سازمان گزارشگران بدون مرز (RSF) صدور احکام زندان برای علیرضا علینژاد و فرنگیس مظلوم، اعضای خانواده دو روزنامهنگار را باجخواهی مقامات ایران علیه خانوادههای روزنامهنگاران عنوان کرد و این اقدام حکومت ایران را محکوم کرد. طی روزهای اخیر فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی عکاس و شهروند خبرنگار زندانی و علیرضا علی نژاد برادر روزنامهنگار ایرانی مسیح علی نژاد با اتهاماتی امنیتی و سیاسی به ترتیب به ۶ و ۸ سال حبس محکوم شدند. دبیر اول این سازمان در این خصوص گفته است «نخستین بار نیست که رژیم تهران خانوادههای روزنامهنگاران را زیر فشار میگذارد و از آنها باجخواهی میکند. آیا میزان هراسناک بودن چنین نهادی باور کردنی است؟ اما محکوم کردن برادری برای نپذیرفتن همکاری در اقدام به آدمربایی خواهرش از سوی ماموران امنیتی و یا محکوم به زندان کردن مادری برای اعتراض به وضعیت نابسامان سلامت فرزند زندانیاش، اقدامی است علیه تمام تعهدات یک دولت در برابر حقوق بینالمللی و عدم رعایت ابتداییترین شأن قانونمداری است». جمهوری اسلامی ایران در ردهبندی جهانی آزادی مطبوعات ۲۰۲۰ گزارشگران بدون مرز از میان ١٨٠ کشور جهان در رده ۱۷۳ قرار دارد.
در دو روز نزدیکان دو روزنامهنگار به احکام سنگین زندان محکوم شدند. فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی عکاس و شهروند خبرنگار زندانی و برنده جایزه شهروند خبرنگار ۲۰۱۷ برای اتهامهایی چون « تبانی و تجمع علیه امنیت ملی» و « تبلیغ علیه نظام» به تاریخ ۲۴ تیر به شش سال زندان محکوم شد. و در فردای آن روز علیرضا علی نژاد برادر مسیح علینژاد برای « تبانی و تجمع علیه امنیت ملی» و « تبلیغ علیه نظام» و « توهین به رهبری» به هشت سال زندان محکوم شد.
فرنگیس مظلوم به تاریخ ۳۱ تیرماه ۱۳۹۸ از سوی ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و تا روز آزادی را در انفرادی های بند ۲۰۹ زندان اوین زیر مهار وزارت اطلاعات بسر برد. تنها جرم وی اطلاع رسانی از شرایط بازداشت پسرش و اعتراض به رفتار غیر انسانی و ظالمانه با او است.
علیرضا علینژاد را در تاریخ ۴ مهر ۱۳۹۸، ماموران اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت کردند. مسیح علینژاد همزمان ویدئوی از برادرش پیش از بازداشت منتشر کرد که در آن از فشار ماموران حکومتی بر پدر و مادر وی برای اعلام موضع علنی علیه فعالیتهای روزنامهنگار سخن گفته است.
کریستف دولوار دبیر اول RSF در این باره گفت :« نخستین بار نیست که رژیم تهران خانوادههای روزنامهنگاران را زیر فشار میگذارد و از آنها باجخواهی میکند. آیا میزان هراسناک بودن چنین نهادی باور کردنی است؟ اما محکوم کردن برادری برای نپذیرفتن همکاری در اقدام به آدمربایی خواهرش از سوی ماموران امنیتی و یا محکوم به زندان کردن مادری برای اعتراض به وضعیت نابسامان سلامت فرزند زندانیاش، اقدامی است علیه تمام تعهدات یک دولت در برابر حقوق بینالمللی و عدم رعایت ابتداییترین شأن قانونمداری است.»