زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد در ایران، بدون دسترسی به خدمات پزشکی تخصصی و رعایت اصل تفکیک جرائم، با شرایط جسمی نامناسب دوران محکومیت خود را در زندان یزد سپری می‌کند. این زندانی سیاسی تبعیدی بیش از ۱۰۰ روز است که امکان ملاقات با خانواده‌اش را نداشته است.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی ضمن تایید این خبر به هرانا گفت: “خانم جلالیان، که از بیماری‌های کلیوی، گوارشی و چشمی رنج می‌برد، همچنان به دلیل کارشکنی‌های مسئولان از دسترسی به درمان مناسب و پیوسته محروم است. مسئولان زندان از ارائه نتایج آزمایش‌ها و تصاویر پزشکی که اواخر مهرماه انجام داده بود، خودداری کرده‌اند و درمان او در حال حاضر متوقف شده است. علاوه بر این، به دستور اداره اطلاعات، وی از اول مهرماه سال جاری تاکنون از ملاقات با خانواده‌اش محروم بوده و این ممنوعیت پس از گذشت ماه‌ها همچنان ادامه دارد.”
زینب جلالیان در سال ۱۳۸۶ دستگیر و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیرقانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه به دلیل عضویت در گروه‌های مخالف نظام به اعدام محکوم گردید. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تأیید، اما سپس به حبس ابد تغییر یافت.
خانم جلالیان بارها اعلام کرده بود که در زمان بازداشت به شیوه‌هایی چون شلاق زدن به کف پا، مشت به شکم، کوبیدن سر به دیوار و تهدید به تجاوز، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
