اخبار روز: پیرو اعلام قبلی خانواده و یاران کرامت دانشیان و نیز اطلاعیه دوستداران گلسرخی و دانشیان، آئین بزرگداشت ۴۸مین سالگشت به‌خون‌خُفتنِ این دو گُردِ سرافراز میهن، از ساعت ۱۴/۳۰ روز جمعه ۲۹ بهمن ۱۴۰۰ با حضور جمعی از یاران، هم‌بندیان، زندانیان سیاسی سابق و خانواده محترم کرامت در قطعه ۳۳ بهشت زهرای تهران با شکوه هرچه تمام‌تر برگزار شد. آئینی که آخرین بار با حضور زنده‌یاد دکتر فریبرر رئیس‌دانا و ناصر زرافشان در بهمن ۱۳۹۷ برگزار شده بود و برگزاری آن در دو سال گذشته به دلیل همه‌گیری ویروس مرگبار کرونا امکان‌پذیر نبوده است.
در ابتدا محمود مهرآور، (فیلمنامه نویس و شوهرخواهر کرامت) با اشاره به آرمان‌های والای گلسرخی و دانشیان، به جمع حاضران خیرمقدم گفت و حضور یاران این دو قهرمان در آئین بزرگداشت امسال را در فضای کنونی جامعه مهم و معنادار و بسیار ارزشمند دانست.
سپس پدرام اکبری، که از مهر سال ۱۳۴۷ دوست صمیمی کرامت و زندانی سیاسی سابق بوده، به بیان خاطره‌هایی از زندگی، اشتغال و تحصیل کرامت در مدرسه عالی تلویزیون، ساخت فیلم کوتاه، دوران آموزگاری در روستا، سال‌های بازداشت و زندان و شکنجه و شهادت وی پرداخت. ایشان در پیوند با تاریخچه شعر ماندگار “بهاران خجسته باد”، با اشاره به نام شاعرِ آن (زنده‌یاد دکتر منوجهر بهزادی)، درباره مراحل ساخت و ضبط و نحوه اولین پخش تلویریونی آن بعداز پیروزی انقلاب توضیحاتی ارائه داد و از دوستداران این دو قهرمانِ ملی خواست که پیگیر اهدافِ آزادی‌خواهانه و عدالت‌‌طلبانه آنان برای مردم باشند که کرامت و خسرو به خاطر سعادت آن‌ها از جان خود گذشتند.
مضمونِ پیام سخن‌رانان آئینِ بزرگداشت امسال به حاضران، ضرورتِ اندیشیدن به وظایفِ انقلابی روز با الهام از منشِ انسانی و شجاعتِ انقلابی کرامت دانشیان و خسرو گلسرخی برای حل مشکلات امروز جامعه و تامین سعادت کارگران و زحمتکشان بود که مورد تشویق و تایید کلیه حاضران قرار گرفت.
پس از آن تعدادی از یاران حاضر، خاطره‌هایی در باره‌ی آشنایی خود با کرامت یا خسرو در دوران پیش‌از انقلاب بیان و برخی نیز اشعاری از گلسرخی را برای جمع قرائت کردند.
در خلال این بزرگداشت، نیروهای کلانتری، یگان ویژه و ماموران لباس شخصی اطلاعات در جمع و یا اطراف جمعیت حضور داشتند و جریان این بزرگداشت را رصد می‌کردند. آن‌ها مانع برگزاری این آیین نشدند، امّا دوربین گوشی‌هایشان در طولِ مراسم بی‌وقفه گرم کار بود…
جمعیتِ حاضر در پایان آئین امسال به‌طور یک‌صدا ترانه انقلابی “سراومد زمستون” و سپس سرود “بهاران خجسته باد” را خواندند و به رسم یادبود عکس گرفتند و پراکنده شدند.
سخنرانی ها
ساعت ۱۴/۳۰ روز آدینه ۲۹ بهمن ماه مراسم بزرگداشت چهل و هشتمین سال بخون خفتن فرزندان خلق: کرامت دانشیان و خسرو گلسرخی مطابق با فراخوان داده شده توسط خانواده، دوستداران و یاران رفیق جان نثار کرامت دانشیان شروع شد.در این گرد همایی، نخست یکی از حاضران از بد اخلاقی و توهین شخصی از پیروان رژیم منحط و منحوس پیشین نسبت به کرامت دانشیان و سرود” بهاران خجسته باد” در فضای مجازی سخن راند. توهینی (من گزارشگر نمی توانم توهین را بیان کنم.) دال بر :”آیابا سرنگون کردن حکومت پیشین، بهار آزادی آمد؟”دوست دیرین کرامت، از ویژه گی های شخصی و نگرش اجتماعی مردمی او و تلاش اش در کارگردانی فیلم “دولت آباد” که حکایتی از تاراج نفت این سرزمین و همزمان دربدری روستاییان دولت اباد برای تهیه چند لیتر آب، صحبت کرد. وی گفت کرامت معتقد بود باید در میان توده های مردم کار کرد؛ از نوع کاری که صمد بهرنگی انجام داد یعنی کار اساسی و پایه ای. این مهم چیزی نیست جز درس دادن به بچه های روستایی. کرامت با این نگرش دانشسرای عالی سینما و تلویزیون را ترک کرده و برای تدریس راهی یکی از روستاهای محروم و بد آب و هوا یعنی “سلیران” از توابع مسجد سلیمان در خوزستان می شود.این یار دیرین پرسید: آیا آن تلاش در ساخت فیلمی که حاکی از درد و رنج روستاییان دولت اباد بود و همچنین پذیرفتن تدریس در منطقه ای محروم از حداقل شرایط لازمه زندگی، نشان از این ندارد که کرامت همواره در صدد بهاری نمودن وضعیت زندگی هموطنان اش بوده است و در اخر هم با خون خود چراغ مبارزه را نورانی تر کرد؟ اینکه پیش از سال ۵۷ بی شمار جوانان این سرزمین هم با کار و تلاش اجتماعی و هم با خون خود در جهت آگاه سازی جامعه گام برداشتند فقط موید این می تواند باشد که به بهار آزادی و عدالت اجتماعی معتقد بودند. اما اینکه چگونه شد که شرایط بعداز رژیم پیشین نه تنها بهتر نشد بلکه بسیار هم در تمامی عرصه ها بدتر شد نیاز به تحقیق و بررسی دارد. اما یک چیز محرز است: دوران اعمال دیکتاتوری برآمده از کودتای ۲۸ مرداد سیاه سال ۱۳۳۲ فرا رسیده بود. آن رژیم شایسته ی همان است که سردمدار آن با چشم گریان نظاره گر آن بود.
سخنران بعدی یکی از هم بندی های خسرو گلسرخی بود که در پیوند با نحوه ی مدیریت خسرو در چینش و نظام دادن به کتاب های موجود در بند زندانیان سیاسی خاطره ای را بیان کرد. همچنین ایشان قطعه شعری را که خود برای خسرو سروده بود خواند.
دوست دیگری نقل قولی از چگونگی تهیه سنگ گور خسرو و نصب آن را مطرح نمود.
دو تن از حاضران به ترتیب در باره تاثیر بسیار مثبت پخش تلویزیونی بی دادگاه کرامت و خسرو بر دانش آموزان دبیرستانی علاقه مند به تهیه عکس کرامت و خسرو و تاثیر اخلاق شخصی و صفات نیکوی قهرمانان مبارزه سیاسی خارج از نگرش سیاسی آنان صحبت کردند. مطرح شد که بدون در نظر گرفتن اعتقادات یک مبارز سیاسی و فقط با توجه به اینکه شخصی مانند کرامت دانشیان همواره در صدد انتخاب راهی بهتر برای آگاه شدن مردم، برای بهاری شدن زندگی زحمتکشان تلاش می کند خود بخود به مثابه انرژی مثبتی است که در جامعه ساطع می کند. بزرگی، پیشرو بودن، رهبر بودن و نهایتا قهرمان بودن در آن شرایط خفقان و ستم یعنی انجام همین اعمال نیکو از جانب مردان و زنان از جان گذشته.
مراسم در ساعت ۱۵/۴۵ با هم آوایی حاضران در سرود بهاران خجسته باد به پایان رسید. گزمه های رژیم در سه کسوت: مامور اداره اطلاعات همراه با تصویر بردار، نیروی انتظامی و یگان ویژه در اطراف حاضران در مراسم مستقر شده بودند.با هوشمندی و درایت یکی از حاضران در مراسم، هیچیک از ماموران کمترین مشکلی در بر پایی و تداوم آن ایجاد نکردند.
