عصر شنبه ۱۹ سپتامبر، گردهمائی اعتراضی ای در مرکز شهر کلن آلمان برگزار شد. در این همایش که بنا به دعوت “جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران در کلن” در اعتراض به اعدام نوید افکاری، شکنجه و اعدام زندانیان در ایران برگزار شده بود، بیش از دویست تن از ایرانیان ساکن شهر کلن و اطراف آن، از طیف های مختلف، شرکت کردند. پلاکاردها، شعارها و تصاویر مختلفی که شرکت کنندگان در دست داشتند و یا روی زمین پهن شده بود به همراه متن هائی که در فواصل مختلف در گردهمائی به زبان فارسی و آلمانی خوانده شد بازتاب خواست های شرکت کنندگان بود. در طول مراسم هریک از شرکت کنندگان که تمایل به سخنرانی داشتند، دقایقی پشت میکروفون قرار گرفتند و همبستگی خود را با مبارزه ی مردم ایران علیه جمهوری اسلامی اظهار کردند. جمعیت با فریاد شعارهایی در اعتراض به احکام اعدام زندانیان، زندانی سیاسی آزاد باید گردد و مرگ بر جمهوری اسلامی با سخنرانان همراهی می کردند. تاکید همه ی سخنرانان و شرکت کنندگان در اجتماع اعتراضی، بر اتحاد عمل ایرانیان آزادیخواه و دمکرات در مبارزه بر پایان دادن به استبداد و حکومت جمهوری اسلامی در ایران بود.
ضمن تقدیر از این گردهمایی و دیگر گرد همآیی ها در شهر ها و پایتختهای دیگر کشور های اروپایی ولی نکته قابل توجه در این دسته گردهماییها شرکت تعداد کم و ناچیز هم وطنان است و این نشان از چه دارد؟ آیا هنوز بعد از سالها ما ایرانیان به مفهوم ارزش و اهمیت انسان و ارزش جان آدمی نرسیده ایم شما این جمعیتها و تعداد این انسان‌های معترض به بیداد و اعدام نظام دینی را مقایسه کنید با جمعیت سوکواران حسین در روزهای عاشورا و تاسوعا در همین پایتختها مثلا لندن،تورنتو،لس آنجلس و یا شهرهای دیگر اروپا و آمریکا . هنوز ارزش و مفهوم انسان و ارزش جان آدمی چونان انسان آزاد و مستقل برای ما ایرانیان چه در داخل و چه در خارج از کشور درک عمومی نشده چرا نشده؟چون روشنفکران و فعالین سیاسی مشغله های فکری دیگری دارند و بجای طرح این مفاهیم بنیادی در عرصه فکری یا افشاگری میکنند یا بر اساس صد ساله گذشته مسائل و مشکلات را بررسی و طرح میکنند و هنوز به مفاهیم بنیادین نپرداخته و دنبال ثمرات این مفاهیم در جامعه هستند آحاد جامعه اگر به درک عمومی به مفهوم انسان و انسانیت چونان موجود و هستنده ای مستقل،مستقل از هر قید و بندگی موهموم مانند پدیده های ربوبی و قدسی رسیده بودند در این صورت ما شاهد جمعیت های صد نفره و دویست نفره در این شکل از اعتراض به قتل یک انسان بیگناه و هموطنان خود نخواهیم بود و همزمان شرکت ده ها هزار نفره در مراسم عاشورا برای واقعه ای که معلوم نیست به چه دلیلی بوده و آیا آنگونه اتفاق افتاده و یا خیر! آنهم در شهرها و پایتخت های خارج از کشور اروپا و آمریکا و کانادا،فعالین سیاسی و اجتماعی چه میکنند؟؟؟؟؟؟؟