در مقابل درب فرمانداری قدیمی فریدریشهاگن، که سال‌هاست به یک مرکز فرهنگی تبدیل شده، بیش از نیم دوجین انسان در کنار پرچم قرمز حزب چپ در برف ایستاده‌اند. اما نه، برنامه هنوز تمام نشده، بلکه به دلیل ازدحام جمعیت، درهای ورودی نیم ساعت قبل از آغاز بسته شده است.
در این شب پنجشنبه، برنامه «مأموریت موی نقره‌ای» در این مکان برگزار شد.
به لطف کارت خبرنگاری، ورود به طبقه دوم ممکن می‌شود، اما درست مقابل در چوبی حکاکی‌شده‌ی تالار شورا، دیگر جایی برای رفتن نیست. سالن کاملاً پر است، حتی روی پله‌های ورودی هم مردم نشسته‌اند. از داخل سالن، صدای آشنایی به گوش می‌رسد— بله، همان کسی که همه برای دیدنش آمده‌اند: گرگور گیزی.
او کسی است که از سال ۲۰۰۵ در حوزه انتخابیه تریپتو-کوپنیک، که فریدریشهاگن نیز جزئی از آن است، همیشه در انتخابات فدرال آلمان موفق بوده و حالا قصد دارد در ۲۳ فوریه بار دیگر این کرسی را کسب کند.
اما او تنها نیست. بودو راملو، نخست‌وزیر پیشین ایالت تورینگن، نیز در کنار او نشسته است.
هر دوی آنها، به همراه دیتمار بارچ، رئیس پیشین فراکسیون حزب چپ در پارلمان آلمان، این گروه سیاسی مسن بین ۶۶ تا ۷۷ ساله را تشکیل می‌دهند که در نوامبر گذشته کارزار «مأموریت موی نقره‌ای» را راه‌اندازی کردند. در آن زمان، حزب چپ در نظرسنجی‌ها فقط ۳ درصد آرا را داشت و در خطر حذف شدن از پارلمان فدرال قرار گرفته بود.
تنها امید آنها، تکرار استراتژی سال ۲۰۲۱ بود: کسب سه کرسی مستقیم در انتخابات برای دور زدن حد نصاب ۵ درصدی ورود به پارلمان. در آن سال، حزب چپ در تریپتو-کوپنیک، لیختنبرگ و لایپزیگ جنوبی برنده شد. اما حالا لیختنبرگ، به دلیل انشعاب حزب BSW، دیگر یک حوزه مطمئن محسوب نمی‌شود. بنابراین، این سه سیاستمدار مأموریت خود را تعریف کردند: گیزی در جنوب شرق برلین، راملو در ارفورت و بارچ در روستوک.
البته روستوک همچنان یک چالش بزرگ است؛ در انتخابات اروپایی ژوئن گذشته، حزب چپ در این منطقه تنها پنجم شد، خیلی عقب‌تر از AfD و سوسیال‌دموکرات‌ها.
استقبال گسترده
اما در شب پنجشنبه در فریدریشهاگن، این مأموریت دیگر ضروری به نظر نمی‌رسد.
پس از آنکه حزب دموکرات‌مسیحی آلمان (CDU) برای اولین بار در پارلمان فدرال، با حمایت ضمنی AfD یک رأی‌گیری را به نفع خود تمام کرد، حمایت از حزب چپ افزایش یافت. در نتیجه، حزب چپ حالا در نظرسنجی‌ها به ۶ درصد رسیده است.
فضا در تالار شورا کاملاً مثبت است. بیش از ۲۰۰ نفر، از سالمندان گرفته تا جوانان ۲۰ ساله، در سالن نشسته یا ایستاده‌اند. گیزی و راملو روی صندلی‌های چوبی، در مقابل یک بنر قرمز حزب چپ نشسته‌اند، ابتدا همراه با یک مجری، سپس به‌تنهایی.
اما این دو فقط داستان‌های قدیمی تعریف نمی‌کنند و برنامه شبیه یک نسخه سیاسی از نمایش عروسکی «والدورف و استتلر» نیست. بحث‌های جدی مطرح می‌شود: اصلاحات بیمارستانی، سیستم درمانی شرق آلمان، کلینیک‌های محلی و پرستاران اجتماعی که پس از اتحاد آلمان مورد بی‌توجهی قرار گرفتند.
البته، طنز نیز در برنامه آنها جای دارد.
راملو، مهاجرت سه میلیون نفر از شرق آلمان پس از اتحاد را «پروژه بازسازی آلمان غربی» می‌داند و می‌گوید: «ما بودیم که غرب را سرپا نگه داشتیم!»
گیزی، درباره بیمارستان‌های دولتی شوخی می‌کند و می‌گوید: «من هنوز ترجیح می‌دهم یک اتاق خصوصی داشته باشم تا مجبور نشوم کنار یک سیاستمدار CDU بخوابم. در آن صورت، او هرگز خوب نمی‌شود!»
اما راملو وقتی به مسئله دین و عدالت اجتماعی می‌رسد، کاملاً جدی صحبت می‌کند.
او حزب دموکرات‌مسیحی (CDU) را متهم می‌کند که از نظامی حمایت می‌کند که در آن چند میلیاردر مالک بخش عمده‌ای از ثروت کشور هستند. او می‌گوید این سیستم هیچ ارتباطی با اصول مسیحیت، عشق به هم‌نوع و همبستگی اجتماعی ندارد. سپس جمله‌ای را مطرح می‌کند که پیش‌تر از گیزی شنیده شده بود: «عیسی مسیح چپ‌گرا بود و چپ را انتخاب می‌کرد.»
در سالن، این جمله بدون واکنش خاصی باقی می‌ماند، اما هر دو سخنران دلیل محکمی برای این ادعا دارند:
راملو، که پروتستان است، در سال ۲۰۱۶ شخصاً با پاپ فرانسیس دیدار کرد. گیزی نیز در سال ۲۰۱۹ در واتیکان با پاپ ملاقات داشت.
اما آیا این استدلال در انتخابات ۲۳ فوریه به معجزه‌ای برای آنها تبدیل خواهد شد؟
احتمالاً نه، زیرا صبح روز بعد از این گردهمایی، نظرسنجی‌ها حزب چپ را با ۷ درصد حمایت نشان دادند، یعنی بالاتر از حد نصاب لازم برای باقی ماندن در پارلمان فدرال.
منبع: nd – برگردان برای اخبار روز: سینا بهزادی
