کانون نویسندگان ایران: پیروز دوانی (۱۳۷۷-۱۳۴۰) نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهش‌گر و فعال سیاسی، پس از دو بار دستگیری در دهه‌ی شصت و تحمل ۳ سال حبس، سال ۱۳۷۳ از زندان اوین آزاد شد و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود را از سر گرفت. او در سوم شهریورماه ۱۳۷۷ به قصد منزل خواهرش از خانه بیرون رفت، مفقود شد و هرگز اثری از او به دست نیامد. قوه‌ی قضاییه با وجود اعتراف متهمان قتل‌های سیاسی ۷۷ به اینکه پیروز دوانی نیز به قتل رسیده و جنازه‌اش را سوزانده و دفن کرده‌اند، این قتل را گردن نگرفت.
پیروز دوانی انسانی شجاع و متعهد بود که، بی‌اعتنا به سانسور و سرکوب حکومتی، با نشر جزوه‌ها و پژوهش‌های مستقل و آگاهی‌بخش فضای سراسر اختناق زیر سیطره‌ی جهنمیِ سعید امامی را در هم شکست. هنگامی‌که عمله‌ها‌ی ظلم فرج سرکوهی را ربودند، پیروز دوانی بود که «دردنامه‌ی تاریخیِ» سرکوهی را، که افشاگر رازهای نهانِ تهدیدها، پاپوش‌دوزی‌ها و پرونده‌سازی‌های امنیتی برضد روشنفکران آزادی‌خواه و مستقل بود، در شمارگان گسترده تکثیر کرد و همین بی‌پروایی در تاختن دلیرانه بر دستگاه‌های دوزخی امنیتی از جمله دلایلی بود که به قتل او انجامید.
شجاعت پیروز دوانی ستودنی است و یادش ماندگار.
