پنجشنبه ۶ دی ۱۴۰۳

پنجشنبه ۶ دی ۱۴۰۳

جمعی از کارگران پروژه‌ای عسلویه و جنوب کشور: پیش به‌سوی جبهه متحد کارگری علیه جنگ‌افروزان

با گذشت بیش از یک سال از ۷ اکتبر و نسل‌کشی زنان، کودکان و غیرنظامیان فلسطینی و نابودی اماکن غیرنظامی در غزه بر جهانیان روشن شد که این جنگ نه از سوی دولت صهیونیست اسرائیل به تنهایی، بلکه در واقع یک جنگ به پشتوانه امپریالیست‌ها بر علیه کارگران و مردم محروم خاورمیانه، به هدف پیاده‌کردن آن نقشه‌ی خشونت‌باری که تحت عنوان نظم نوین خاورمیانه نام گرفته است.

صلح موقت در لبنان نیز تنفسی و تجهیز مجدد بین دو جنگ خواهد بود. در این شرایط هیچ چشم‌اندازی برای حل مسئله فلسطین نیست و هر روز دامنه جنگ گسترده‌تر میشود و کشورهای لبنان، سوریه، عراق و ایران را در بر می‌گیرد. اگر زبانه این آتش شعله‌ورتر گردد می‌تواند کل خاورمیانه را ببلعد و ویران کند.

برای آزادی فلسطین‌ و ایجاد صلح پایدار هیچ امیدی به سازمان ملل متحد نیست زیرا این جنگ در راستای منافع سرمایه‌داران و دولت‌هایشان برای تصرف و غارت منابع انرژی و آبراه‌ها و کریدورها به ویژه در تقابل با قدرت نوظهور اقتصادی و دولت چین بعنوان قطب مقابل آمریکاست.

امروز ما همصدا با کارگران جهان و تشکل‌های کارگری در جبهه متحد کارگری در دفاع از مردم فلسطین همبستگی خود را با مردم محروم فلسطین علیه اشغالگری، سلطه‌جویی و نسل‌کشی اعلام می‌کنیم.

ما فراتر از هر مرز و محدوده‌ای برای دفاع از منافع طبقه خودمان و محیط زیست‌مان وظیفه داریم نسبت به نقشه‌های شوم سرمایه‌داران و مرتجعین هوشیار و آماده باشیم. اتحاد فراملی ما با هماهنگی و سازماندهی وسیع قدرت متوقف‌کردن ماشین جنگ و جنایت حاکمان را خواهد داشت.

نابود باد بندگی، زنده‌باد زندگی

برچسب ها

اين نوشته را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذاريد

یک پاسخ

  1. وقتی جریانی اینهمه داد و فریاد کرده و با سر و صدا صحبت از ظلم ستم سرمایه کرده و به امپریالیسم پیوند می زند دم خروسش جائی در می آید که صحبت از جبهه می نماید یعنی هنوز در توهم دوران انقلابات دموکراتیک و رهائی بخش بوده و انتظار دارد طبقات ارتجاعی هم علیه جنگ اقدام کنند بهتر است این موضوع را خوب درک کنید کارگران نباید دنباله ی طبقات و اقشار دیگر باشد تا وقتی بعنوان طبقه ی برای خود ظهور نکند انقلاب سوسیالیستی نه انقلابات دموکراتیک و رهائی بخش پیروز نمی شوند در نظام سرمایه دو طبقه ی اصلی وجود دارند طبقه ی کارگر برای لغو طبقات لغو کارمزدی و لفو مالکیت خصوصی و استقرار نظام مبتنی بر مالکیت اجتماعی مبارزه می کند به همین خاطر فقط طبقه ی کارگر است که در صف مستقل قادر به درهم شکستن مقاومت سرمایه است اقشار و طبقات دیگر یا انقلابی نیستند یا مرتجعند .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *