نازک بین: بدنبال تایید انصراف باشگاههای فوتبال استرالیایی راهیافته به لیگ قهرمانان آسیا، کنفدراسیون فوتبال آسیا(ایافسی) آخرین ترتیب تیمهای حاضر در مرحله گروهی و پلیآف منطقه شرق آسیا را اعلام کرد.کمیته فرعی کووید-۱۹ تعیین شده برای رسیدگی به این موضوع لغو دیدار مرحله پلی آف را مابین تیمهای بریسبِین رور استرالیا و کایا افسی ایلیو فیلیپین را اعلام کرد؛ تیم فیلیپینی اگرچه یک قدم به مرحله گروهی نزدیک شده اما برای قطعی کردن صعود خود باید در دیگر دیدار پلی آف شانگهای پورت افسی چین را شکست داده و در گروه ششم جای بگیرد.همچنین این کمیته تصمیم گرفت تا دیدار پلی آف مابین تیمهای دائگو چین و چیانگرای تایلند را لغو و قهرمان جام حذفی تایلند را جایگزین سیدنی افسی استرالیا در گروه هشتم کند؛ ضمن اینکه تیم دائگو نیز به طور مستقیم راهی گروه نهم میشود.در این بین، دیدار پلیآف مابین تیمهای ملبورن سیتی و سرزو اوساکا نیز لغو شده و تیم ژاپنی به طور مستقیم جواز حضور در گروه دهم را کسب کرده و با گوانگژو چین، کیچی هنگ کنگ و پورت افسی تایلند هم گروه خواهد شد.دیدارهای گروههای ششم، هفتم و دهم (F، G، J) از ۲۲ ژوئن تا ۱۱ جولای ۲۰۲۱ (اول تا بیستم تیرماه) در بانکوک و بوریرام تایلند و دیدارهای گروه های هشتم ونهم نیز از ۲۵ ژوئن تا ۱۱ جولای (چهارم تا بیستم تیرماه) در تاشکند ازبکستان میشود.
فوتبال یک نمایش است، یک درام بزرگ
فوتبال از دید ارنستو والورده متفاوت است: «مسأله این بود که زاویه نگاه خود را عوض کنید.» او همیشه این کار را انجام داده است. والورده در سنسباستین یک نمایشگاه عکاسی سیاه و سفید برگزار کرده و در آن عکسهای خود را در ابعاد یک در یکونیم متر به نمایش گذاشته است. این کلکسیون پرترهای از فوتبال را از نگاه لنز مربی سابق بارسلونا به تصویر میکشد.والورده زمانی که بازیکن بود در دانشگاه استودیس فوتوگرافیکس ده کاتالونیا درس خواند. او میخواست عکاس شود اما فوتبال او را همچنان مجذوب خود نگه داشت. او ۲۰ فصل پیاپی مربیگری کرد، اسپانیول را به فینال جام یوفا رساند، اتلتیکبیلبائو را بعد از ۳۱ سال قهرمان یک جام کرد و بارسلونا را به دوگانه داخلی رساند تا اینکه این باشگاه او را در ژانویه ۲۰۲۰ اخراج کرد. بارسا در آن هنگام صدرنشین لیگ بود اما پس از آن دیگر قهرمان لیگ نشد.اما دوربین والورده همیشه کنارش بود. او در سال ۲۰۱۲ اولین کلکسیون خود را منتشر کرد و ماه بعد هم کتاب بعدیاش را منتشر خواهد کرد. نمایشگاه او از تصاویری است که در بیش از یک دهه حضورش در فوتبال گرفته است. بخشی از این تصاویر مربوط به دوران حضور او در المپیاکوس است؛ جایی که ورزش و مسائل سیاسی-اجتماعی کنار هم قرار میگیرند. والورده میگوید: «راحت میتوانم هزار ماجرا برایتان تعریف کنم. آنجا پر از مواد محترقه، بین دو نیمههای یکساعته و تنش فیزیکی بود و من بهسرعت دریافتم که باید پیروز شوم.»او این کار را هم کرد. والورده سهبار لیگ و دوبار جام حذفی را فتح کرد. او میگوید: «طرفداران برای تماشای بازی به ورزشگاه نمیروند. آنها برای مشارکت در بازی به ورزشگاه میروند.» بارسلونا یکبار با لیونل مسی و نیمار به تور آمریکا رفت و طوری استقبال شد که انگار گروه بیتلز راهی این کشور شده است. والورده تصاویر بسیاری از داخل اتوبوس گرفت.او میگوید: «افراد زیادی به داخل اتوبوس نگاه میکردند، اما من از داخل اتوبوس از بیرون عکس گرفتم. جهت برعکس بود، اما من نمیخواستم بین ما و آنها فاصله بیندازم، چون همه ما در یک نمایش حضور داشتیم.»تصاویر او قدرتمند هستند و دید والورده را نشان میدهند. او از فضای پیرامون تیم عکس گرفته است. آیا مسئولیت او برای شادی هواداران طاقتفرسا نبوده؟ «نه! خب، استرسزا که هست. اما اگر اینطور فکر کنید که باید فردایش بازنشسته شوید.»
والورده بهعنوان عکاس توانسته درام را از فوتبال بگیرد، تصویری منطقی از آن ارائه دهد، نویز را حذف کند و فوتبال را معمولی سازد. اما او میگوید: «فوتبال چیزی شده که زندگیمان را تأمین میکند. فوتبال یک نمایش است، یک درام بزرگ است. مرتب میگویند: آیا این مربی اخراج میشود؟ آیا آن بازیکن را از تیم بیرون میاندازند؟» این در حالی است که تماشاگران نیمی از فوتبال را نمیبینند. والورده میگوید: «آنها فکر میکنند چیزهایی را میدانند که در عمل صحت ندارد. آنها میگویند: اگر این هفته برنده نشویم، دنیا به آخر میرسد. اما یکشنبه پیروز نمیشوید و دوشنبه زندگی ادامه پیدا میکند. طرفداران میگویند: این بحرانی باور نکردنی است و تیم در آشوب فرو رفته. اما نگران نباشید، بحرانی دیگر از راه میرسد تا این را پوشش دهد! هفته به هفته به پیش میروید و به پایان فصل میرسید و قضاوت نهایی انجام میشود. بعد از آن، ماجرا تمام و فصل جدیدی آغاز میشود. فردا دوباره خورشید طلوع میکند؛ یک فصل جدید، امیدواری، ذوق و همه اینها…»والورده بار دیگر لبخند میزند: «صبر کنید، صبر کنید، حرفم تمام نشده. فوتبال پراضطراب است، اما یک گام به عقب برمیدارید و میبینید که چه منطقی بر آن حاکم است. اما داخل فوتبال اوضاع جهنمی است. منطقیسازی فوتبال یک چیز است، اما شما باید فوتبال را از نزدیک تجربه کنید. از نزدیک همه چیز متفاوت است. فوتبال شما را با خود میبرد.»آن شکست ۴ بر صفر بارسلونا در آنفیلد کار والورده را ساخت. والورده میگوید: «ما دچار یک لحظه بیثباتی شدیم، آن هم در چنان ورزشگاهی.» او البته هشتماه دیگر به مربیگری بارسا ادامه داد و باشگاه با او همکاری کرد، هرچند مدیران دیگر دلشان با او نبود. شاید بهتر بود که او خودش استعفا میداد؟ «لحظاتی هست که با خود فکر میکنم بله، همین است. اما در کل، نه. فوتبال همیشه بخت انتقام را به شما میدهد.» او البته بخت انتقام را نیافت و پس از شکست در سوپرجام اسپانیا اخراج شد.اما آیا او به جایی رسیده بود که فکر کند اخراج راهحل مناسبی است و چیزی است که خودش میخواهد؟ «نه، نه، نه. همیشه بخشی از شما مبارزه میکند و میخواهد ارزشتان را نشان دهد. شما با خود فکر میکنید: صبر کنید، بحرانهای بسیاری هستند و شما میتوانید به این یکی هم غلبه کنید. چرا نباید فکر میکردم که میتوانیم قهرمان لیگ شویم؟ در اولین بازیهای من، در دو دیدار سوپرجام با نتیجه ۵ بر یک به رئالمادرید باختیم. آن شکست من را تحت تأثیر قرار داد، اما بعدش…»بعدش بارسلونا دوگانه را فتح کرد. آنها فصل بعد قهرمان لیگ شدند. او البته به قهرمانی سوم در لیگ نرسید. «میدانم چه میگویم؛ اگر مردم شما را مقصر بدانند، کاری نمیتوانید انجام دهید. من ایستادم و نفس کشیدم. من با این انتظارات زندگی کردم. من مدتی طولانی تنش را تحمل کردم. نهتنها در بارسلونا، که در اتلتیک هم همینطور بود. شما به زمان نیاز دارید. نیاز دارید دور از جمع باشید و فاصله بگیرید. بعد هم که ماجرای همهگیری ویروس کرونا پیش آمد. اینطور نبود که من خودم را از سایرین جدا کنم. این کاری بود که همه انجام دادند. شما کمی از فوتبال دوری میکنید و بعد فوتبال از سر گرفته میشود.»
۱۵ ماه از اخراج والورده گذشته و تاکنون نشده بود او چنین مدت طولانی بیکار باشد. اما او در این باره سکوتی طولانی میکند. تیم او دو سال قهرمان لیگ شد و وقتی او اخراج شد، بارسا صدرنشین لیگ بود. آنها پس از آن دیگر قهرمان لیگ نشدند. والورده میگوید: «خب؟ میدانم که دو قهرمانی دارم.» اما آیا دیگران هم به این موضوع توجه میکنند و برایشان آن دو قهرمانی ارزشمند است؟ «ببینید، این ماجرای ارزشمندی است… من برای این دو قهرمانی ارزش قائلم. چطور نباشم؟ برخی اینجا هستند که میگویند: قهرمان لیگ شدیم، خب که چه؟ اما برای من ارزشمند بود. برخی هستند که فکر میکنند این کافی نبوده است. باشد، من که نمیتوانم نظرشان را تغییر دهم.»حالا وقت او به عکاسی میگذرد. آیا ممکن است فوتبال دوباره به سراغش بیاید؟ «اگر چیزی باشد که به من انگیزه دهد، شاید دوباره وسوسه شوم. رفتن به خارج جذاب است و متفاوت.» انگلیس؟ «شاید. بدم نمیآید امتحانش کنم. این حس را دارم که آنجا به فوتبال احترام زیادی میگذارند.»
منبع: گاردین
خانم پناهنده،پزشک و فوتبالیست
نادیا ندیم، که زندگی جالب از افغانستان تا دانمارک و فرانسه داشته، کتاب زندگینامه خودش را منتشر کرد.نادیا ندیم به همراه مادر و خواهرانش از جنگ افغانستان فرار کرد تا در سن ۱۲ سالگی زندگی جدیدی را در دانمارک آغاز کند. در کتاب «داستان من»، که چهارشنبه ۱۲ خرداد منتشر شد، این دانشجوی پزشکی روایتی از جنگ، تبعید، عزیمت خود به دانمارک و شور خود به فوتبال را بیان میکند.دختربچه کابلی پنهان شده در زیر زمین خانه هنگام بمباران شهر، چه سرنوشتی را میتواند تصور کند؟ سفر پنهانی در جادههای تبعید، مخفی در کامیون بدون صحبت کردن با کسی و غذا خوردن آیا قدرت و امیدی از او باقی میگذارد تا بتواند به زندگی جدید و بهتر فکر کند؟این سؤالها در جملات کتاب نادیا ندیم فراوان است. حال آنکه او اکنون یک فوتبالیست حرفهای شده است، در لیگ قهرمانان بازی میکند و به تحصل در رشته پزشکی ادامه میدهد.
«اگر به مردم فرصت دوباره بدهیم، بسیاری از چیزهای شگفتانگیز ممکن میشود. » این بازیکن ۳۳ ساله، در یک اتاق کوچک در ورزشگاه پارکدوپرنس، نگرش خود را به زبان فرانسوی سلیس بازگو میکند.من این کتاب را به دو دلیل نوشتم: اول این که میخواستم نشان دهم که با وجود دشواریها در زندگی، نباید امید خود را از دست بدهید و دوم این که برای نشان دادن اینکه اگر به انسانها فرصت دوباره بدهید، بسیاری از چیزهای شگفتانگیز امکان پذیر است.»زندگی نادیا بهترین نمونه این موضوع است. نادیا ندیم، دختر یک ژنرال خودکامه افغان، ۴ خواهر دارد و در کشوری که درگیر جنگ است، چندان چشماندازی به زندگی ندارد. مادرش میخواهد برود، اما پدرش نمیخواهد وطن خود را ترک کند. پدرش ناپدید میشود و در جایی در کویر بر اثر اصابت گلوله به سرش، جان میدهد.مادر نادیا، زنی باورنکردنی برای فرار از رژیم طالبان و برای داشتن آینده بهتر برای دخترانش، تصمیم به مهاجرت میگیرد. او به دخترانش در یک ون که آنها را به کراچی میبرد گفت :«ما به جایی میرویم که هیچ جنگی در آن وجود ندارد.» آنها از پاکستان، با کمک قاچاقچی به ایتالیا میروند و قبل از اینکه با کامیون رهسپار انگلیس شوند، در دستشوییهای فرودگاه میلان پاسپورت خود را پاره میکنند. ولی راننده آنها را در جایی در رندرز دانمارک رها میکند و آنها در سال ۲۰۰۰ در این کشور درخواست پناهندگی سیاسی میکنند.نادیا ندیم امروز میگوید من از دانمارک بسیار سپاسگزارم که به من فرصتی دیگر داد. او در آنجا بود که برای اولین بار در ۱۲ سالگی مدرسه را کشف کرد. همچنین فوتبال و تماشای بازی نوجوانان به همراه خانواده.
همانا آموزش و توپ به سلاحی تبدیل میشود که آن آزادی است.» مهاجم پاریسنژرمن میگوید فوتبال در لحظات سخت به او خیلی کمک کرده است. «فوتبال چیزهای زیادی درباره فرهنگ، جامعه دانمارک، اعتماد به نفس و همچنین نظم و انضباط به من آموخت.» استعداد او به سرعت فراتر از مرزهای شهر خود رفت و چند سال بعد به تیم ملی فوتبال زنان دانمارک پیوست.نادیا ندیم در کتاب خود «داستان من» از سختیهایش مینویسد: فقر، اظهارات نژادپرستانه، دین و موانعی که با آن روبهرو شده است. «همیشه افرادی پیدا میشوند که سعی میکنند شما را دلسرد کنند. اما من عزم راسخ داشتم و هرگز هدفم را فراموش نکردم. کمی شهامت و مقاومت ذهنی لازم است، زیرا همیشه آسان نیست.»علیرغم همهچیز، او با تلاش زیاد در تمام کارهای خود موفق شد: تحصیل، یادگیری بسیاری از زبانها و فوتبال در بهترین باشگاههای آمریکا و فرانسه. و همواره هدف او کمک به خانواده و نزدیکانش بود.مهاجم پاریسنژرمن اکنون در سراسر جهان برای سوابق ورزشی و داستان زندگیش شناخته شده است و از این موضوع خرسند است زیرا برخلاف بسیاری از زنان جوان باور ندارد که زندگی بسیار کوتاه است.راستش هر روز که بیدار میشوم خدا را شکر میکنم. من سعی میکنم پبشرفت کنم، چیزهای جدیدی یاد بگیرم، شاد باشم و در محاصره افراد مثبت قرار بگیرم. ما نمیدانیم فردا چه چیزی به همراه خواهد آورد.»او ممکن است روزی برای کمک به افرادی که به آن نیاز دارند به افغانستان برگردد ولی متأسفانه در حال حاضر این تصمیم بسیار خطرناک است. در این میان، او ثابتکننده چیزی است که حتی در کودکیش در کابل نمیتوانست تصور کند: او زنی است که با فوتبال بازی کردن امرار معاش میکند. نادیا دوست دارد که داستانش ماندگار شود: «هیچچیز غیر ممکن نیست، اگر آن را بخواهید و اگر به آن اعتقاد داشته باشید همهچیز امکانپذیر است.»
با استفاده :خبرورزشی-محمد احمدی؛ و اقتباس از کتاب «داستان من، نادیا ندیم» – انتشارت مارابو، پاریس
نژادپرستی عامل خودکشی
سید ویسین، فوتبالیست ۲۰ ساله ایتالیایی که متولد اتیوپی است، روز جمعه خودکشی کرد و این خبر بازتاب های زیادی در ایتالیا داشت. ویسین در سال ۲۰۱۶ عضوی از آکادمی میلان بود و سپس به بنونتو پیوست. با این حال او نتوانست فوتبالیست موفقی شود و در ابتدای سال ۲۰۱۷، فوتبال را کنار گذاشت.به نقل از کوریره دلاسرا، ویسین پیش از خودکشی نامه ای نوشت و نژادپرستی را دلیل اصلی تصمیمش برای خودکشی عنوان کرد:هر جا باشم و هر جا بروم، سنگینی نگاه های نفرت انگیز، بدبینانه و وحشت زده مردم را حس می کنم. من مهاجر نیستم. من از بچگی در ایتالیا بزرگ شدم و همه دوستم داشتند. حالا شرایط کاملا برعکس شده است. کاری که دوست داشتم را رها کردم چون آدم های زیادی و به خصوص بزرگ تر ها حاضر نشدند با من همکاری کنند. بسیاری از جوانان ایتالیایی و سفیدپوست نمی توانستند کاری پیدا کنند و آن ها مرا مقصر می دانستند. چیزهایی در من تغییر کرده است. من خجالت می کشم که یک مرد سیاه پوست هستم و می ترسم که مرا مهاجر حساب کنند. من خودم درباره سیاه پوستان شوخی های بدی می کردم تا نشان دهم مثل سفیدها هستم اما این یک ترس بود. ترس از روبرو شدن با نفرتی که از مهاجران داشتند. نمی خواهم مردم برایم متاسف باشند. فقط می خواهم به خودم یادآوری کنم سختی هایی که کشیده ام مثل یک قطره آب در اقیانوس تمام کسانی است به خاطر رنج و بدبختی شان ترجیح می دهند بمیرند تا با این ذلت زندگی کنند. با این حال والتر ویسین، پدر این بازیکن در مصاحبه با لارپوبلیکا، فرضیه خودکشی پسرش را رد کرد:این یک نامه قدیمی و مال سال ۲۰۱۹ است. پسرم به خاطر تبعیض نژادی خودکشی نکرد و از همه می خواهم ترویج این دروغ را پایان دهند. کلودیو مارکیزیو، هافبک سابق یوونتوس و تیم ملی ایتالیا که پس از بازنشستگی به فعالیت های انسان دوستانه و حقوق بشر می پردازد، در خصوص خودکشی ویسین در اینستاگرامش نوشت: همه ما شکست خوردیم، از بزرگ گرفته تا کوچک. وقتی یک استعداد جوان در یک بازی مهم، گلی مهم بزند، ایتالیایی ها همه متحد و یک پارچه هستند اما در عین حال از دادن غذا به یک مرد سیاه پوست در رستوران ها خودداری می کنیم. وقتی یک ورزشکار کشور ما مدال طلای المپیک بگیرد، ما ملت متحدی هستیم اما در عین حال با بچه های سیاه پوست در مدارس ایتالیا بد رفتار می شود. من حتی نمی توانم تصور کنم که سید ویسین چه احساسی داشت اما مطمئنم کشوری که باعث می شود یک پسر جوان به سوی خودکشی سوق داده شود، شکست خورده است. وقتی می خواهید درباره سیاه پوست ها شوخی های احمقانه کنید، به عواقبش فکر کنید.
مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر.جدول رده بندی گروه C
امروز دوشنبه،در منامه تیم ملی فوتبال بحرین برابر تیم فوتبال نظام جمهوری اسلامی ایران قرار می گیرد. تیم میزبان با ۱۲ امتیاز صدرنشین این گروه است و در صورت پیروزی بر نماینده جمهوری اسلامی ایران، صعود خود را به مرحله بعد قطعی خواهد کرد. با پیروزی بحرین عراق هم امیدوار می شود که بتواند به عنوان تیم دوم راهی مرحله بعد شود. در چنین صورتی سه تیم دیگر شانسی برای صعود ندارند. این بازی در ساعت ۲۱ به وقت ایران برگزار میشود.
تن یوهان کرایوف در گور می لرزد
برادر سرمربی تیم ملی هلند معتقد است سیستم کنونی لاله های نارنجی کاملا متضاد فلسفه یوهان کرایوف است اما استفاده از این سبک بازی قابل توجیه است .فرانک دی بوئر، سرمربی تیم ملی هلند برخلاف سیستم ۳-۳-۴ سنتی هلند، بعضا از سیستم ۲-۳-۵ استفاده می کند و در بازی دوستانه اخیر مقابل اسکاتلند از این سیستم بهره گرفت. سبک بازی و نتایج کسب شده تیم دی بوئر چندان جالب توجه نبوده است و این مسئله باعث شده انتقاداتی از او انجام شود. رونالد دی بوئر، برادر سرمربی تیم ملی هلند در مصاحبه با دی تلگراف، در خصوص رویکرد دفاعی تیم ملی هلند گفت:با سیستم کنونی تیم ملی هلند، تن یوهان کرایوف در گور می لرزد. البته کرایوف، بارسلونای کومان را هم می دید همین حالت را پیدا می کرد. با این حال این سیستم همچنان خیلی جذاب است و نحوه جایگیری در آن اهمیت دارد. وقتی مقابل دو حریف بسیار قوی قرار می گیرید، استفاده از یک بازیکن بین دو دفاع مرکزی می تواند مفید باشد. در این صورت همیشه در دفاع برتری دارید و البته می توانید تهاجمی بازی کنید.
قهرمانی زنان بایرن مونیخ در بوندسلیگا
تیم فوتبال بانوان بایرن مونیخ در هفته پایانی بوندسلیگا توانست با چهار گل فرانکفورت را شکست بدهد و عنوان قهرمانی را کسب کرد.به نقل از ورزش سه،سرانجام مسابقات امروز، تیم زنان بایرن مونیخ توانست با حساب چهار بر صفر از سد آینتراخت فرانکفورت بگذرد تا بدون توجه به نتیجه رقم خورده در جدال وولفسبورگ مقابل وردربرمن، شاگردان ینس شایر موفق شوند برای اولینبار پس از پنج فصل عنوان قهرمانی بوندسلیگای زنان آلمان را از آن خود کنند؛ آنها آخرینبار در فصل ۲۰۱۵-۱۶ توانسته بودند عنوان قهرمانی را از آن خود کنند و پس از آن، چهار فصل متوالی این عنوان به تیم وولفسبورگ رسیده بود.این قهرمانی در شرایطی به دست آمد که وولفسبورگیها با قهرمانی در رقابتهای جام حذفی زنان آلمان، به دنبال دوگانه قهرمانی در این فصل بودند و همچنین در قهرمانی متوالی بوندسلیگا میخواستند گلات کنند و برای پنجمین فصل پیاپی این عنوان را از آن خود کنند اما در رقابت با بایرنیها ناکام ماندند؛ آنها در هفته پایانی نتیجه پرگل ۸ بر صفر وردربرمن را در هم کوبیدند اما این نتیجه هم نتوانست این تیم را به قهرمانی برساند و در نهایت با دو امتیاز فاصله، بایرن مونیخ با کسب ۶۱ امتیاز، ثبت ۲۰ پیروزی، یک تساوی و تنها یک شکست و دریافت ۹ گل و به ثمر رساندن ۸۲ گل، با قاطعیت عنوان قهرمانی بوندسلیگا فصل ۲۰۲۰-۲۱ را کسب کرد.