به منظور بررسی راهکار اتحاد و همکاری پایدار، ۷ جریان سیاسی فعال در کُردستان ایران در تاریخ (پنجم تیرماه ۱۴۰۴ – ۲۶ ژوئن ۲۰۲۵) نشست مشترکی را در سطح عالی برگزار کردند و از آن پس جلسات منظم خود را برگزار کرده و می کنند. در ادامه این تلاشها که در ظاهر امر و از طرف همه طرفین با جدیت و تفاهم دنبال می شود، کنفرانس کلن – آلمان در ماه سپتامبر برگزار شد. علاوه بر نمایندگان هر هفت جریان سیاسی، هفت تن از فعالین منفرد و مستقل در عرصههای متفاوت سیاسی، مدنی و روشنفکری کُردستان نیز در پانلهای مباحث کنفرانس مشارکت داشتند. یکی از این فعالین مستقل در این کنفرانس، آقای عزیز ماملی بود. آقای ماملی که پیشینه وکالت دارد و از فعالین شناخته شده سیاسی و حقوقی جامعه کُردستان هستند پس از انقلاب ۵۷، در کُردستان و در دوران پایهگذاری و سپس تشکیل “هیئت نمایندگی خلق کُرد” از فعالین و اعضای آن بود. گروه کار سایت سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران با ایشان گفتگوئی در مورد سابقه همکاری احزاب کُردستان در ایران و نیز کنفرانس آلمان-کُلن داشته است که نظر خوانندگان را بدان جلب می کنیم:
س : آقای ماملی با سپاس از اینکه دعوت ما را برای این گفتگو پذیرفتید و اگر اجازه بدهید منبعد شما را کاک عزیز خطاب کنیم، این کنفرانس پس از اعلام نشست مشترک تیرماه برگزار شد. قبل از پرداختن بدان، جمعبندی شما به طور کلی از همکاری میان احزاب سیاسی در کُردستان ایران پس از انقلاب ۵۷ و رویاروئی رژیم جمهوری اسلامی با جنبش مقاومت خلق کُرد و تا دوران اخیر چیست؟
ع.م : ملت کُرد یکی از کهن ترین مردمان خاورمیانە است. کُردهای ایران بخشی کهن و ریشەدار از تاریخ و فرهنگ این سرزمین اند. بیش از صد اسال است در مسیر پاسداری و شناسایی هویت، حقوق سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خود در مبارزە بە سر می برند. جنبش کُردستان در ایران را نباید صرفا یک جریان و حرکت سیاسی تلقی کرد، بلکە ریشە در جامعەای مدنی آگاه با ظرفیت عظیم انسانی و فرهنگی دارد، جامعەای کە نویدبخش و نیز الهام بخش آیندەای دمکراتیک برای سراسر ایران است. در قانونمندشدن تاسیسات دولتی بعداز ۵۷، کُردستان با درک ژرف و شگرف از دموکراسی، آزادی، حقوق بشر، سکولاریسم، برابری، عدالت اجتماعی و حق تعیین سرنوشت بی درنگ بە مخالفت با نهادینەشدن مؤسسات جمهوری اسلامی ایران برخاست.
جنبش کُردستان در ۵۷ و بعد از آن از وزن و جایگاه عمدەای بهرە می برد. مردم کُردستان با درک عمیق از مفاهیمی چون آزادی، دموکراسی و حق تعیین سرنوشت، با تحریم و عدم شرکت در همە پرسی، از بوتە آزمایش رفراندوم فروردین ماه بسیار سربلند بیرون آمدند. این رویکرد نسبت بە نظاممند شدن رژیم جمهوری اسلامی نە خودبەخودی بود و نە در کوتاه مدت انجام گرفت. ریشەهای آن را در مبارزاتی طولانی و خونبار می توان دید. جنبش ژینا در کُردستان برآمدە از دورانهای سخت اما پیگیرانە آن بود. جنبش مقاومت کُردستان در سال ۵۸ نتیجە قهری مبارزات تاریخی ملت کُرد است و از دل آن هیئت نمایندگی خلق کُرد پدیدار شد. آن زمان سازمانهای سیاسی در کُردستان : حزب دمکرات کردستان ایران، سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران – کومهله و سازمان چریکهای فدائی خلق ایران – شاخە کردستان بر لزوم وحدت در برابر لشکرکشی های ارتش و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران و نیز شرکت در مذاکرات وقوف داشتند اما منافع و ادعاهای سازمانی مانع از ایجاد ساختاروحدت و هماهنگی و کار مشترک بود و ظرفیت های سیاسی را بە چالش کشیدە بود. مردم و جامعە مدنی در کُردستان درسال ۵۷ و پس از آن، بخش اول از هستی سیاسی و ابعاد جنبش کُردستان بودند و در جایگاه قبل از احزاب سیاسی و پیشمرگان جای گرفتە بودند. آنجا کە احزاب سیاسی بە دلایلی کە عمدتا بە خودشیفتگی ها مربوط بود ازرسیدن بە سامان بخشیدن نوعی اتحاد عاجز و ناتوان شدند جامعە مدنی با ژرف اندیشی بە تکاپو افتاد ونمایندگان آن با کولەباری از تجارب، واقع بینی، رهیافت و پیشنهادات کوههای کُردستان را در نوردیدند و با رهبران احزاب وسازمانها بە گفت و گو نشستند. وزن و موقعیت آنها جایی برای پایداری احزاب جهت ادامەکاری در سرسختی ها باقی نگذاشت، بە تنش ها پایان بخشیدند، روزهای هراس را پشت سر نهادند و آنها را بە پذیرش پێشنهادات معقول، مستند و مسؤلانە ناچار نمودند. اینگونە، احزاب مزبور و نیز مامۆستا شیخ عزالدین حسینی کە نقش فعالانەای در وحدت بەعهدە داشت چارچوب هیات نمایندگی خلق کُرد برای پیشبرد امر مذاکرە با حکومت موقت جمهوری اسلامی را رقم زدند. از آن زمان تاکنون، این جامعە بە رغم همە خشونت ها و سیاست های بسیار خشن سرکوب، یکی از زندەترین و پویا ترین نمونەهای جامعە مدنی ایران باقی ماندەاست.
س : بله، دیدیم در جریان خیزش ساختار شکن ژینا که با قتل حکومتی ژینا – مهسا امینی، دختر جوان اهل سقز در تهران و خاکسپاری او در این شهر پاگرفت و به سرعت تمامی نقاط ایران را فرا گرفت، عمده احزاب کُردستان ایران علاوه بر فعالیت خود اما در غالب امر در هماهنگی با همدیگر نقش مهم ومعینی در سازماندهی، بسیج و هدایت سیاسی و انعکاس مطالبات مردمی این جنبش ایفا نمودند آیا رابطهای با آنچه که پیشتر گفتید داشت یا معادلات دیگری در این مسیر نقش ایفا کردند؟
ع.م : نقش پایەای جنبش ژینا را جامعە مدنی بر عهدە داشت، براساس تجارب تاریخی و تحولات جنبش کُردستان کە هموارە بە دنبال تغییرات بنیادی سیاسی در حاکمیت، رفع همیشگی ستمگریها، عدالت اجتماعی و احقاق حقوق ملی بودەاست. احزاب سیاسی کُردستان با احساس مسؤلیت برای صیانت جان و مال مردم و دامنەدارکردن جنبش مدنی-سیاسی، بە تحریکات مزورانە نیروهای انتظامی سپاه پاسداران بە منظور کشاندن آنها بە درگیریهای مسلحانە تعمدا بی اعتنا ماندند . این گزینە سیاسی احزاب کُردستان نقشەهای پلید زمامداران جمهوری اسلامی را عقیم کرد. نیت و ارادە اصولی آنها مبتنی بود بر دامنەدارکردن تظاهرات مسالمت آمیز، نافرمانی مدنی و ایجاد اعتصابات مردم در جریان جنبش ژینا . رهبری کلیە احزاب سیاسی کُردستان این رویە را ترویج می کردند کە تنها سلاح ممکن برای ادامە جنبش سراسری ژینا، آگاهی، همبستگی، حفظ آرامش و فرهنگ مدنی بود. مقامات رژیم اما در کمین بهانەگیری جای گرفتەبودند و منتظر کوچکترین واکنش انفعالی مسلحانە بودند تا تطاهرات مردمی را در شهرهای کُردستان در مقیاسی وسیع تر و سبعانەتر بە خاک و خون بکشند.
س : تعدادی از این نیروها در سالهای قبلتر، با تشکیل «مرکز همکاری احزاب کردستان ایران»، به صورت متشکل فعالیتهای خود را پیش می بردند که در خیزش ژینا بُعد خاصی به خود گرفت. این مرکز نه تنها در کُردستان بلکه به تبع حضور نیروهای آن در چند ائتلاف سیاسی سراسری و یا سابقه روابط با آنها، مورد توجه خاص قرار گرفته بود و در اپوزیسیون رژیم جمهوری اسلامی موقعیت و جایگاه ویژه ای پیدا کرده بود نقاط قوت و ضعف آن از نظر شما کدامند؟
ع.م : نخستین اتحاد فیمابین پنج حزب و سازمان سیاسی در کُردستان بە افزایش نفوذ سیاسی آنها انجامید، هم در میان تودەهای مردم کُردستان و هم در خارج از کشور زیرا بە اولویت های مردمی اهمیت دادە شد و این امرزمینەهای تقویت جمعی در برابر بحرانها را فراهم آورد. متاسفانە بخش اعظم سازمانهای چپ از حمایت آن فاصلە گرفتند.
ایراد اصولی عبارت خواهد بود از اینکە ” مرکز همکاری احزاب کردستان ایران” از تماسها و ارتباطات با سازمانهای حقوق بشری، احزاب مترقی اروپایی، جلب حمایت های بین المللی و رسانەای کردن اخبار مربوط بە ایران و کُردستان ناکارآمد و ناموفق ماند.
“مرکز همکاری احزاب کردستان ایران” با هدف تشکیل جبهەای از کلیە احزاب سیاسی کُردستان ایران شکل گرفت و این نقطە امید و سرآغاز دورەای بود توام با بازخوانی از واقعیتهای موجود در کُردستان. مردم کُردستان از انشعابات پدیدآمدە در میان احزاب کُرد ناخرسند و ناراضی بودند و بدیهی بود کە این گام ارزشمند را ارج نهند و امیدوار باشند یک همگرایی از این نوع، فراتر از دیگاههای خاص، زمینە ساز گفت و گو، تفاهم، همکاری و هماهنگی باشد
س : این همکاری سیاسی بر چه پایههائی استوار بود؟
ع.م : احزاب کُردستان نهادهایی منطقەای هستند، من اطلاعات خاصی در این خصوص در اختیار ندارم ولی با درنطر گرفتن سابقە مبارزاتی و برنامەهای سیاسی هر حزب میتوان گفت کە اتحاد مزبور بر اساس ارزشهای مشترک و مفاهیم بنیادین مانند آزادی، دموکراسی، احقاق حقوق ملی و عدالت اجتماعی شکل گرفتەاست. برنامە یا نقشە راه مشترکی تهیە گردید و رسانەای شد. باید گفت کە اعلامیە این وحدت، صرفا بیانیەای نهادین نبود و تا زمان ورود بە دوران جنبش ژن، ژیان، آزادی- زن، زندگی آزادی، رویکردها و تصمیماتی اتخاذ گردید.
س : چرا “مرکز همکاری احزاب کُردستان ایران” از ادامه کاری باز ماند و دلایل آن چه بودند؟
ع.م : در جنبش ژن، ژیان، ئازادی-زن، زندگی، آزادی، شوربختانە گسستی بد فرجام پدید آمد، ورود برخی بە جمعیت های نورس و رویکرد مخالف از جانب دیگران بە دیدارها و همکاریها پایان بخشید.
س : این روند و سیر تحولات و رویدادها، ادامه کاری در شکل و ترکیب اولیه آن را با نوعی بن بست مواجه نمود و بدین دلیل از آن پس و تا کنون، همکاری و ایفای نقش جریانات فعال در جنبش ملی-دموکراتیک در کُردستان فقط به صورت موردی صورت می گرفت با این حال، دستیابی به یک اتحاد کم و بیش پایدار همواره از مباحث چالش برانگیز میان این نیروها و نیز به ویژه افکار عمومی در کُردستان بوده است. تلاشهای متعددی چه از طرف نهادهای مستقل و مدنی و چه از طرف خود نیروهای سیاسی صورت گرفتند. این تلاشها را چگونه دسته بندی می کنید و چه نقشی در نمایاندن ضرورت اتحاد و همکاری پایدار نیروهای سیاسی ایفا نمودند ؟
ع.م : روشنفکران کُرد و نمایندگان جامعە مدنی با اعلام آمادگی جهت ارائە چارچوب نظری و فکری و نقد منصفانە و سازندە با تشکیل چند کمیتە جداگانە بە منظورشروع گامهای مشترک بە سوی وحدت، بە برقراری ارتباطات با احزاب سیاسی مبادرت کردند. اما با تاسف فراوان یکی از احزاب کُردستان ایران هیچگاه تمایل لازم را برای ورود در گفت و گوها ابراز نکرد و بە تلاشها، انرژیها و دلسوزیهای شخصیتهای جای گرفتە در کمیتەهای ذکرشدە پاسخهای نامتناسب ارسال کرد. دلسوزیها و زحمات شخصیت های موجود در کمیتەها چنین اقتضا می کرد تا برداشتهای مناسب تر و برخوردهای متعادلتری ارائە گردد.
س : به کنفرانس بپردازیم زمینه های تشکیل این کنفرانس و ضرورت آن چه بودند؟
ع.م : دیدارها و گفتوگوی سازنده در گذشتەی پیش از جنبش ژن، ژیان، ئازادی، امید مردم را در کُردستان برای ایجاد جبههای نیرومند، متعهد و مردمی هموار کردە بود. تلاشهایی هم در میان کمیتەهایی مرکب از پارەای از شخصیت های کُرد ایرانی در دیاسپورا برای ترغیب و حمایت از ضرورت نشست و ورود بە گفت و گو و درمیان بود و می توان گفت تاحدودی احزاب و سازمانهای کُردستان زیر فشار بودند برای وحدت و هم پیمانی. اهمیت دادن بە ضرورتها، درنظرگرفتن اوضاع حساس و قابل توجە در ایران و ناکامیهای رژیم جمهوری اسلامی در رفع بحرانهای عدیدە، مدتها بود لزوم تشکیل جبهە کُردستانی را پیش روی قرار دادە بود. این بار اما کلیە سازمانهای موجود در گفت و گوهای موجود شرکت کردند و هفت حزب و سازمان سیاسی از ابتدای کار، فعالانە در جلسات و مباحثات شرکت داشتند.
کنفرانسی کە در روز ۲۸ ماه سپتامبر در شهر کلن آلمان برگزار شد نخستین برنامە مشترک هفت حزب و سازمان سیاسی کُرد بود کە با استقبال مردم روبرو گردید. تشکیل این کنفرانس بە خصوص از این جهات حائز اهمیت بود :
نمایشی بود از هویت کلیە سازمانها و احزاب فعال کُردستان ایران
اقدامی بود برای مطرح کردن روند وحدت طلبی با دیاسپورای کُرد و نیز مردم داخل کشور از طریق شبکەهای مجازی.
علنی کردن تلاشهای موجود برای اطلاع رسانی در امر اهمیت دادن بە پلاتفورمی مشترک برای مبارزە علیە رژیم جمهوری اسلامی ایران
س : کاک عزیز، از نظر شما ویژگیهای این کنفرانس چه بودند؟
ع.م : باید گفت این کنفرانس سرآغاز رفتاری سیاسی و حرمت آمیز بود برای ایجاد رابطە با دیاسپورای کُرد مقیم کشورهای اروپایی. از دل سخنرانیهای نمایندگان احزاب و سازمانهای سیاسی، تمایلات لازم احزاب و سازمانها برای تقویت همبستگی، همکاری و پیشرفت در گفت و گوها بە منظور رسیدن بە ایدآل دستیابی بە جبهە مشاهدە می شد. انتطار می رفت نمایندگان احزاب و سازمانها بیشتر بە عینیات بپردازند اما عمدتا بە ابراز ذهنیات روی آوردند. عدم هماهنگی در اهداف برجستەبود. همانندهایی در ورای افتراقات بەچشم می خورد، بر گفتار مشترک تا حدی پای فشردند. امر تحزب و رسیدگی بە اولویتها نیز چشمگیر بود .
س : روند دستیابی به اتحاد مد نظر را اکنون چگونه ارزیابی می کنید؟
ع.م : شکلگیری این وحدت نشانهای روشن از بلوغ سیاسی و مسئولیتپذیری نیروهایی است که تاکنون منافع مردم و مصالح عالیهی جامعه را بر اختلافات و منافع محدود ترجیح دادهاند. این دومین بار است کە سازمانهای سیاسی کُرد با احساس مسؤلیت ملی، سیاسی و اجتماعی از شرایط فروبستە بە در می آیند، این بار در واقع درس گرفتن از تاریخ بعد از انقلاب است. در آن زمان “هیات نمایندگی خلق کُرد” با پشتوانە مردم کُردستان تشکیل گردید و نقطە عطفی در آن تاریخ نهادینە نمود. شرط عقل اکنون نیز حکم تاریخ را بە گردەهای سازمانهای سیاسی کُرد ایران می کشاند، سازمانها و احزاب کُرد را بە مسؤلیت تاریخی می آزماید و تحقق وحدت واقعی و پایدار را تحمیل می کند. گفگوهای منظم در جریان است، اما ارادە کافی باید مددکار و پشتوانە پیشرفت و دستیابی بە اهداف سیاسی و اجتماعی باشد. هم پیوستگی ها نە تنها در کُردستان بلکە با جنبشهای اجتماعی و مطالباتی در سراسر ایران نیز گرە می خورد.
س : مشکلات پیش روی چه هستند ؟
ع.م : تکثر در برنامەهای احزاب، در استراتژی، در تعاریف، در خوانش و نگرشهای موجود ، در راه حلهایی چون حل مسالە ملی در ایران. این موارد موانعی جدی هستند بر سر راه رسیدن بە نقاط مشترک و ارائە برنامە و پلاتفورم و برداشتن گامهای مشترک برای تحقق اهداف. بازهم در قیاس با سال ۵۸ بیاد می آوریم کە سە سازمان موجود در “هیات نمایندگی خلق کُرد” در خصوص “خودمختاری” بە عنوان راه حل مشترک بە توافق رسیدەبودند و اصولا اختلافی در این گزینە بە عنوان سیستم اداری-سیاسی وجود نداشت. بحث مربوط بە خودمحوربینی ، خودکانون پنداشتن و سلطە سالاری شاید یکی از مشکلات جدی باشد در مسیر پیشرفت ها. امید دارم چالش های گوناگون سیاسی، اجتماعی و امنیتی شرایط را تغییر دهد و بە سان بن بستی کە در این مورد خاص مدتها در سال ۱۳۵۸مانع تشکیل هیات نمایندگی خلق کُرد بود با دقت و مسئولیت رفع گردد.
س : ترکیب و تناقضات درونی این اتحاد را چگونه توضیح می دهید ؟
ع.م : هفت سازمان سیاسی در این روند بەسوی وحدت حضور فعال دارند، پنج برنامە مشخص و جداگانە بە عنوان سیستم راە حل مسالە کُرد با ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روی میز است. از منطر نمادین و عملی گامهای مثبتی برداشتە شدە است، اما بە اعتقاد من ایستادگی در جایگاه حزبی و سازمانی گامهای مزبور را کند کردەاست.
س : یکی از موضوعات چالش برانگیزدر جنبشهای تودهای و مردمی وسیع، نوع رابطه با حاکمیت و چگونگی مدیریت آن است، آیا این امر هم در بروز موانع و مشکلات می تواند عمل کند و به طور کلی نظر شما در این عرصه چیست؟
ع.م : اصولا من هیچگاه با چنین مذاکراتی موافق نبودە و نیستم. بە گذشتە برگردیم و دیدیم کە خمینی فریبکار پس از اعلام جهاد علیە ملت کُرد و اعزام لشکر از زمین و هوا و “دریا” و سرانجام با شکست حملات و لشکرکشی ها، بە ناچار اما هدفمندانە، این بار بە اعزام “هیات ویژە دولت برای حل مسالە کُردستان” بە شهرهای کُردستان بخصوص بە شهرستان مهاباد مبادرت کرد و در مقابل هیات نمایندگی خلق کُرد قرار گرفت. اعضای هیات مذکور وزرای حکومت موقت بودند. دیدیم که نمایندگان حاضر در مذاکرات اسلو در سال ۲۰۱۹ افرادی ناشناس و مبهم و نامربوط ! ولی در هرحال چهار حزب و سازمان سیاسی با رعایت اتحاد موجود در نشستهای گفتگو که از سوی سازمان معروف نروژی “نوریف” تدارک شده بود مشارکت داشتند.
س : رابطه نیروهای سیاسی فعال در کُردستان با سایر احزاب در ایران امروزه چگونه است؟
ع.م : ما در دوران بسیار حساسی هستیم. رژیم جمهوری اسلامی ورشکستە بە تقصیر و در حال فروپاشی است. دراین میان اتحاد بین سازمانهای باورمند بە آزادی، دموکراسی، برابری حقوق زن و مرد، عدالت اجتماعی و حل مسالە ملی در ایران تعیین کنندە خواهد بود. این همبستگی را ما دردوران بعداز ۵۷ نظارەکردیم. اکنون شرایط تغییر کردەاست و با تاسف باید گفت سازمانهای چپ و دمکرات دچار پراکندگی هستند و این واقعیتی است تلخ .
تعدادی از سازمانها و احزاب موجود براساس شناسایی حقوق و مبانی آزادی و برابری با سازمانهای سراسری ایران در ارتباط می باشند، برخی از آنها در”کنگرە ملیتهای ایران فدرال” عضویت دارند، بعضی در “همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران”. این سازمانها تا حد قابل توجهی بە وحدت اهداف و تعیین خطوط مشترک برای ادرە امور سیاسی-مدنی در آیندە ایران بە توافق رسیدەاند و در مسیر وحدت و همبستگی گام بر میدارند.
س : پیام شما در این عرصه برای خوانندگان چیست؟
ع.م : ما بیش از هر وقت بە خرد جمعی، بلوغ و فروتنی سیاسی نیازداریم. هیچ نیرویی بە تنهایی قادر بە نمایندگی کل جامعە نخواهد بود. منافع ملی نباید قربانی غرورهای حزبی گردد . گفت و گوهای صادقانە و مسؤلانە مشکلات پیش روی وحدت را برطرف می کند و بە رسیدن بە هم پیمانی شتاب و جهش خواهد بخشید. در این صورت روشنفکران کُرد، جامعە مدنی در کُردستان و نیز در دیاسپورا از تلاشها و تواناییها برای اتحاد سازمانهای سیاسی کُردستان حمایت جدی خواهند کرد و بە روح همکاری و گفت و گوهای متقابل ارج خواهند نهاد. آنچە برای جامعە ساختاری کُردستان ضرورت دارد گفتار مشترک، کار مشترک و برنامە مشترک است .
ساختارهای سیاسی در کُردستان اقداماتی مشترک اثباتی برای اتحاد آغاز کردەاند، آنها در کُردستان دارای پیشینەی مبارزاتی قدرتمند هستند، بازیگران میدان سیاست می باشند و در راە دموکراتیزاسیون جامعە ایران و حفظ هویت ملی و فرهنگی ملت کرد فداکاریها و قربانی ها ایثار کردەاند. در شرایط بحرانی حاکم بر ایران، کلیە سازمانهای مردمی و مترقی نیازمند برنامەای روشن برای پسا جمهوری اسلامی می باشند در ابعاد خرد و کلان. دراین میان نقش سازمانهای سیاسی کُردستان با بهرەگیری از گذشتە پربار و حافظە تاریخی چشمگیر برای آمادگی و حضور فعال در دورە گذار برجستە می شود. دورە گذار فرایندی پیچیدە و چند لایەاست. در این دورە مرحلەای از تحولات کلان سیاسی-حقوقی رقم می خورد، نظام سیاسی آیندە نهادینە می شود و رژیم سیاسی-حقوقی در قانون اساسی قانونمند خواهد گردید.
سازمانهای سیاسی در کُردستان، جامعە مدنی و نمایندگان جنبشهای اجتماعی و آزادیخواهی در سراسر ایران وظایف سخت و دشواری در مجلس مؤسسان بر عهدە خواهند داشت. هم فکری و همکاری این نهادها می تواند ضامن پیروزی دموکراسی، برابری، آزادیهای دمکراتیک، عدالت اجتماعی و حقوق بنیادین برای مردم سراسر ایران باشد . نباید فراموش کرد کە عناصر اقتدارگرا، تمامیت خواە و تمرکزگرا با حمایت های خارجی در کمین آلترناتیو نشستەاند وبرای استبداد و تکرار تاریخ برنامەها ردیف کردەاند .
گروه کار سایت سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران : با سپاس دوباره از شما
—
پیوندهای مرتبط :
باز نشر طرح ۲۶ مادەای هیاًت نمایندگی خلق کرد
اهداف و اصول کلی مرکز همکاری احزاب کردستان ایران
