آلمان – کلن: هزاران نفر برای آزادی بنیانگذار پ‌ک‌ک عبدالله اوجالان و صلح در کردستان به خیابان آمدند.
حدود بیست هزار نفر روز شنبه در شهر کلن گرد هم آمدند تا برای آزادی عبدالله اوجالان رهبر حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) تظاهرات کنند. موسس حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) از سال ۱۹۹۹ در ترکیه در بازداشت به سر می‌برد. از زمان دستگیری تا به حال تقریباً در انزوای کامل در جزیره زندان İmralı در دریای مرمره محبوس است.
تظاهرات یک کیلومتری که مردم از سراسر آلمان و همچنین از سوئیس، فرانسه، بلژیک و هلند به آن آمده بودند، حوالی ساعت ۱۲ بعد از ظهر شروع به حرکت کرد. محل تجمع، شروع حرکت اعتراضی جمعیت و اختتامیه تظاهرات Deutzer” Werft” بود.
در صف نخست یک بلوک از زنان جمعیت را با خود به پیش می کشید و به دنبال آن یک بلوک انترناسیونالیست، متشکل از طرفداران KA(Kommunistische Aufbau) سازندگان کمونیست، Ende Gelände ،Zora و چپ مداخله گر بسیج شده بود. بر اساس اظهارات ماموران دولتی، پلیس دو بار تظاهرات را متوقف کرد تا بررسی کند که آیا پلاکاردها و نمادهای نشان داده شده اشاره ای به پ ک ک دارد که در آلمان ممنوع است و یانه.
یکی از سخنرانان مورد انتظار در گردهمایی پایانی، عمر اوجالان، نماینده حزب چپ دموکراسی DEM بود که توانست در ۲۳ اکتبر پس از اینکه دولت ترکیه از ملاقات وکلا یا خویشاوندان با عبدالله اوجلان جلوگیری کرده بود، به دیدار عمویش در امرالی برود. عمر اوجالان به شرکت کنندگان در تظاهرات سلام کرد.
عمر اوجلان برادرزاده رهبر حزب کارگران کردستان عبدالله اوجلان خطاب به هزاران نفری که با صدای بلند او را تشویق می کردند گفت: سلام و پیام آقای اوجالان را با خودم آورده ام. آقای عبدالله اوجالان گفت که «اگر شرایط برای گفتگو فراهم شود، می تواند به وضعیت درگیری پایان دهد.» عبدالله اوجلان تاکید کرد که به تجربه نظری و سیاسی خود اعتماد دارد. و ما به او اعتماد داریم.»
از دیدگاه برگزارکنندگان، این تظاهرات نقطه عطف مهمی در کمپین بین المللی “آزادی برای اوجالان – راه حل سیاسی برای مسئله کرد” است که در آن ۶۹ برنده جایزه نوبل در سراسر جهان شرکت می کنند.
این تظاهرات توسط Kon-Med (کنفدراسیون جوامع کردستان در آلمان)، بزرگترین سازمان هماهنگی کرد در آلمان، سازماندهی شده بود. سازمان های متعدد و نهادهای مدنی نیز در آن مشارکت داشتند. سازمان دهندگان در بیانیه پایانی نحوه برگزاری تظاهرات را مثبت و موفق ارزیابی کردند.
روکن آکچا، رئیس مشترک Kon-Med در باره اجتماع هزاران نفری در آلمان گفت: ما امروز اینجا در کلن نشان دادیم که برای گفتگوهای جدید صلح آماده هستیم. جمعیت کرد به طرز چشمگیری تمایل خود را برای صلح نشان داده است. روکن آکچا، تاکید کرد: اما ما در اینجا روشن می‌کنیم که تنها زمانی صلح برقرار می‌شود که عبدالله اوجالان از جزیره زندان İmralı آزاد شود. اوجالان نماینده قانونی جامعه کردستان است و باید در مورد صلح احتمالی با او گفتگو کرد. فقط از این طریق می توان صلح عادلانه برقرار کرد.
کرم گوک Kerem Gök، دومین رئیس مشترک Kon-Med نیز تظاهرات را موفقیت آمیز ارزیابی کرد، اما از گزارش رسانه های آلمانی انتقاد کرد و گفت: «در حالی که ده ها هزار نفر برای صلح و حقوق بشر به خیابان ها می آیند، متأسفانه در رسانه ها در مورد “ترور” صحبت می شود، صحبت از “پتانسیل درگیری” یا “اختلال در ترافیک” است و چنین وضعیتی را نشان می دهند. ما فکر می کنیم بسیار مشکل ساز است که گزارش رسانه ها تلاش می کند ما را در گوشه ای خاص قرار دهد. گوک اظهار کرد که برخی از شرکت های رسانه ای به وضوح علاقه ای به موضوع آزادی اوجلان، حل مشکل و برقراری صلح ندارند. اما ما به استفاده از حقوق اولیه دموکراتیک خود در آینده ادامه خواهیم داد و برای آزادی عبدالله اوجالان و راه حل سیاسی مسئله کرد به خیابان ها خواهیم آمد.
طرفداران KA(Kommunistische Aufbau) سازندگان کمونیست یکی از نیروهای سازمانگر تظاهرات کلن در فراخوانی که همین مناسبت منتشر کرده است، نوشت: بیش از ۲۵ سال پیش، در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹، متفکر انقلابی کرد و رهبر حزب کارگران کردستان (PKK)، عبدالله اوجالان، با همکاری سرویس های مخفی مختلف در نایروبی دستگیر شد. هدف از این دستگیری ضربه جدی به مبارزه کردها برای خودمختاری و سوسیالیسم، علیه سلطه ترکیه و علیه منافع قدرت های امپریالیستی از اردوگاه ناتو در منطقه بود.
با این حال، دستگیری اوجالان روند انقلابی در کردستان را به بن بست نرساند: این را انقلاب از سال ۲۰۱۲ در روژاوا (شمال شرقی سوریه) نشان داد، که همچنین از ابتدا یک انقلاب زنان بود، مبارزه موفق با داعش و نبرد چریکی حرفه ای در کوه های کردستان با ارتش ترکیه. آخرین اما نه کم‌اهمیت، در تداوم ۴۰ ساله و ریشه‌های اجتماعی عمیق جنبش در منطقه و درون جامعه کردی در سراسر جهان منعکس شده است. این تجارب ملموس انقلابی به ویژه در دوران ناامیدی و عقبگرد ارتجاعی ارزشمند است. اگر با هم برای آزادی اوجالان تلاش کنیم، باید از آنها دفاع کرد.
ما ارزیابی های متفاوتی از اهمیت آموزه های ایدئولوژیک اوجلان برای سیاست انقلابی این کشور داریم. اما ما قبول داریم که دستگیری او پاسخی است از سوی صاحبان قدرت به نبردی چشمگیر برای جامعه ای آزاد شده فراتر از سرمایه داری. همبستگی گسترده بین المللی قوی ترین و مهم ترین سلاح ما در برابر چنین حملات سرکوبگرانه ای است!
