…و این بار
به حکمِ اجبار
در زندانِ انزوا غل و زنجیر میشویم.
مرگ را با ما فاصله ئی دراز نیست؛
همین که از نَفَسِ نسیمِ درگذر سینه بیانباری
کافی ست
تا جان مایهی حیات
خود عدویِ تو باشد.
***
اکنون که مجالِ بوسهی بدرود حتا
از تو دریغ است،
بنشین و
اندیشه کن
عمرکِ خویش را،
اگرت تا هنوز فرصتی باقی ست.
***
گوش فرا دار!
بر آوارِ کاخ ها
جغدی به سیاهیِ ظلمت
عاجزانه
جیغ میکشد.
***
چشم اندازِ جهان را درنگریستم
وهای های
از سویدایِ دل گریستم.
**********
تیبوران- ۲۲ مارچ ۲۰۲۰