شش شخصیت برجسته ی فرانسوی در فراخوانی که به مناسبت روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام منتشر شده، ضمن اعتراض به بی توجهی رسانه ها و دولت ها اروپایی، خواهان مبارزه برای نجات محکومان به اعدام در ایران شده اند
هفته گذشته، خبر دلخراشی منتشر شد: صدور سه حکم اعدام از سوی مقامات جمهوری اسلامی برای سه زندانی عقیدتی به نام‌های بهروز احسانی، مهدی حسنی و جواد وفایی. این خبر در رسانه‌های ما بازتاب نیافت. آیا ما نسبت به این فجایع که پیرامونمان رخ می‌دهند، بی‌تفاوت شده‌ایم؟ آیا در برابر این جنایات که بی‌وقفه در مقابل چشمانمان اتفاق می‌افتند، ناتوانیم؟ آیا آن‌قدر درگیر مسائل داخلی خود شده‌ایم که دیگر به سرنوشت ملت‌های دیگر بی‌اعتنا هستیم؟
دنیای ما، علی‌رغم توسعه ارتباطات سایبری که ما را به هم نزدیک کرده، به شکلی پارادوکسیکال در حال انزوا از درون است. سرنوشت‌های ما به هم گره خورده است. آیا فراموش کرده‌ایم که قیام مردم ایران در سال ۲۰۲۲ پس از مرگ دلخراش ژینا مهسا امینی چه تأثیری بر ما گذاشت؟ آن فاجعه تنها آغاز ماجرا بود و متوقف نشد: ۷۵۰ جوان و کودک به خاطر حضور در تظاهرات کشته شدند. از آن زمان تاکنون، اعدام‌ها افزایش یافته‌اند، و رسانه‌ها و دولت‌های ما، با سکوتی که به همدستی شباهت دارد، این جنایات را نادیده گرفته‌اند.
ما در برابر این حجم از وحشت دچار یأس و ناامیدی می‌شویم. این بی‌رحمی‌ها ما را ناتوان کرده‌اند. شاید تصور کرده‌ایم که سرکوب خونین قیام ۲۰۲۲ و عدم سرنگونی جمهوری اسلامی دلیل موجهی برای بی‌تفاوتی ما بوده است. اما ملت ایران تسلیم نشد. هر سه‌شنبه، زندانیان در ایران اعتصاب غذا می‌کنند تا به اعدام‌ها اعتراض کنند. این حرکت که به «سه‌شنبه‌های علیه اعدام» مشهور است، در حال گسترش است و شعارها بر روی دیوارهای شهرها از «زن، زندگی، آزادی» به «زن، مقاومت، آزادی» تغییر یافته است. پیام روشن است: برای دستیابی به زندگی و آزادی، زنان باید راه خود را از طریق مقاومت باز کنند، و مردان نیز در این مبارزه علیه سرکوب در کنار آنان ایستاده‌اند.
در همین حال، رئیس‌جمهور ایران، مسعود پزشکیان، به نیویورک رفت و با رئیس‌جمهور فرانسه در سازمان ملل دیدار کرد. اما زندانیان هر سه‌شنبه فریاد می‌زنند: «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا.» این پیامی است که به ما نیز داده می‌شود: نباید فریب بازی‌های فریبکارانه این رژیم مستبد را بخوریم.
از زمان روی کار آمدن پزشکیان، که به‌عنوان «میانه‌رو» معرفی شده، دست‌کم ۲۵۵ نفر اعدام شده‌اند. جنایات این رژیم برای مدت‌ها بدون مجازات مانده است. آخرین گزارش سازمان ملل که در ژوئیه ۲۰۲۴ توسط جاوید رحمان، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران ارائه شد، دهه‌ها جنایات وحشیانه را افشا می‌کند: جنایات علیه بشریت، نسل‌کشی، و اعدام‌های فراقضایی هزاران مخالف سیاسی زندانی.
نویسنده این گزارش از دولت‌ها خواسته است که از صلاحیت قضایی جهانی و فراسرزمینی برای تعقیب جنایات بین‌المللی در ایران، به‌ویژه در دهه ۱۹۸۰ (۱۹۸۱ تا ۱۹۸۸)، استفاده کنند. شواهد موجود نشان می‌دهند که کشتارها، شکنجه‌ها و سایر اعمال غیرانسانی علیه مخالفان، به‌ویژه اعضای سازمان مجاهدین خلق، با قصد نسل‌کشی انجام شده‌اند.
این جنایات همچنان بدون مجازات ادامه دارند. رسانه‌ها و دولت‌های غربی و دیگر نقاط جهان وظیفه دارند که صدور احکام اعدام اخیر برای محمدجواد وفایی (۲۹ ساله، قهرمان بوکس)، مهدی حسنی (۴۸ ساله) و بهروز احسانی (۶۹ ساله) را که به دلیل شرکت در قیام و عضویت در سازمان مجاهدین خلق دستگیر شده‌اند و از سوی رژیم به‌عنوان «مرتد» یا «منافق» شناخته شده‌اند، نادیده نگیرند.
قوه قضاییه جمهوری اسلامی همچنان به جنایات خود ادامه می‌دهد و هفت فعال دیگر را نیز که به عضویت در واحدهای مقاومت متهم شده‌اند، محاکمه می‌کند. آن‌ها نیز با خطر اعدام مواجه‌اند.
ما باید تمامی توان خود را برای جلوگیری از این اعدام‌ها به کار گیریم و نشان دهیم که نمی‌خواهیم در رنج‌هایی که بر مردم ایران تحمیل می‌شود، شریک باشیم. این اعدام‌ها، تلاشی است از سوی فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران برای ایجاد فضایی از ترس و وحشت، تا از وقوع قیامی که به‌شدت از آن می‌ترسد، جلوگیری کند و خشم عمومی و اعتراضات اجتماعی را سرکوب کند.
سکوت ما، همان‌گونه که ادامه روابط دیپلماتیک با این رژیم اعدام‌گر نیز به معنای نادیده گرفتن این تراژدی انسانی است، خیانت به اصول جمهوری‌خواهانه ما و مغایر با تعهدات بین‌المللی ما در زمینه حقوق بشر است. این روابط باید به توقف اعدام‌ها در ایران مشروط شوند.
امضاکنندگان:
- دومینیک آتیاس، رئیس هیئت‌مدیره بنیاد وکلای اروپایی
- پاتریک بودوئن، وکیل و رئیس افتخاری اتحادیه حقوق بشر و فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر
- ویلیام بوردون، وکیل و بنیان‌گذار انجمن شرپا
- ژان‌فرانسوا لگارت، رئیس بنیاد مطالعات خاورمیانه (FEMO)
- ژان‌پیر مینیار، وکیل و نویسنده
- گیلبرت میتران، رئیس بنیاد دانیل میتران، فرانسه-آزادی
