من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال
تصمیم شما به شرکت و ایراد سخنرانی در نشست سالانه شورای اسرائیلی – آمریکایی (IAC) در تاریخ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۴ در واشنگتن و اظهارات شما در آن جمع، شاهکاری بود در میان تمام اقداماتی منفی که تاکنون در عرصه سیاست و «رهبری» مردم ایران در مبارزه خود علیه حکومت جنایتکار و غاصب جمهوری اسلامی انجام داده اید! در آن جمع گفتید که مردم ایران شما را با این پیام که ما برای سرنگونی حکومت اسلامی به رهبری آمریکا و اسرائیل و یک یار و شریک از ایران نیاز داریم، به آن کنفرانس فرستاده اند. و گفتید اینک من دستم را بعنوان آن شریک در صلح به شما دراز میکنم!
من فکر میکنم، شما شاهزاده عزیز، با بیانات خود کوشش نمودید که برای امثال وثوق الدوله و احمد شاه قاجار، در خیانتشان به ایران، کمی آبرو خریداری کنید!
سخنان شما در آن جمع، مرا به یاد مصاحبه مایک والاس آمریکایی – یهودی و مجری معروف شبکه تلویزیونی CBS انداخت که در سال ۱۹۷۶ میلادی برای برنامه پرطرفدار «sixty minutes» آن شبکه با پدر تاجدار تان انجام داده بود. از حق نباید بگذریم که در آن گفتگو پدرتان، با کمال تعجب و خارج از هنجار و رفتار همیشگی خود، از میزان نفوذ زیاد یهودیان آمریکا در سیاستگذاری های خارجی این کشور انتقاد کردند و مانند یک پادشاه، مستقل و با شهامت در بیان حقیقت سنگ تمام گذاشتند. تعجب از آن نظر بود که از بعد از برگرداندن مجدد ایشان به تاج و تخت در سال ۱۳۳۲ خورشیدی توسط آمریکا تا آن زمان جز فرمانبرداری و اطاعت محض از سیاستهای آمریکا در تمام دنیا، از ایشان اقدامی سر نزده بود. جالب است که هواداران شما هم به آن مصاحبه محمد رضا شاه، به درستی، افتخار میکنند (گرچه با مغلطه سعی دارند بیانات ایشان را به مثابه استقلال همیشگی او در زندگی به مردم قالب کنند) و هم از سخنان شما در IAC، که مثل اختلاف شب با روز با گفته های پدر تفاوت دارد، تمجید می نمایند.
شاهزاده گرامی، من اکنون در سنین کهولت خود هستم و در زمان سلطنت، نه واضح تر بگویم، حکومت پدر تاجدار شما بی عدالتی، خفقان سیاسی، و نامردمی از ایشان و مردان ایشان بسیار دیده و تجربه کرده ام. لذا باور کنید که در اعماق افکارم نیز باورم نمیشد که روزی روزگاری بتوانم به سبک سنتی ما ایرانیها، پس از درگذشت ایشان برای او از خداوند طلب رحمت کنم. ولی اینک شما، پسر آن پدر، با اقدام ناشایست خود باعث شدید که من این کار را بکنم. قصدم این نیست که به پدر تاجدار تان اهانتی کنم، حاشا، در مثل مناقشه نیست:
آورده اند که کفن دزدی در بستر مرگ افتاده بود، پسر خویش را فراخواند، پسر به نزد پدر رفت گفت ای پدر امرت چیست؟ پدر گفت، پسرم من تمام عمر به کفن دزدی مشغول بودم و همواره نفرین خلقی به دنبالم بود اکنون که در بستر مرگم و فرشته مرگ را نزدیک حس میکنم بار این نفرین بیش از پیش بر دوشم سنگینی میکند. از تو میخواهم بعد از مرگم چنان کنی که خلایق مرا دعا کنند و از خدای یکتا مغفرت مرا خواهند.
پسر گفت ای پدر چنان کنم که میخواهی و از این پس مرد و زن را به دعایت مشغول سازم. پدر همان دم جان به جان آفرین تسلیم کرد.
از فردا پسر شغل پدر پیشه کرد با این تفاوت که کفن از مردگان خلایق می دزدید و چوبی در شکم آن مردگان فرو می نمود و از آن پس خلایق می گفتند خدا کفن دزد اول را بیامرزد که فقط می دزدید و چنین بر مردگان ما روا نمی داشت.
شمائی که هنوز «نه به داره، نه به باره،» و به گفته مکرر خودتان فقط یک شهروند هستید (گرچه طرفدارانت و یا بهتر بگویم عاشقانت شما را رضا شاه دوم میخوانند و شما در پاسخ به آنها فقط لبخند می فرمایید،) چگونه است که بی پروا از طرف مردم به خود اجازه میدهید که نقشه راه سرسپردگی به اجانب را طراحی کنید و استقلال یک مملکت تاریخی را به بازی بگیرید؟! به فرض محال گیرم که آمریکا و اسرائیل به درخواست شما پاسخ مثبت دادند و شما را نیز به عنوان شریک پذیرفتند و به آنچه آرزویتان است رساندند، آیا آنها در راه خدا برای شما و مردم ایران چنین کاری انجام خواهند داد؟ در ضمن چه کسی به شما چنین رهبری را تفویض کرده است که می گوئید مردم شما را با چنین پیامی به اینجا فرستاده اند؟ چرا سخنی می گویید که حقیقت ندارد؟ بعید است که نتیجه پروژه «وکالت می دهم» معروف چنین توهمی به شما داده باشد!
ملت ایران در طول تاریخ کهن خود دولتمردان وطن پرست کم نداشته است ولی در این کشور دولتمردان خائن نیز بسیار بوده اند که مصالح مملکت را فدای منافع و اغراض شخصی خود قرار داده اند. برای مثال از حاکمان فاسد و خائن امروزی مملکتمان که بگذریم و جای دور نرویم، در صد سال گذشته، کشور بریتانیا برای بستن قرارداد، به ظاهر منصفانه ولی در حقیقت ننگینِ ۱۹۱۹ که با تردستی تمام، عملا ایران را در قیمومیت بریتانیا قرار می داد، به بزرگان وقت ایران مثل شاهزاده فیروز میرزا وزیر امور خارجه، وثوق الدوله نخست وزیر و حتی شخص احمد شاه قاجار وعده ای دیگر رشوه میداد. رشوه گیران جرات اظهار عمل زشت خودشان را نداشتند چون میدانستند که امضای چنین قراردادی استقلال کشور ایران را از بین خواهد برد و آنها منفور مردم خواهند شد، که البته آخرالامر، علیرغم عدم عملی شدن آن قرارداد، چنین هم شد. امروز، آیا کار شما با کار آنها فرقی دارد؟ شما خوب میدانید که نماینده ملت نیستید و اجازه ندارید که به نام او از اجانب و یا هر منبع دیگری کمک دریافت کنید. برای شما، شاهزاده ایرانی زیبنده نیست که اوضاع وخیم مملکت ایران و خون پاک جوانان آن را وسیله درآمد افزائی برای خود کنید. در هر جایگاه اجتماعی که قرار داشته باشید وظیفه دارید گزارش کمکهای دریافتی خود از کشورهای آمریکا (CIA،) اسرائیل، عربستان سعودی، و مردم را که جهت مبارزه علیه حکومت اسلامی تاکنون دریافت کرده اید به پیشگاه ملت شریف ایران ارائه دهید. شما تا کنون از انجام این مهم طفره رفته اید. در شگفتم که چگونه باز هم با این عملکرد نکوهیده، از طرف همان مردم سخن می گویید و از همان منابع خارجی و برای همان مردم طلب کمکهای بیشتر (مادی و غیره) مینمایید؟ ملت ایران چنین کمکی را نمیخواهد، زیرا برای او با هیچ منطقی منطبق نیست که آن کشورها همچون گربه عبید زاکانی عابد و مسلمان شده و در مقابل آن کمک هیچ انتظاری از ملت ایران نداشته باشند. ملت ایران به استناد شواهد تاریخی و نیز عقل و اندیشه خود میداند که چنین کمکی از جانب اجانب استقلال مملکت را در آینده از بین خواهد برد، و یا حداقل به آن خدشه جبران ناپذیر خواهد زد. گرچه چنین اتفاقی به احتمال قوی رخ نخواهد داد، ولی بهر حال این اقدام شما اثر منفی و شومی دارد و آن اینکه، همچنان اقدامات شما در دو سال گذشته، در راستای تخفیف و تضعیف صفوف مخالفین حکومت اسلامی ایران عمل خواهد کرد. و همگرا با نامه اخیر خانم فائزه هاشمی از زندان، صدای هواداران حکومت اسلامی که: «اگر دشمنان ما از این قماشند، همان به که حکومت اسلامی بر مسند قدرت باقی بماند،» را تقویت خواهد کرد.
هواداران شما، شاهزاده گرامی، عاشقان شمایند و چشمانشان بر عیوب معشوق بسته است، ولی دلسوزان ملت آن عیوب زیانبار را به خوبی می بینند چون عاشق شما نه، ولی دوستدار مملکت خود هستند و چشمان باز دارند. و چون واهمه ای از طرفداران هتاک و فحاش شما ندارند وظیفه خود میدانند که آن عیوب را به شما گوشزد کنند. امید است که پند بگیرید و نه ملال.
پاینده باد ایران و ایرانی،
زن زندگی آزادی
نهم مهرماه ۱۴۰۳ خورشیدی
سیف اهدائی
دوست کرامی از فردی که دوان‌دوان‌به پابوس مظهر نوین فاشیسم ایت الله ادولف نتانیاهو دوید و همسر گرامی با شعار گوش نواز « مرگ بر سه مفسد؛ ملا ، چپی، مجاهد» مخالفان حکومت موروثی و ولایی را در کنار تحجر دینی قرار داد انتظاری بیش از این داشتید ؟! مصداق این « وکیل المله» نه شرط بلاغ که « عرض خود می‌دهی و زحمت ما میداری» است . مشاورانی از تبار قاسمی نژادها و عرفان قانعی فردها هم آتش بیاران معرکه نشانگری اهداف در ایران در مهلکه رویارویی میان ارتجاع حکومتی ایران و فاشیسم دولتی در اسراییل. تو خود حدیث مفصل خوان زین مجمل