به گزارش شبکه حقوق بشر کردستان: «وضعیت سلامتی وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار) که در پانزدهمین روز اعتصاب غذای نامحدود خود در اعتراض به صدور و اجرای حکم اعدام در ایران به سر میبرد، وخیم گزارش شده است.
این زندانی سیاسی در این مدت ۷ کیلو کاهش وزن داشته و به دلیل افت فشار، میگرن، درد مفاصل و کمر وضعیت سلامتی او در شرایط وخیمی قرار گرفته است.
گفته می‌شود پرسنل بهداری زندان اوین که روزانه فشار این زندانی سیاسی را کنترل می‌کنند، ادامه اعتصاب غذای وی را خطرناک توصیف کرده و از او خواسته‌اند به اعتصاب غذای خود پایان دهد، اما وی تا کنون از دریافت سرم خودداری کرده است».
وریشه، برای اعتراض به « اعدام » دست به اعتصاب « غذا » زده است. اقدام وی، هر چند نوعی مبارزه هست، اما برداشتن بار سنگینی هست، و « شیوه » مبارزه را با « هدف » مبارزه ناسازگار میکند. برای مبارزه با اعدام، جنبش بزرگ و موثری لازم است. با یک اقدام فردی، نمیتوان با این حکمی که «قتل عمد حکومتی» است، به نتیجه ای رسید. اگر وریشه به اعتراض خود ادامه دهد، و از نظر جسمی آنقدر تحلیل برود و خطر مرگ او را تهدید کند، در خود نوعی « نقض غرض» است. وریشه برای جلوگیری از مرگ دیگران، خود را به مرگ نزدیک میکند.، و مرگ وریشه، مرگی دلخواه حکومت است. میبایستی وریشه را متقاعد کرد تا به اعتصاب خود پایان دهد، و سالم باقی بماند برای ادامه مبارزه. در زندان های حکومت، وضعیت تغذیه زندانیان افتضاح است، و عدم وجود تغذیه سالم در زندان ها، گرسنگی عمدی دادن به زندانی هاست. تنها کسانی میتوانند مواد بهتری در زندان ها خریداری کنند که، از امکان مالی خوبی برخوردار باشند، و همه زندانی ها از چنین امکانی برخوردار نیستند.