تروریزم یکطرفه تا حال دیده اید؟. من که محکوم کردن یکطرفه دیده ام .
تروریزم سیاسی که بد و خوب ندارد ، قاتل یا فاشیست که باشی چه هزار نفر را به قتل برسانی چه پنج هزار نفر را درزندان و یا چهل هزار نفر را در غزه و چه ۶ میلیون نفر را در آلمان.
تروریسم که یک معادله تک مجهولی نیست! که بدهیم یک محصل کلاس ششم حل کند!
کسی که خشونت می کارد شک ندارد که خشونت هم درو خواهد کرد . چه با توهین ، چه با تحریم ، چه با تفنگ و چه با گروههای نیابتی و چه با پیجر وچه با موشک های نقطه زن وچه با بمب افکن های رادار گریز و سنگر شکن اآمریکایی .
عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده،
حیران شد و بگرفت به دندان سرانگشت!
گفتا که کرا کشتی تا کشتی زدی زار!؟
یا باز که اورا بکشد آنکه ترا کشت ….؟
این را می گویند خشونت که جوابش هم خشونت است چه کلامی باشد یا بمب بستن به کمربند و چه با آتش زدن پرچم و چه با فریاد مرگ بر….و چه با جت های انتحاری.
این واکنش های خفته و پیدا و پنهان را می گویند چرخه خشونت و چرخه خشونت که ممکن است فوری هم باشد و یا ممکن است پس از سالها خاموشی ، دریک بزنگاه سرریز کند و به انتقام جمعی فراموش شده فرا روید یعنی این کودکانی که امروز شاهد ترور و تراما هستند ، فردا و یا فردا های دیگر ممکن است به تروریستها یا freedom fighter های جدیدی تبدیل شوند که جهان خواب شان را هم نمی دید!
چرا که تروریست های امروز چه در لباس ژنرال ها و چه در لباس شهرک نشینان ، یا اعضای گردان های زیر زمینی ، کودکان دیروزند که شاهد قتل پدر و مادرهایشان ویا تخریب و تصاحب خانه هایشان بوده اند ! این چرخه خشونت دستاورد ٧۵ ساله جنگ جهانی دوم است که سرطانی شده است .
گاهی در کشور های اروپایی هم از این خشونت ها و اعمال تروریستی می بینیم که عده ای سازمان یافته متکئ به دریافت های ایدیولوژیک و مذهبی از روند مدرنیته به خشم می أیند و هویت وقدرت سنتی خود را ازدست رفته می بینند وبه ترور و أدمکشی و چاقو و دشنه روی می أورنداما این پدیده درکشورهای دموکراتیک ومتکثر عمومیت ندارد فقط درممالکی که رهبر و یا حزب حاکم تمام ثروت وقدرت را برای خود می خواهند ، این نوع خشونت ها عمومیت پیدا میکنند. چرا که ابزاری می شود برای انگیزه تسلط و برتری طلبی بر دیگران .
خشونت های سیاسی و ابزاری را که با دعا و نصحیت و شعار و محکوم کردن این و أن و بیانیه دادن و این جور چیزها نمی شود از بین برد . سیاست کلان ودرک اجتماعی از همزیستی مسالمت أمیز می خواهد . توان احترام و قبول مخالف می خواهد . گفتگوی سیاسی مسئولانه می خواهد . أموزش وپرورش ضد خشونت و فرهنگ گفتگو و روا داری از خانه تا کودکستان و تا دانشگاه می ًخواهد، مشارکت در امکانات ومشارکت در مسئولیت ( share credits and share responsibilities ) می خواهد تا دانه های صلح و همزیستی کاشته شوند و به بار بنشینند.
وقتی که سیاست کلان یک حکومت مبتنی بر حذف فیزیکی و اجتماعی و دینی و هویتی دیگران باشد و راه روش خودش را مقدس و عین دیانت و راه و روش دیگران را غیر خودی و اهریمنی بداند، که نمی شود این گونه خشونت ها را حل و فصل کرد . یک ضرب المثل أمریکایی می گوید ” شما أدم های معتقد به یک فکر رامی توانید بکشید ولی خود فکرراکه نمی توانید بکشید”
پدیده های اجتماعی و رفتار های اجتماعی را یا باید ریشه یابی کنیم و ریشه ها را بخشکانیم و یا یک فکر وأیده تروریستی را با یک فکر وأیده غیرتروریستی می توان غیرفعال کرد جنگ را با صلح درمان می کنند و نه با مقابله به مثل و یا مثل حضرات به منبر های یکطرفه برویم و هی داد بزنیم که دوغ من شیرین است و دوغ دیگران ترش و هی داد بزنیم که نگاه کنید آنها تروریست اند و ما فقط دفاع می کنیم و لذا بر سرکوب و تبعیض و تقسیم یک ملت به ( ما)و ( شما) مصرانه پافشاری بکنیم.
این روش های مملکت داری حتی برای اداره کردن یک مدرسه که من وتو معلم هایش هستیم بدرد نمی خورد و در ۵٠ – ۴٠ سال گذشته هم کارنامه مردودی دارد. برای أربین بردن تاریکی باید شمعی افروخت به تاریکی نا سزا گفتن کار خوش خیال های متوهم است .
تجربه ۵٠ ساله ما از جنگ و خشونت و فرار و تبعید اجباری و خود تخریبی کافی نیست؟
این چرخه خشونت ، ترو خشک را باهم خواهد سوزاند ودود آن به چشم ها و خانه های ما هم خواهد رسید . تا دیر نشده ، میز مذاکره و گفتگو را همین امروز براه بیندازید که فردا دیراست. خیلی دیر!
اشکبوس طالبی –
روان شناس ٣١ شهریور ۴٠٣ – مریلند( زنجیران).
دورود بر تو ای جوانمرد ( زن, +LBGTQ ) دورود!
“این چرخه خشونت دستاورد ٧۵ ساله جنگ جهانی دوم است که سرطانی شده است .”