جبهه ی نوین خلق در فرانسه از برکت اتحاد طیف گسترده چپ، ارائه و تبلیغ یک رشته رفرم های مردمی مترقی و عدالتخواهانه اجتماعی، روشنگری علیرغم سانسورگری و سمپاشی سنگین همه رسانه های مسلط بر افکار عمومی علیه چپ، و به یُمن پایداری وخستگی ناپذیری و اتخاذ تاکتیک درست در دور دوم انتخابات پارلمانی، موفق شد برخلاف انتظار همگان، ناممکن را ممکن کرده به نیروی اول تبدیل شده، حزب فاشیست را از سکوی اول در دور اول، به ردیف سوم ساقط کند. نخست وزیری و دولت تشکیل دادن حزب فاشیست مارین لوپن را که تا دیروز عصر قطعی اعلام می شد، منتفی و نخست وزیر فعلی را هم مجبور به استعفا کند. حالا این جبهه خلقی است که باید از درون خود نخست وزیر معرفی کند و کابینه حکومتی تشکیل دهد، کسی خواب اش را هم نمی دید!
دیشب جشن بود و از امروز، جنگ است! کار تمام نیست و تازه اول کار است، اول کارزار. رقابت های بالائی های درون جبهه برای انتخاب و معرفی نخست وزیر مورد توافق همه اعضای جبهه، تحمیل آن به رئیس جمهور ماکرون که اختیار انتخاب یا پذیرش نخست وزیر با اوست، دشواری های تشکیل کابینه، پیچیدگی ها و سدهای سکندر در مبارزات داخل پارلمان برای به کرسی نشاندن رفرم های جبهه نوین خلق… همه به یک طرف، اما جبهه ی اصلی نبرد جای دیگری است.
جبهه نوین خلق در ممانعت از اکثریت مطلق شدن و تشکیل دادن کابینه به دست حزب فاشیست و در کسب کرسی های بالای انتظار در پارلمان پیروز شده است اما هنوز تا پیروزی در هدف ها راه دراز و پرمخاطره ای در پیش است. همه ی دستگاه های دولت، پول، پلیس، رسانه ها، که قوه ی فائقه و قَدَر قدرتِ جامعه اند، با نتیجه ی این انتخابات سر سوزنی تغییر نکرده و با اقتدار تمام سرجای خود هستند. جبهه نوین خلق تنها با داشتن چند کرسی در پارلمان و با نبرد پارلمانی نمی تواند با چنین قدرتی مقابله کند. آن ها و بویژه فاشیست ها و ماکرونیست ها همچون مار زخمی و مملو از زهر کینه و انتقامجوئی، برای دور تازه ای از تهاجم با هر وسیله ای خود را خیز برداشته اند. کرسی های پارلمان و بازو انداختن قانونی- حقوقی با فراکسیون های پارلمانی برای پیشروی و حتا دوام این جبهه کفایت نمی کند. سرمایه اصلی و سلاح کارآ و سنگین جبهه نوین خلق، توده های پایه ی آن در احزاب، سندیکاها، گروه های اجتماعی و مدنی، اهالی و نهادهای توده ای محلات، و همه آحاد زنان و مردان و جوانانی هستند که از این جبهه پشتیبانی کرده اند و برنامه اجرائی آن را مطلوب خود می دانند ( به اختصار در خیابان).
پیروزی در انتخابات پارلمانی هنوز پیروزی در پارلمان بر حریفانی نیست که در اتحاد و ائتلاف با هم تصمیم دارند جبهه را به شکست بکشانند؛ و پیروزی در انتخابات پارلمانی به طریق اولی ضامن پایداری در برابر تهاجم سنگین دولتِ پول و پلیس و رسانه ها نیست. ارتش جبهه نوین خلق نه در پارلمان که در خیابان ( به معنای وسیع کلمه) است. جبهه نوین خلق باید پیوسته پایه اجتماعی خود را بسیج کند، هشیار و حساس نگهدارد و با تکیه بر نیروی فعال پایه اجتماعی خود سرپا بماند و پیشروی کند. حکومت جبهه نوین خلق نه فقط با مصوبات پارلمانی بلکه اساسا با فشار از پائین توده ای است که ممکن است شانس به کرسی نشاندن رفرم هایش را داشته باشد.
و در نهایت، اما نه کم اهمیت تر، خطر جدی و از هم اکنون مشهودِ شکنندگی درونی جبهه در سطح احزاب و تشکل های بالاست. همه دشمنان بویژه از طریق رسانه ها اهرم تهاجمی خود را بر همین شکاف های مشهود تکیه داده و از همین امروز صبح تهاجم سنگین سازمان یافته شان را برای دو بهم زنی و از درون پاشاندن این ائتلاف به کار انداخته اند.
سلوک در این عرصه رقابتی، مقدم ترین و حیاتی ترین شرط بقای جبهه نوین خلق است.
“… که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها!”
شهاب برهان
با سپاس از شهاب برهان که تصویری واقعی از چپ فرانسه در کشاکش مبارزات طبقاتی این کشور نشان میدهد.
میتوان اضافه کرد که درست بعد از پیروزی اتحاد چپ فرانسه، نیروهای لیبرال هم از راست و هم از متحدین چپ و همچنین از طرف حزب ماکرون و سرمایه، از طریق مدیا های سیستم که اکثرا متعلق به دوستان میلیاردر شان است در جهت تضعیف ، تحت فشار قرار دادن هر چه بیشتر تا ایجاد انشعاب در LFI، تلاش های خود را مضاعف کرده اند !
در این مبارزه طبقاتی بسیار سهمگین ، حتا بعد از پیروزی نسبی چپ در انتخابات مجلس ،تناسب قوا در جهت منافع کارگران ودستمزد بگیران قرار ندارد !
فقط در صورت دخالت مستقیم سندیکاهای کارگری و اعتصابات، تناسب قوا فعلی میتواند به نفع نیرو کار ، تغییر کند .
هدف اصلی، دفع خطر اصلی بود. این خطر بشدت احساس می شد که راست افراطی اکثریت مطلق مجلس شورا را ببرد و به قدرت دولتی مسلط شود. جلو گیری از اکثریت مطلق شدن راست افراطی، هدف همگانی بود. مباحث برنامه ای در حاشیه این هدف بودند. در این هدف گیری و برای موفقیت آن، از راست و‌چپ و سانتر، با هم همکاری انتخاباتی کردند و برای شکست کاندیداهای راست افراطی، احزاب مختلف، همه بنفع کاندیدایی که موقعیت بهتر داشت، کنار رفتند. از احزاب مهم‌تر، شهروندان، بدون توجه بوابستگی سیاسی و برنامه ای، به کاندیدای مقابل راست افراطی رای می دادند.
آقای برهان، این واقعیت را، منعکس نکرده است.
درک ایشان از رابطه اکثریت نسبی چپ در پارلمان فرانسه و جنگ خیابان با دولت و پلیس و سرمایه، هیچ نشانه ای در مباحث سیاسیون و از جمله چپ ها ندارد.
خودبرتربینی قدرت طلبانه، چپ را ضعیف و به شکست می کشاند. هرآنکه چنان کند، چنین خواهد شد
بسیاری در چپ فرانسه فروتنانه نگاه می کنند به مقام بالاتر چپ در مجلس شورا پس از انتخابات ۷ژوئیه.
این شعار جنگ را شما در ایران هم دادید و دیدیم چه از آب درآمد. حالا که به کشوری پناهنده شده‌اید که در ۲۰۰ سال گذشته مشکلاتش را صلح‌آمیز حل کرده است لطفاً از ارائه شعارهای عقب افتاده چپ ایرانی خودداری کنید. فرانسوی‌ها احتیاج به توصیه‌های شکست خورده‌های خاورمیانه ندارند.