من کارگر نفتم. قتل جنایتکارانه مونا حیدری قلبم را به درد آورد. مونا فرزند همه ماست. او قربانی کودک همسری است و سرنوشت او سرنوش خیلی از کودکانیست که در کودکی به همسر داده میشوند و به این شکل قربانی میشوند. اما مونا بخاطر مورد خشونت قرار گرفنن هر روزه ناگزیر به فرار از خانه شد و به این بدبختی تسلیم نشد و سجاد با افتخار و غیرت سر او را برید.
این دیگر وحشتناک و بازگشت به بشر ماقبل تاریخ است.
همکاران!
ما، اعتراض کردیم و خواستار افزایش حقوق ها و کوتاه شدن دست پیمانکاران شدیم. خواهان امنیت شغلی و بهبود شرایط معیشتی و کاری در کمپ ها و محیط کار شدیم. گفتیم ۲۰ روز کار، ده روز مرخصی برای اینکه فرصتی داشته باشیم با خانواده مان باشیم و با فرزندانمان باشیم. و این وضعی است که میخواهند بر سر کودکان ما بیاورند.
من فکر میکنم همانطور که اعتصاب کردیم و کمپ ها را با شادی و کف زدن خالی کردیم تا از زندگی و کار خود دفاع کنیم. الان هم باید جمع بشویم و به این جنایت اعتراض کنیم و از حرمت انسانی و کرامت خود دفاع کنیم و نگذاریم این وحشیگیری تصویر جامعه ما باشد.
کیان – کارگر نفت
بسیار عالی.
مبارزه را باید متشکل با در خواست های سیاسی بالاتر ،آزادی زندانیان سیاسی، حق تشکل ،برابری حقوق زن و مرد و با هدف حکومتی دمکراتیک ارتقا داد، تا بتوانیم عدالت برای همه را جا بیندازیم و از حکومت فشار و جهل و غارت نجات بیابیم.