مادر پوراندخت مختاری (مادر شریفی)، بعد از یک دوره طولانی بیماری، روز دوشنبه چهاردهم اریبهشت ۱۴۰۰ در تهران درگذشت. مادر شریفی دو فرزند خود را در نبرد با حکومت های سلطنتی و اسلامی از دست داد.
فرامرز شریفی چریک فدایی خلق در ۶ مرداد ۱۳۵۱ کشته شد و فرزین شریفی فرزند کوچکترش در ۵ مهرماه سال ۱۳۶۰ در روز مبارزه ی مسلحانه ی مجاهدین با حکومت توسط ماموران انتظامی بازداشت و همان شب اعدام شد. پیش از آن ستوان منوچهر مختاری همراه با گروه چهارم افسران حزب توده ی ایران در ۲۶ مرداد ۱۳۳۴ تیرباران شده بود.
مادر شریفی از جمله نخستین بنیادگزاران جمعی بود که بعدتر به مادران خاوران مشهور شد و تا زمانی که بیماری او را از پای نینداخته بود فعالانه برای روشن شدن حقایق مربوط به کشتارهای دهه ی ۶۰ فعالیت کرد.
مادر شریفی از جمله نخستین مادرانی بود که گورهای جمعی مربوط به اعدام های سال ۶۷ را در خاوران پیدا کردند و شاهدی شد بر این جنایت هولناک که در سکوت به انجام رسیده بود. او درباره ی کشف این گورهای جمعی گفته بود:
«اولین کسی که دید من بودم و یک عده دیگر از مادرها، ما دیدیم که چیزی مانند یک پای سگ آنجاست. با چنگ و دست خاک را عقب زدیم، یکی با پیراهن چهارخانه را دیدیم، خواهر یکی از کشته شدگان که پیراهن چهارخانهای برای برادرش دوخته بود، یک هو گفت وای وای این برادر من است، خانم لطفی هم او را میشناخت. سر این یکی کنار پای او، پای او با سر این، بعد همه گفتیم باید صبح زود با بیل و وسایل بیاییم که اینجا را خوب بشکافیم و ببینیم چیست. البته من صبح زود نتوانستم بروم، عدهای جوان، صبح زود با دستکش و بیل میروند و میبینند تعداد زیادی پلیس آنجاست و همه را تهدید میکنند و نمی گذارند که بیشتر از این گور دستهجمعی را شناسایی کنند، ولی دیگر آنجا معروف شده بود و همه میدانستیم که گوری دستهجمعی است و هر وقت میرفتیم برای آنها هم گل میگذاشتیم. »
اخبار روز یاد مادر شریفی را گرامی می دارد و درگذشت او را به آشنایانش، مادران خاوران و همه ی دادخواهان ایران تسلیت می گوید.
لطفا تصحیح گردد که نام رفبق رزمنده و مبارز فرامرز شریفی است .
ارم اولیه سازمان چریک ها، از کارهای رفیق فرامرز میباشد !
مادر مختاری (شریفی) اولین داغی که تجربه کرد تیرباران برادر غیورش منوجهر مختاری از افسران شجاع توده ای در سال ۱۳۳۳ است. او از همان جوانی در تحصن ها و پیگیری وضعیت افسران زیر حکم اعدام بسیار فعال بود . او همراه پیگیر ملکه محمدی بود که سازمانده و هماهنگ کننده فعالیت های خانواده افسران بود وتا آخر عمر ملکه محمدی دوستی زیبای این دو ادامه داشت.
باعث تاسف است که در شرح زندگی این زن بزرگ بخش مهمی از زندگی و رنجهای او را سانسور و حذف می کنیم. حتی در برنامه امشب بی بی سی خانم منیره برادران ترجیح داد اشاره ای به تیرباران منوچهر مختاری نکتد. همه آنها که مادر شریفی را می شناختند می دانند که او در هر مراسمی هرگاه از شهیدان یاد می کرد حتما از نسل های قبل و به ویژه از افسران توده ای هم یاد می کرد. کاش از او یاد بگیریم.
عجب دنیای خالی از انصافی ساخته ایم. شرح این غصه کجا باید برد؟