گفت و گو کنند. از آنجا که این دیدار انجام نشد، آنها تصمیم گرفتند در روز اول آبان ماه ۱۳۲۸ در منزل دکتر مصدق جمع شوند و به رایزنی بپردازند. انها به پیشنهاد حسین مکی و مهندس زیرک زاده، نام جبهه ملی را انتخاب کرده و خود را هیات مؤسس آن نامیدند و هدف از تشکیل جبهه ملی را استقرار حاکمیت مردم بر مردم از طریق انتخابات ازاد اعلام کردند. آنها از همه تشکل های سیاسی و اتحادیه های صنفی دعوت کردند نمایندگان شان را به شورای جبهه ملی معرفی کنند
از آنجا که ازادی و استقلال دو روی یک سکه هستند، در ادامه این مبارزه به پیشنهاد دکتر حسین فاطمی قرار شد با ملی کردن صنعت نفت به نفوذ دولت انگلیس در امور سیاسی و اقتصادی کشور پایان داده شود.
قانون ملی شدن صنعت نفت که توسط کمیسیون نفت به جلسه علنی مجلس ارائه شد، ابتدا در مجلس شورای ملی و سپس در روز بیست و نهم اسفند ۱۳۲۸ در مجلس سنا به تصویب رسید و آنروز بنام «روز ملی شدن صنعت نفت» نامیده شد.
در سال‌های پس از آن برنامه دولت ملی دکتر مصدق این بود که از درآمد نفت برای کسری بودجه دولت استفاده نشود، بلکه این درآمد صرف پیشرفت اقتصاد کشور گردد .به این معنا که کارگاه ها و کارخانه های کشور توسعه و گسترش یابد و در نتیجه بیکاری کاهش پیدا کند. در بخش آموزشی همه نهادهای آموزشی از دبستان و دبیرستان تا دانشگاه ها مجانی شوند. بدین معنا، مساله دانش آموختگان مورد توجه قرار گرفت. امری که دنیا امروزه به آن توجه کرده و در این حوزه تلاش می‌کند. از جنبه کشاورزی، قانونی تصویب شد که بخشی از بهره مالکانه صرف بهتر کردن وضعیت کشاورزی و روستاها گردید. در زمینه سلامت و بهداشت مردم، بیمه های اجتماعی تشکیل گردید. گسترش راه ها به ویژه راه اهن که شریان های اقتصاد کشور ها هستند، مورد توجه قرارگرفت و غیره.
در ادامه، برای صادرات دیگر کالاهای غیر نفتی اقدامات درخوری سازمان یافتند. بگونه ای که برای اولین بار واردات و صادرات کشور تراز گردید و در علم اقتصاد به «اقتصاد بدون نفت» معروف شد. هدف آن این بود که مملکت بدون در آمد نفت خودکفا گردد و کشور تنها متکی به درآمد نفت نباشد و از وضعیت اقتصاد تک محصولی خارج گردد. انچه که در دهه های پس از آن شماری از کشور های نفتی تک محصولی پس از گرفتار شدن در تحریم و یا کاهش بهای نفت و در آمدهای حاصله از آن به فکر ایجاد راههای توسعه غیرنفتی و درآمدزایی های مربوطه برای کشورشان شدند.
مصدق همچنین درنظر داشت که از آن پس در ایران قانون اساسی مشروط اجرا شود و شاه سلطنت و نخست وزیر منتخب مردم، کشور را اداره نماید.
با توجه به آنچه که در مدت ۷۵ سال و بویژه در این ۴۶ سال گذشته و دوران رژیم رانتخوار و ایران ویرانگر «جمهوری» اسلامی بر سر مردم ایران و ثروت و منابع هزاران میلیارد دلاری نفت ایران آوار شد، دیگر نمی توان از ملی شدن صنعت نفت در ایران سخنی به میان آورد. نفت در خدمت دولت‌ها و کابینه های نفتی و نظامی -امنیتی رژیم اسلامی قرار گرفته است. اگر در دهه های پایانی دولت محمدرضا شاه، بخشی از در آمدهای هنگفت نفتی در خدمت و اختیار بازسازی زیرساختارهای کشور و صنعت، کشاورزی و خدمات قرار گرفت، در دوران سیاه حکومت اسلامی، میراث فکری و دستاوردهای گرانقدر دولت ملی مصدق در زمینه ملی شدن صنعت نفت، بیش از پیش آماج حمله ویرانگران ایران، دولت های نفتی -نظامی، مافیاها و انحصار های غارتگر نفت و گاز داخلی و خارجی قرار گرفته است و هزاران میلیارد دلار از درآمدهای نفتی ایران به هدر رفته است.
اگر منابع و درآمدهای نفت در کشورهای دموکراتیک غربی و شماری از کشورهای منطقه در سالیان اخیر موجب شکوفایی اقتصادی و پیشرفتهای اجتماعی گردیده است، در میهن ما ایران و در ونزوئلا ملی شدن نفت با بریدن دست های استعمار، به انحصار دولت‌های مستبد دینی و ایدیولوژیک کشیده شده است و در واقع نه ملی و سبب شکوفایی و پیشرفت شده، بلکه در مالکیت انحصاری رانتی -نظامی-امنیتی دولت‌ها و سبب ویرانی ایران و آشوب و جنگ و آتش افروزی در منطقه گردیده است.
اندیشه ها و آموزه های همه ملی گرایان و ایران دوستانی که برای ملی شدن واقعی صنعت نفت کمر همت بستند، اکنون باید بیش از پیش مورد شناسایی، پذیرش و اهتمام ملی قرار گیرد، تا با آزادی مردم و رهایی میهن، شکوفایی و رشد و توسعه کشور و شرایط بهروزی مردم میهنمان فراهم آید.
جبهه آزادی و نجات ایران – جان ایران
بیست و شش اسفند ۱۴۰۳ خورشیدی برابر با شانزده مارس ۲۰۲۵ میلادی
