یک سوال برای فیلسوفان:
آیا همیشه حق با قربانی است؟
یک سال‌‌پیش، اسرائیل متحمل یک حمله وحشیانه‌ای شد که بیش و بیشتر از همه غیرنظامیان از آن متاثر شدند. این واقعه به‌طور قابل‌‌درکی باعث آسیب‌های روحی در جامعه اسرائیل نیز شد، هم به این دلیل که ضعف‌های سیستم امنیتی دولتی را آشکار کرد، کشوری که علت ماندگاری خود را به دلیل داشتن امنیت می‌داند و هم به این دلیل که این رویدادهای خونین ارواح قدیمی موجود را حاشا کردند.
ما بلافاصله در آن‌زمان فهمیدیم که واکنش اسرائیل بی رحمانه خواهد بود. در واقع، در همان روز حمله، بنیامین نتانیاهو اعلام کرد که حماس بهای “بی‌سابقه” را خواهد پرداخت.
یک سال بعد از آن رخداد، همه ما از این واقعیت آگاه هستیم که نه تنها جنبش اسلام گرا هزینه داد، بلکه دو میلیون فلسطینی در نوار غزه و کل منطقه نیز هزینه بالایی پرداختند. هم اکنون نیز درحالی‌که هنوز حدود صد گروگان در دست حماس اسیر هستند جنگ همچنان ادامه دارد. تشدید تنش با بمباران وحشیانه لبنان و همچنین با جمهوری اسلامی نیز ادامه دارد.
مشخص است که نخست‌وزیر اسرائیل به طور کامل به وعده خود عمل کرده است.
از میان تمام واکنش‌هایی که یک سال پیش شاهد بودیم، عاقلانه‌ترین آنها قطعاً واکنش جو بایدن بود که در سفر خود به اسرائیل چند روز پس از ۷ اکتبر به نخست‌وزیر اسرائیل توصیه کرده بود که «مثل ما رفتار نکن». منظور او واکنش آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ و به‌اصطلاح جنگ علیه تروریسم توسط دولت بوش، همراه با دو درگیری بی‌پایان در عراق و افغانستان، زندان گوانتانامو، دوره‌های شکنجه و مبارزه کور و بی‌معنی بود.
نتانیاهو این توصیه را نپذیرفت و با زیر پا گذاشتن حقوق‌بشر و قوانین بین‌المللی به وحشیگری تروریسم با وحشیگری دولتی پاسخ داد.
امروز غزه به ویرانه‌ای با بیش از ۴۲هزار کشته، بر اساس ارقام ارائه‌شده توسط مقامات تحت کنترل حماس (که تکذیب نشده است) و مردمی محروم از اولیه‌ترین مایحتاج و دائما آواره، تبدیل شده است. همین سناریو در لبنان نیز در حال تکرار شدن‌است. یک میلیون نفر، یا تقریباً یک چهارم کل جمعیت مجبور به ترک خانه های‌خود شده‌اند.
صحبت از مجازات دسته‌جمعی به‌معنای دفاع از حماس یا حزب الله نیست، آنها البته که قابل دفاع نیستند. درست مانند بایدن، زمانی که در مورد اشتباهات پس از ۱۱ سپتامبر صحبت کرد، او نیز قصد دفاع از القاعده را نداشت.
اولین درس یک سال جنگ این است که هیچ کس، پس از ۷ اکتبر، هرگز حق اسرائیل برای دفاع از خود را انکار نکرده است. این حق توسط همه کشورها به رسمیت شناخته شده‌است، بنابراین اسرائیل حق‌داشت به آنچه جنایت علیه بشریت است پاسخ دهد.
با این حال، اما دولت یهود با ارتکاب به جنایات علیه‌بشریت که توسط دادگاه بین‌المللی نیز محکوم شده‌است، اعتبار و موقعیت خود را از بین برد.
اسرائیل برتری نظامی و فناوری خود را نشان داده، اما این برای تضمین امنیت شهروندانش کافی نبوده است. به همین دلایل گفته شده، واضح است که جنگ های جاری باید مدت ها پیش به‌پایان می‌رسیدند.
همانطور که الی بارناوی، سفیر سابق اسرائیل در فرانسه در لوموند نوشت، درس واقعی این سال غم‌انگیز این است که «قدرت به تنهایی کافی نیست. ما نیاز به کنش سیاسی داریم.»
یک سال پس از ۷ اکتبر، در مورد همه این موارد، نتانیاهو نتوانسته نه به اسرائیلی ها و نه به بقیه‌جهان پاسخی‌بدهد.
