مرا کنارِ پنجره نگه دار!
هماره چشمم به پنجره است
تو خوب می دانی
سرخی ی مات و صبورِ من
رنگِ جوانی ی عشقم بود
در دستِ گرمِ عاشقانِ جوان
خِش خشِ خُشکِ جغجغه ام اینک
در رویایِ دانه های سرخِ انار.
به یادگار
نگه دار
این انارِ خشکِ قدیمی را.
نامِ زیبایِ تو رویاست!
و تو تمامِ سخاوتِ پنجره ای
دخترِ نور و مادرِ گل ها
و هر زمان که می خندی
مرا به باغِ روشنِ انار می بری
“عشق” نامِ همزاده ی من است
انارِ روشن می شوم در دستانت
اگر دانه های خشکم را
در گلدانِ پشتِ پنجره بکاری.
۲۲ اردیبهشت ۱٣۹٣ – اِسِن
