جمهوری اسلامی بعد از فروکش کردن جنبش انقلابی زن زندگی آزادی، در ادامه‌ی سرکوب‌های اجتماعی، اعدامهای سیاسی را با اعدام محمد قبادلو، فرهاد سلیمی، پژمان فاتحی، وفا آذربار، محسن مظلوم، محمد فرامرزی،انور خضری، کامران شیخه، خسرو بشارت در یک سال گذشته و اخیرا اعدام رضا رسائی و جمشید شارمهد، شدت بخشیده است.
اخیرا نیز، پخشان عزیزی، وریشه مرادی،میلاد آرمون، علیرضا کفایی، امیرمحمد خوش‌اقبال، نوید نجاران، حسین نعمتی و علیرضا برمرزپورناک را در پرونده اکباتان به اعدام محکوم کرده است. این جوانان در جریان جنبش انقلابی زن زندگی آزادی همراه با هشت جوان دیگر در شهرک اکباتان تهران دستگیر و به‌شدت تحت شکنجه قرار گرفتند. شش تن از این جوانان به اتهام و یا مشارکت در قتل یک آخوند بسیجی بنام علیوردی، محاکمه و به اعدام محکوم شدند و این در حالی است که هیچ‌کدام از آنها در منطقه‌ای که این بسیجی کشته شده، حضور نداشته‌اند.
محسن شکاری، مجیدرضا رهنورد، سید محمد حسینی، محمدمهدی کرمی، صالح میرهاشمی، سعید یعقوبی، مجید کاظمی و میلاد زهره‌وند نیز با اتهامات واهی و یا آتش زدن سطل اشغال، تنها به‌خاطر اینکه در جنبش انقلابی زن زندگی آزادی، شرکت کردند، به دار انتقام رژیم تبه‌کار جمهوری اسلامی سپرده شدند. جمهوری اسلامی از اعدام به‌عنوان ابزاری برای ترساندن مردم و کنترل آنها استفاده می‌کند و هرگاه با بحرانی مواجه می‌شود، ماشین اعدام‌اش را به کار می‌اندازد.
بیش از سی زندانی سیاسی در زندان‌های مختلف ایران، از جمله مجاهد کورکوری، حمیدرضا جلالی، حبیب دریس، ادریس علی، یوسف احمدی، منصور رسولی، نائب عسکری، مهران بهرامیان، فاضل بهرامیان، علی مجدم، محمدرضا مقدم، معین خنفری، عدنان غبیشاوی، سالم موسوی، فرهاد شاکری، عیسی عیدمحمدی، عبدالرحمان گرگیج، عبدالحکیم عظیم گرگیج، تاج محمد خرمالی، مالک‌علی فدایی‌نسب، امیر رحیم‌پور، مالک داورشناس و علی عبیداوی به اعدام محکوم شده‌اند.
جمهوری اسلامی در شکننده‌ترین و وحشت‌زده‌ترین وضعیت خود قرار دارد و با بحران‌های عظیم اجتماعی و منطقه‌ای مواجه است. اکثریت مردم ایران این حکومت تبه‌کار و فاسد را نمی‌خواهند.
ناقوس مرگ جمهوری اسلامی با اعتراضات دی‌ماه ۱۳۹۶ به صدا درآمد و با اعتراضات آبان ۱۳۹۸ و در جریان جنبش انقلابی زن زندگی آزادی بلند و بلندتر شد. برای همین نیز رژیم تا آن‌جا که بتواندسرکوب و کشتار می‌کند، تا مانع از خیزش بعدی مردم شود و چند صباحی دیگر به حیات ننگین، تبه‌کارانه و پلیدش ادامه دهد.
دور نیست آن زمان که توده‌ی مردم، توده‌ی رنج و کار، با اتحاد و همبستگی، این رژیم سفاک و تبه‌کار را در خیزش بعدی‌شاناز نفس بیاندازند و به زباله‌دان تاریخ بسپارند. اعدامهای سیاسی، نشانه‌ی ترس رژیم از مردم است و نه نشانه‌ی قدرت آن.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)، حکم اعدام پخشان عزیزی، وریشه مرادی ، میلاد آرمون، علیرضا کفایی، امیرمحمد خوش‌اقبال، نوید نجاران، حسین نعمتی و علیرضا برمرزپورناک را در پرونده اکباتان و سایر احکام صادر شده اعدام را قویا محکوم می‌کند. جمهوری اسلامی را باید برای لغو این احکام ضدبشری تحت فشار قرار داد. اعدام نقض حق حیات و کرامت انسانی است و بساط آن باید برچیده شود.
کانون زندانیان سیاسی ایران (در تبعید)
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد انقلاب اجتماعی توده‌های مردم ایران
۱۳نوامبر ۲۰۲۴ برابر با ۲۳ آبان ۱۴۰۳
