رنا صلاح، مادر غزه‌ای، دختر یک‌ماهه‌اش میلانا را در آغوش گرفته و در یک چادر گرم که محل زندگی آوارگان است، از احساس گناهی صحبت می‌کند که برای آوردن فرزندش به دنیایی از جنگ و رنج دارد.
او می‌گوید: “اگر دست من بود، در طول جنگ باردار نمی‌شدم و فرزندی به دنیا نمی‌آوردم زیرا زندگی کاملاً متفاوت شده است؛ ما هرگز این‌گونه زندگی نکرده‌ایم.” او این صحبت‌ها را در اردوگاهی در دیر البلح در مرکز نوار غزه بیان کرد.
“من قبلاً دو بار زایمان کرده‌ام و زندگی برای من و فرزندم بهتر و آسان‌تر بود. حالا احساس می‌کنم هم به خودم و هم به فرزندم ظلم کرده‌ام، چون ما سزاوار زندگی بهتری هستیم.”
به گزارش رویترز؛ میلانا به دلیل عوارض بارداری در یک چادر بیمارستانی با سزارین به دنیا آمد. خانواده او به دلیل درگیری‌ها نتوانسته‌اند به خانه خود بازگردند و به جای آن از یک چادر به چادری دیگر نقل مکان می‌کنند.
میلانا یکی از حدود ۲۰ هزار نوزادی است که در سال گذشته در غزه به دنیا آمده‌اند. این آمار توسط یونیسف ارائه شده است.
جنگ کنونی، که یکی از مرگبارترین جنگ ها در درگیری چندین دهه‌ای اسراییل و فلسطین است، در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، زمانی که شبه‌نظامیان حماس به اسراییل حمله کرده و طبق آمار اسراییل، ۱۲۰۰ نفر را کشتند و حدود ۲۵۰ نفر را به گروگان گرفتند.
حملات هوایی و توپخانه‌ای اسراییل در پاسخ به این حمله، بسیاری از مناطق نوار غزه را به ویرانه تبدیل کرده است و بنا به گفته وزارت بهداشت غزه، بیش از ۴۱,۵۰۰ فلسطینی در این حملات کشته شده‌اند. بیشتر ۲.۳ میلیون نفر ساکنان غزه نیز آواره شده‌اند.
خطر عفونت
رنا صلاح با یک تکه مقوا میلانا را باد می‌زند و می‌گوید که گرما برای پوست نوزاد خطرناک است.
“به جای بازگشت به خانه‌مان، مدام از یک چادر به چادر دیگری می‌رویم… جایی که بیماری‌ها فراوان است و آب آلوده شده است.”
سازمان جهانی بهداشت (WHO) اعلام کرده خدمات پس از زایمان در غزه به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است، بنابراین زنانی که دچار عوارض می‌شوند کمتر به مراقبت‌های لازم دسترسی دارند، همچنین نوزادان آنها نیز از این خدمات بی‌بهره‌اند.
ریک برنان، مدیر منطقه‌ای اورژانس مدیترانه شرقی در سازمان جهانی بهداشت، گفت سوءتغذیه تهدیدی برای نوزادان است، به ویژه اگر مادران نتوانند به نوزادان خود شیر بدهند، زیرا دسترسی به جایگزین‌های شیر مادر وجود ندارد.
جابجایی و حرکت دائم برای نوزادان مخرب است و آنها را در معرض انواع عفونت ها قرار می‌دهد.
مادران آواره و مشکلات فراوان
منار ابو جراد در یک پناهگاه مدرسه‌ای که توسط آژانس امداد و کار سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی (آنروا) اداره می‌شود، اقامت دارد. کوچکترین دختر او، سحر، در تاریخ ۴ سپتامبر و با سزارین به دنیا آمد. همسر او در جریان جنگ کشته شده است.
او زمانی که متوجه شد برای زایمان نیاز به عمل سزارین دارد، نگران مراقبت از دیگر فرزندانش شد.
“من سه دختر دیگر دارم. شروع به فریاد زدن کردم… چطور می‌توانم سطل‌های آب را حمل کنم؟ چطور می‌توانم دخترانم را بشویم؟ چگونه می‌توانم به آنها کمک کنم وقتی که شوهرم با من نیست، او شهید شده است.”
کودکان، نوزاد سحر را که در گهواره‌ای پیچیده شده، به آرامی تکان می‌دهند و در کنار مادرش، ابو جراد، نشسته‌اند.
او می‌گوید: “من به جایی رسیده‌ام که دیگر نمی‌توانم مسئولیت این دختر را به عهده بگیرم… خدا را شکر که اینجا کمی کمک پیدا کردم.” او هرچه می‌تواند از خانواده قرض گرفته و فقط از یک پوشک در روز برای نوزاد استفاده می‌کند زیرا توان خرید بیشتری ندارد.
“من پولی ندارم که برای او پوشک یا شیر فراهم کنم.”
ابو جراد آرزوی پایان جنگ و بازگشت به خانه را دارد، حتی اگر قرار باشد زندگی اش فقط یک چادر کنار خانه سابقش بگذرد.
“مهم این است که به خانه برگردیم. بس است دیگر از این همه خستگی که اینجا تجربه می‌کنیم، بس است از حمل سطل‌ها، بس است از کثیفی در حمام‌ها. واقعاً، واقعاً سخت و واقعاً خسته‌کننده است برای ما. بیماری همه جا هست.”
