اندوهی که یک ساله شد

۴۱۵۰۰ کشته. این فقط یک رقم است. ۴۱۵۰۰ زندگی از دست رفته و رنج و اندوه یک ملت در پس این رقم پنهان شده است.

این گزارش داستان دردناک و غم‌انگیز یکی از آن هاست. زندگی ایناس ابومعمر را در نوار غزه به تصویر می‌کشد؛ زنی که در نتیجه‌ی حملات هوایی اسرائیل به غزه، نزدیکان خود را از دست داده است و اکنون خاطرات تلخ آن‌ها را مرور می‌کند.

ایناس ابومعمر هرگز نتوانسته خاطره‌ی از دست دادن برادرزاده پنج‌ساله‌اش، سالی را فراموش کند. تصویری که توسط خبرگزاری رویترز از او گرفته شد، او را در حالی نشان می‌دهد که صورتش را در جسد پیچیده‌شده در پارچه سفید برادرزاده‌اش فرو برده است. این تصویر، یکی از تصاویر دلخراش از رنج‌های مردم فلسطین در جریان بمباران‌های یک‌ساله نوار غزه شده است. پاسخی غیرانسانی به حمله‌ی حماس در هفتم اکتبر.

در جریان این حمله، سالی به همراه مادر، خواهر کوچک، پدربزرگ و مادربزرگ، دایی، خاله و سه نفر از عموزادگانش کشته شد. از آن زمان تا کنون، ایناس ابومعمر ۳۷ ساله، خواهر خود را نیز از دست داده است؛ او به همراه چهار فرزندش در حمله‌ای هوایی در شمال غزه کشته شد.

ایناس ابومعمر برای در امان ماندن از بمباران، سه بار مکان خود را تغییر داد و چهار ماه از زندگی‌اش را در چادر سپری کرد. اکنون او به خانه‌اش در خان یونس، در جنوب غزه بازگشته است. سقف موج‌دار خانه ترک برداشته و دیوار به حدی آسیب دیده که سوراخ بزرگی به اندازه‌ی یک پنجره در آن ایجاد شده است. تنها یک پرده دوش این سوراخ را پوشانده است.

ابومعمر که در میان خرابه‌های گورستان کوچک کنار خانه‌ اش نشسته، می‌گوید: “تمام امیدمان به همه چیز را از دست داده‌ایم.” او می‌گوید در زیر این آوار، قبر سالی قرار دارد. “حتی قبر هم در امان نبود.”

تصویری که داستانی را روایت می‌کند: غم از دست دادن یک کودک در غزه

حمله‌ی حماس در هفتم اکتبر، طبق آمارهای اسرائیل، حدود ۱۲۰۰ نفر را در این کشور کشت که بیشتر آن‌ها غیرنظامی بودند و ۲۵۰ نفر به اسارت درآمدند. از آن زمان، اسرائیل با هدف از بین بردن حماس، جنگ بی رحمانه ای علیه مردم غزه را آغاز کرده که بر اساس اعلام مقامات بهداشت فلسطین، تاکنون بیش از ۴۱۵۰۰ نفر، که اکثرشان غیرنظامی بوده‌اند، جان خود را از دست داده‌اند.

حملات هوایی و آوارگی

پیش از هفتم اکتبر، غزه تحت محاصره گسترده‌ای از سوی اسرائیل قرار داشت که از زمان تسلط حماس بر این منطقه فلسطینی در سال ۲۰۰۷ آغاز شده بود. شرایط کار و واردات محدود بود، اما خانواده ایناس ابومعمر وضعیت پایداری داشتند. ایناس به همراه همسرش در نزدیکی خانه‌ی برادرش رامز زندگی می‌کرد که به او این امکان را می‌داد تا بیشتر اوقات خود را با برادرزاده‌ها و خواهرزاده‌هایش، سالی و سبا و پسر برادرش احمد، سپری کند.

با تشدید بمباران‌ها در اطراف خانه پس از هفتم اکتبر، رامز به همراه خانواده‌اش به خانه‌ی خانواده‌ی همسرش در یک کیلومتری آنجا پناه برد. اما این مکان نیز در روز بعد هدف حمله هوایی قرار گرفت.

وقتی ایناس ابومعمر از این اتفاق باخبر شد، شتابان به بیمارستان ناصر در خان یونس رفت. او احمد، برادرزاده چهارساله‌اش را دید و دست او را گرفت. سپس به سردخانه رفت و جسد بی‌جان سالی را یافت.

او گفت: “سعی کردم او را بیدار کنم. باورم نمی‌شد که مرده باشد.” در همان‌جا بود که عکاس رویترز، محمد سالم، تصویر ایناس ابومعمر را در حالی که جسد سالی را در آغوش گرفته بود، ثبت کرد. این تصویر به عنوان عکس سال مسابقات “ورلد پرس فوتو” انتخاب شد و به همراه دیگر تصاویر رویترز از حملات هفتم اکتبر و جنگ در غزه، جایزه‌ی پولیتزر را کسب کرد.

آوارگی دوباره و دوباره

در بازه‌ی زمانی ۷ تا ۱۷ اکتبر، ارتش اسرائیل اعلام کرد ۵۰۰۰ هدف حماس را در غزه مورد حمله قرار داده است. مقامات بهداشت فلسطینی اعلام کردند که تا آن زمان حدود ۳۰۰۰ نفر، از جمله ۹۴۰ کودک، کشته شده‌اند.

در دسامبر، زمانی که مقامات فلسطینی اعلام کردند تعداد قربانیان در غزه از ۱۵۰۰۰ نفر گذشته است و اسرائیل در حال آماده‌سازی برای گسترش حملات زمینی به جنوب غزه بود، ایناس ابومعمر به همراه سایر اعضای خانواده به منطقه ساحلی مواصی، جایی که مردم بی‌خانمان در چادرها پناه گرفته بودند، نقل مکان کردند. آن‌ها دوبار دیگر نیز جا به جا شدند تا از درگیری‌های میان نیروهای اسرائیلی و حماس و بمباران های بی وقفه در جنوب در امان بمانند.

ایناس ابومعمر اکنون که به خانه بازگشته، می‌گوید دیگر فایده‌ای در تغییر مکان نمی‌بیند. او لباس مورد علاقه‌ی سالی، یک پیراهن سیاه با گلدوزی سنتی قرمز فلسطینی، را برداشت و به صورتش فشرد.

او می‌گوید: “فقط منتظر هستیم تا این سیلاب خون متوقف شود.”

چاپ کن