امیلیا پرز، نامزد اسکار، اعتراض نیروهای مترقی

اگر علاقه به تماشای فیلم‌ داشته باشید، احتمالاً یا امیلیا پرز را دیده‌اید یا حداقل چیزهای زیادی درباره آن شنیده‌اید. این فیلم که با تحسین‌های بسیاری روبرو شده، اکنون به دلیل جنجال پیرامون یکی از ستارگانش، کارلا سوفیا گاسکون، در مرکز توجه قرار گرفته است. توییت‌های بحث‌برانگیز او از سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ درباره مسلمانان، جورج فلوید و تنوع در جوایز اسکار دوباره مطرح شده‌اند. این واکنش‌های شدید باعث شده که از گاسکون پرسیده شود که آیا قصد دارد نامزدی جایزه اسکار خود را پس بگیرد؟

برخی از توییت‌های بحث‌برانگیز او عبارتند از:

“ببخشید، آیا فقط من این حس را دارم یا تعداد مسلمانان در اسپانیا بیشتر شده است؟ هر بار که برای بردن دخترم به مدرسه می‌روم، زنان بیشتری را می‌بینم که روسری بر سر دارند و دامن‌هایشان تا پاشنه پایشان است. سال آینده به‌جای انگلیسی باید عربی یاد بدهیم.”

“من از این همه مزخرفات، از اسلام، مسیحیت، کاتولیسیزم و همه عقاید احمقانه‌ای که حقوق بشر را نقض می‌کنند، خسته شده‌ام.”

“من واقعاً فکر می‌کنم که تعداد بسیار کمی از مردم واقعاً به جورج فلوید، یک معتاد و کلاهبردار، اهمیت می‌دادند. اما مرگ او بار دیگر نشان داد که هنوز افرادی هستند که سیاه‌پوستان را میمون‌هایی بی‌حقوق می‌دانند و پلیس‌ها را قاتل. . . همه در اشتباهند.”

“هرچه بیشتر، اسکار شبیه به یک جشنواره مستقل و معترض به نظر می‌رسد. نمی‌دانستم که دارم یک فستیوال آفرو-کره‌ای، یک راهپیمایی بلک لایوز متر یا یک گردهمایی ۸ مارس را تماشا می‌کنم. به‌علاوه، یک مراسم زشت، زشت.”

“واکسن چینی، علاوه بر چیپ اجباری، همراه با دو رول اسپرینگ، یک گربه که دستش را تکان می‌دهد، دو گل پلاستیکی، یک فانوس پاپ‌آپ، سه خط تلفن و یک یورو برای اولین خرید کنترل‌شده شما ارائه می‌شود.”

گاسکون در مصاحبه‌ها با گریه عذرخواهی کرده و در عین حال تأکید کرده که نژادپرست یا متعصب نیست و توییت‌هایش اشتباه تفسیر شده‌اند. او حساب کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی را غیرفعال کرده اما حاضر به پس گرفتن نامزدی اسکار خود نیست.

حتی پیش از این رسوایی اخیر، روشن بود که جذابیت امیلیا پرز کاهش یافته است. منتقدان مکزیکی و منتقدان سینمایی ترنس، فیلم را به دلیل کلیشه‌های نادرستش به‌شدت محکوم کرده‌اند. همچنین، یک واکنش زیبایی‌شناسانه نیز وجود داشته است، زیرا بسیاری از بینندگان پس از تماشای فیلم در شبکه‌های اجتماعی ابراز شگفتی کرده‌اند که چطور این فیلم اساساً به‌عنوان یک شاهکار مورد استقبال قرار گرفته است.

فیلم، علی‌رغم داشتن برخی اجراهای قوی، یک درام موزیکال نامنسجم است که از نظر روایی کاملاً غیرمنطقی به نظر می‌رسد. داستان درباره یک رئیس کارتل مواد مخدر (با بازی گاسکون) است که وکیلی سرخورده (زویی سالدانا) را استخدام می‌کند تا فرار او از زندگی قدیمی‌اش را از طریق فرایند تغییر جنسیت سازمان‌دهی کند. پس از آنکه او به عنوان امیلیا پرز از نو متولد می‌شود و زندگی اصیل و نجات‌بخش خود را آغاز می‌کند، او و وکیلش به خانواده‌ها کمک می‌کنند تا سرنوشت عزیزانشان را که توسط کارتل‌های مواد مخدر ناپدید شده‌اند، از جمله کسانی که خودش زمانی دستور حذف آن‌ها را داده بود، کشف کنند.

این فیلم تولیدی فرانسوی است که در فرانسه توسط ژاک اودیار، نویسنده و کارگردانی که درکی سطحی و کلیشه‌ای از مکزیک دارد، فیلم‌برداری شده است. واکنش در مکزیک به این فیلم به‌ویژه تند بوده است. در پاسخ، اودیار به‌جای عذرخواهی، مقایسه‌ای متکبرانه ارائه داد و گفت: “آیا شکسپیر مجبور بود برای نوشتن یک داستان درباره ورونا به آنجا سفر کند؟”

امیلیا پرز همچنین در جامعه ترنس نیز مورد انتقاد شدید قرار گرفته است، زیرا روند تغییر جنسیت را به‌طرزی نادرست و توهین‌آمیز به تصویر کشیده است.

با وجود حمایت جامعه فیلمسازی، این فیلم مورد نفرت عموم مردم است. منتقدان نظرات متفاوتی درباره آن دارند، اما امتیازات مخاطبان در پلتفرم‌های مختلف نشان می‌دهد این فیلم مورد استقبال عمومی قرار نگرفته است.

گمانه‌زنی‌های زیادی وجود دارد که آیا این رسوایی اخیر شانس اسکار گاسکون و سایر جوایز امیلیا پرز را از بین خواهد برد یا خیر. این بستگی به آن دارد که آیا اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینمایی تصمیم بگیرند همچنان از این فیلم حمایت کنند یا خیر. آکادمی اسکار معمولاً به سیاست‌های لیبرال گرایش دارد و در تلاش است تا پیشینه مترقی خود را ثابت کند، اما تلاش‌های ناشیانه آن برای شمول‌گرایی اغلب نتیجه معکوس داشته است.

نکته جالب دیگر، حمایت کارگردانان مشهور از این فیلم است. فیلمسازانی مانند گی‌یرمو دل تورو، دنیس ویلنوو، مایکل مان، پل شریدر، نیکول هولفسنر، جیمز کامرون، جیسون رایتمن، الیور استون و تیلور هکفورد در تحسین این فیلم پیشقدم شده‌اند. اما آیا باید به قضاوت آن‌ها اعتماد کرد؟

فرایند رأی‌گیری جوایز اسکار معمولاً به این صورت است که حرفه‌ای‌های هر رشته به همتایان خود رأی می‌دهند، اما بارها دیده‌ایم که انتخاب‌های آن‌ها حیرت‌انگیز و حتی خنده‌دار بوده است.

امیلیا پرز در یک برهه، شانس تبدیل شدن به فیلمی مانند “کتاب سبز” را داشت که در دسته فیلم‌های “خجالت‌آورترین برندگان بهترین فیلم” قرار می‌گیرد. اما شاید اکنون این احتمال رو به کاهش باشد.

ژاکوبن – برگردان برای اخبار روز: لیلا افتخاری