خانواده‌های گروگان‌های اسیر شده در غزه، از جمله عینات زنگاوکر (نفر دوم از چپ) و فعالان علیه دولت راست افراطی اسرائیل، بزرگراه ایالون در تل‌آویو را در جریان اعتراضی که خواستار آزادی گروگان‌ها بود مسدود کردند – ۱۲ اکتبر ۲۰۲۴
«این چه جامعه‌ای است که از عزاداری و خونریزی گسترده در لبنان و غزه لذت می‌برد؟ جامعه ای بیمار، نظامی شده، خشن و غیرانسانی که با خوشحالی پسران و دختران خود را قربانی می کند، ویرانی در بیروت و غزه تخریب اخلاقی اسرائیل است که ما باید علیه آن مبارزه کنیم – برای یک اسرائیل انسانی، دموکراتیک، برابری طلب و آزاد. برای توقف جنگ! برای توقف خونریزی!»
این ها بخشی از صحبت های اوفر کاسیف نماینده هاداش در کنست اسرائیل است. او در ادامه صحبتش خطاب به نمایندگان می گوید: «با هرگونه بمباران در میان یک جمعیت غیر نظامی – در غزه، بیروت، کریات شمنا یا هر جای دیگر مخالفت کنید. این عمل با هر تعریفی که داشته باشیم عملی تروریستی است.»
ایمن عوده، رئیس هاداش نیز روز شنبه گفت: «دولت‌های اسرائیل برای چندین دهه ترورهایی از جمله علیه ارشدترین رهبران مردم فلسطین انجام داده و می‌دهند. این ترورها برعکس ادعای آنها نه امنیت بیشتری را برای ما به همراه آورد و نه هیچ جنگی را متوقف کرد. تنها یک راه حل وجود دارد: به رسمیت شناختن حقوق مردم فلسطین، پایان دادن به اشغال نفرین شده سرزمین های آنها و آغاز روندی که به حقوق همه مردم منطقه احترام می گذارد. جنگ در لبنان و غزه باید فورا متوقف شود، ما باید برای معاوضه گروگان ها و اسرای فلسطینی مبارزه کنیم و از اقدامات خطرناک دولت نتانیاهو که با هدف گسترش یک جنگ منطقه ای است جلوگیری کنیم.»
مطالب بالا بخشی از گزارشی در سایت حزب کمونیست اسرائیل است که اخیرا چاپ شده است. این مطلب و صحبت های رهبران اسرائیلی این حزب را با بیانیه ها، مقالات و مصاحبه های یک‌ساله گذشته اپوزیسیون ایرانی مقایسه کنید. در این گزارش ها که توسط اسرائیلی های کمونیست و غیرکمونیست منتشر شده است بندرت می بینید که از حزب الله و رهبران آن به عنوان تروریست یا بنیادگرا که عامل جنگ و جنایت هستند نام برده شود و این در حالیست که حتی یک بیانیه و یک مقاله از افراد ورشکسته در اپوزیسیون ایرانی پیدا نمی کنید که با فحاشی به حماس، حزب الله و یا یمنی ها و ایران شروع نشود. چقدر تاسف آور است که اپوزیسیون ایران بویژه مدعیون چپ اینهمه از نظر اخلاقی و سیاسی سقوط کرده اند.(۱)
به اطلاعیه بیش از ۵۰ حزب کمونیست و کارگری نگاه کتید و ببینید آنها با چه زبانی صحبت می کنند و مسائل این منطقه را چگونه تحلیل کرده و چه می گویند. (۲)
از خودتان بپرسید که چرا روشنفکر و فعال سیاسی چپ ایرانی اینهمه به خاطر دشمنی با نظام جمهوری اسلامی از نظر سیاسی و اخلاقی سقوط کرده است؟ که نمی تواند بدون فحاشی به حماس و حزب الله و دیگر سازمان های رادیکال فلسطینی دهان باز کند؟ آیا این نتیجه استیصال و ناتوانی در مبارزه با حکومت اسلامیست و یا انتظار معجزه فروپاشی این حکومت به دست غرب، و یا نتیجه زندگی طولانی مدت در غرب و وابستگی و نمک گیر شدن به این جوامع و دولت ها، و یا درماندگی از فهم و تحلیل مسائل جهانی و منطقه و تکرار تحلیل های رسانه های مسلط در این کشورهاست؟
چرا ما به اینجا رسیده ایم؟
به صحبت آرونداتی روی نویسنده‌ی سرشناس هندی و فعال سیاسی برنده‌ی امسالِ جایزه قلم «پینتر» گوش کنید که بعد از اعلام نام اش برای دریافت این جایزه گفت که سهم خود را از پول این جایزه به صندوق کمک به کودکان فلسطینی اهدا خواهد کرد و در سخنرانی اش گفت: <خیر، من از شرکت در این بازی محکوم کردن [هر دو طرف] خودداری می‌کنم. بگذارید صریح بگویم. من به مردم تحت ستم دیده نمی‌گویم که چگونه باید در برابر ظلمی که بر آنها می رود مقاومت کنند یا که متحدانشان چه کسانی باید باشند.>(۳)
او در ادامه گفت: <من کاملاً به این موضوع آگاه هستم که به عنوان نویسنده ای که هستم، غیر مسلمانی که هستم و زنی که هستم، زنده ماندن طولانی مدت تحت حاکمیت حماس و حزب الله و رژیم ایران برایم بسیار دشوار و شاید غیرممکن است. اما اینجا موضوع این نیست. نکته این است که خودمان را در مورد تاریخ و شرایطی که تحت آن به وجود آمدند آموزش دهیم. نکته این است که در حال حاضر آنها در حال مبارزه با یک نسل کشی مداوم هستند. نکته این است که از خود بپرسیم که آیا یک نیروی مبارز لیبرال و سکولار می تواند در مقابل یک ماشین جنگی نسل کشی قرار گیرد؟ وقتی تمام قدرتهای دنیا بر ضد آنهاست، به چه کسی جز خدا می توانند پناه ببرند؟ من می‌دانم که حزب‌الله و رژیم ایران در کشورهای خود مخالفانی دارند که برخی از آنها در زندان‌ها به سر می‌برند یا با عواقب بسیار بدتری مواجه شده‌اند. من می دانم که برخی از اقدامات آنها – کشتن غیرنظامیان و گروگان گیری در ۷ اکتبر توسط حماس – جنایت جنگی است. با این حال، نمی توان این و آنچه را که اسرائیل و ایالات متحده در غزه، در کرانه باختری و اکنون در لبنان انجام می دهند، یکی دانست و آنها را معادل هم پنداشت. ریشه همه خشونت‌ها، از جمله خشونت هفتم اکتبر، اشغال سرزمین فلسطین توسط اسرائیل و انقیاد آن بر مردم فلسطین است. تاریخ از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز نشد. من از شما می پرسم، کدام یک از ما که در این سالن نشسته ایم، می پذیریم که با کمال میل تسلیم اهانتی هایی شویم که فلسطینی ها در غزه و کرانه باختری برای دهه ها مورد آن قرار گرفته اند؟ مردم فلسطین کدام راه های مسالمت آمیز را امتحان نکرده اند؟ آنها چه مصالحه‌ای را نپذیرفته‌اند – جز اینکه از آنها خواسته شده که به زانو درافتاده و خاک بخورند؟> (۳)
او بر خلاف فعالین سیاسی و روشنفکران ایرانی بر این باور است که : «اسرائیل در حال مبارزه در جنگی دفاعی نیست. این جنگی است تهاجمی. جنگی برای اشغال بیشتر سرزمین، تقویت دستگاه آپارتاید خود و تشدید کنترل بر مردم فلسطین و منطقه.»
از شما تمنا می کنم، بیایید چشم‌هایمان را باز کنیم، یادمان باشد که دنیا نه با تولد جمهوری اسلامی در ایران شروع شده و نه با فروپاشی این نظام به آخر خواهد رسید، یادمان باشد که ما هم تنها قربانیان نظام ظلم و ستم در این جهان هستی نبوده و نیستیم. ما نباید به قول گیدئون لوی که می گوید: «اسرائیل انسانیت خود را از دست داده است»، انسانیت خودمان را از دست بدهیم و باز به قول این بازمانده از هلوکاست «قربانیان بزرگترین نسل کشی تاریخ باید در مورد نسل کشی مردم دیگر حساس تر هم باشند. اما اسرائیلی ها برعکس عمل می کنند. آنها معتقدند که پس از هولوکاست، ما حق داریم هر کاری را که می خواهیم انجام دهیم. و هیچکس نمی تواند به ما بگوید چه چیزی مجاز است و چه چیزی نیست، چه چیزی اخلاقی است و چه چیزی نیست.» (۴)
به نظر می رسد بخشی از روشنفکران و مردم ما نیز با تحمل ظلم و ستمی که بر آنها در دوران حکومت دینی رفته است به این‌باور رسیده اند که ما هم حق داریم که هر کاری را که می خواهیم بکنیم و هیچکس نمی تواند به ما بگوید چه چیزی مجاز است و چه چیزی نیست، چه چیزی اخلاقی است و چه چیزی نیست.
جنایت هرچقدر هم بزرگ و پلید باشد، هرگز نباید روح و روان ما را چنان تسخیر کند که به جنایتکار تبدیل شویم. این همان روندی است که قربانیان دیروز در اردوگاه های مرگ و کوره های آدم سوزی را به سربازان و جنایتکاران امروز در اسرایئل تبدیل کرده است و به قول اوفرکاسیف نماینده هاداش در کنست، «جامعه‌ای است که از عزاداری و خونریزی گسترده در لبنان و غزه لذت می‌برد.» مبادا که ما ایرانی ها به هیولا تبدیل شویم، مبادا که انسانیت خود را از دست بدهیم.
رضا فانی یزدی
۱۵ اکتبر ۲۰۲۴
۱.
۲.
https://www.facebook.com/share/p/7JpTE9xfTzodqTT4/?mibextid=WC7FNe
۳.
۴.
