رقص دو نفره
رقص دو نفره را عاقبت
با مردی کور آموختم.
دیگر لازم نبود مواظب باشم
عصای دستِ کسی نشوم
یا نگران پاهایم باشم
که لگد نشوند.
سرم را بالا گرفتم
او مرا می دید
و من وجد را
در عمق چشمانش.
هیچ یک از ما
هادی دیگری نبود
ما خود را دستِ
ریتم داده بودیم.
و اعتماد
نغمه‌ی خوش‌آهنگی داشت.
/
نیلوفر شیدمهر
۲ ماه مه ۲۰۲۲
تارنما: nilofarshidmehr.com
پرسش:
چرا این مطلب در بخش ادبیات گنجانده نشده است؟!