با اندوه فراوان با خبر شدیم که بانو «حشمت خانم سجادیان» در سحرگاه یکشنبه ۲۷ مهر ماه در تهران درگذشت. او مادر رضا زرشگه، عضو فعال «رزمندگان برای آزادی طبقه کارگر» بود که پس از دوماه دستگیری و تحمل شکنجه های وحشیانه، در شب اول مهر سال ۱۳۶۰ در بروجرد به جوجه اعدام سپرده شده بود. قلب این مادر داغ دیده همچنان خون چکان بود که در۸ آبان ۱۳۶۱، سینه دامادش، فریدون اعظمی از رهبران «سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر» آماج گلوله مزدوران حکومت اسلامی قرار گرفت.
این زن آزاده و استوار با وجود قلبی عمیقا زخم خورده، به ندرت اندوه بیکران نشسته برجسم و جانش را بروز می داد و اگر هم با همدردانش درد دلی می کرد نه تنها از غم و رنج خود بلکه از« درد مشترک» سخن می گفت. مادر زرشگه اعتقاد داشت که زندگی علی رغم تمامی مصیبت ها و ناملایماتش چون رودی جاریست و همچنان ادامه دارد و بایستی آنرا با سرفرازی وشادابی زیست. او قلب بزرگ و مهربانی داشت و همواره می کوشید با لبخندی بر لب و کلامی مهربانانه که چون مرهمی بر دلها می‌نشست ، آرامبخش اطرافیانش باشد.
دریغا که این مادر داغ دیده، با حسرت محاکمه دژخیمان و جنایتکارانی که عزیزان او و بهترین فرزندان این سرزمین را به خاک و خون کشیده اند، چهره در خاک فرو کشید.
ما ضمن ابراز همدردی عمیق، در گذشت خانم سجادیان را به دوست عزیزمان فخری زرشگه، رفیق گرامی محمد اعظمی، نوه هایش سهراب و همایون، خانواده‌های زرشگه و اعظمی وسایر بازماندگان، صمیمانه تسلیت می گوییم.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فداییان خلق ایران
سه شنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۹ / ۲۰ اکتبر ۲۰۲۰
