به همت کانون صنفی معلمان تهران برنامه ای در بزرگداشت روز جهانی معلم (پنجم اکتبر) برگزار شد.
در این برنامه با دعوت کانون صنفی معلمان تهران، جمعی از معلمان شاغل و بازنشسته، فعالان صنفی و مدنی، فعالان حقوق کودک، هنرمندان و پژوهشگران حضور داشتند.
سازمان جهانی آموزش شعار امسال را «بها دادن به صدای معلمان، به سوی قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش» تعیین کرده است.
حاضران در این مراسم ضمن گرامیداشت این روز، پیرامون مشکلات ساختار آموزش عمومی و چگونگی تلاش برای بهبود وضعیت کودکان، بویژه کودکان اقشار فرودست، به بحث و گفتگو پرداختند.
در این مراسم یاد و خاطره زندانیان سیاسی، از جمله معلمان زندانی مورد تکریم قرار گرفت.
کانون صنفی معلمان تهران همچنین در روز سه شنبه ۱۷ مهرماه برنامه ی دیگری به مناسبت روز جهانی معلم برگزار می‌کند.
عنوان این برنامه «صدای معلمان، تجربه‌ای جهانی» است که به آشنایی با تجربیات اتحادیه‌های معلمان لبنان و کره جنوبی اختصاص دارد. این برنامه در روز سه شنبه سه‌شنبه ۱۷ مهر در ساعت ۲۱ تا ۲۳ برگزار خواهد شد.
بیانیه کانون صنفی معلمان ایران (تهران) به مناسبت روز جهانی معلم
پنجم اکتبر، مصادف با چهاردهم مهر، روز جهانی معلم را گرامی می‌داریم.
این روز به مناسبت تصویب توصیه‌نامه‌ای در سال ۱۹۶۶ در سازمان ملل، به اهمیت و جایگاه معلمان در نظام‌های آموزشی جهان اختصاص دارد. شعار امسال
“بها دادن به صدای معلمان، به سوی یک قرارداد اجتماعی تازه برای آموزش”
بیانگر ضرورت شنیدن و احترام به صدای معلمان است که در دهه‌های اخیر به طور فزاینده‌ای نادیده گرفته شده است.
این صدا که می‌تواند منشاء تحولات بزرگ آموزشی، اجتماعی و فرهنگی باشد، در برخی کشورها، شنیده می‌شود و تأثیرات عمیق آن در سیاست و فرهنگ مشهود است؛ اما در کشور ما، ایران، این صدا نه تنها شنیده نمی‌شود بلکه با محدودیت‌ها و فشارهای مختلف، خاموش و سرکوب می‌گردد.
معلمان در سطح کلان در زمینه‌های آموزشی تحقیق کرده و فرآیندهای آموزشی را مدیریت می‌کنند، اما در ایران با نادیده گرفتن خواسته‌ها و نظراتشان، فرصتی برای بهبود نظام آموزشی فراهم نمی‌شود.
با این همه و با وجود همه نامهربانی‌ها و بی توجهی‌هایی که حاکمیت در طول بیش از ۴۰ سال گذشته نسبت به ذینفعان آموزش یعنی معلمان و دانش‌آموزان و به‌صورت کلی آموزش عمومی کشور داشته، بنابر وظیفه مبنایی که بر عهده کانون صنفی معلمان به عنوان یک نهاد صنفی مطالبه گر قرار دارد، رئوس کلی مطالبات حداقلی را خطاب به حاکمیت و بویژه دولت جدید اعلام می‌کنیم.
الف.مطالبات حقوقی و مدنی
۱. لغو احکام ناعادلانه: تمامی احکامی که توسط حراست و تخلفات اداری علیه معلمان به دلیل فعالیت‌های صنفی صادر شده‌اند، باید لغو شود. به‌ویژه نومعلمان و دانشجویان دانشگاههای فرهنگیان و دانشگاه شهید رجایی که بنابر اظهارات نمایندگان مجلس بدلایل واهی و تنگ‌نظری‌های بی‌مورد و به صورت غیر قانونی از ادامه تحصیل و کار باز مانده‌اند، باید به سرعت به دانشگاه و محل کار بازگردند. دولت جدید بنابر وعده‌های انتخاباتی باید شرایط بازگشت به کار صدها معلم اخراجی را فراهم کند.
۲. به‌رسمیت شناختن تشکل‌های صنفی: لازم است که تشکل‌های صنفی مستقل، طبق اصل ۲۶ قانون اساسی به رسمیت شناخته شوند و نهادهای امنیتی از پرونده‌های فعالان صنفی خارج شوند. در این زمینه دولت جدید بنابر وعده های انتخاباتی موظف است شرایط برگزاری آزادانه و عادلانه مجامع عمومی این تشکل‌ها را فراهم کند.
۳. ارتقای جایگاه مشاوران: پست مشاور وزیر در امور تشکل‌ها باید بازگردانده شده و به معاونت وزیر ارتقا یابد. همچنین افزودن پست “مشاور در امور نهادهای مدنی” در میان مشاوران رئیس‌جمهور ضروری است.
ب. مطالبات آموزشی
آموزش در ایران درحال حاضر با چالش‌های جدی مواجه است، از جمله کالایی‌سازی و تجاری‌سازی آموزش. برای اصلاح این روند و بهبود وضعیت، اقداماتی فوری لازم است:
۱. بازگشت به اصل ۳۰: بازگشت به اصل ۳۰ قانون اساسی و تأمین آموزش رایگان و با کیفیت برای همه، یکی از اهداف اصلی باید باشد.
۲. افزایش بودجه آموزش و پرورش: سهم آموزش و پرورش از بودجه کشور باید به حداقل ۲۰ درصد افزایش یابد و به ۶ درصد از تولید ناخالص داخلی برسد.این خواسته‌ای حداقلی و کاملا واقع بینانه است؛ چرا که بسیاری از کشورهای در حال توسعه و حتی همین همسایگان ما در منطقه از جهت اهمیت به بودجه آموزش و پرورش نسبت به کشور ما وضعیت به مراتب بهتری را دارند.
۳. برابرسازی فرصت‌های آموزشی: قطع حمایت‌های مالی دولت از مدارس غیردولتی و مبارزه با تعارض منافع در وزارت آموزش و پرورش، گامی اساسی در راستای برابرسازی فرصت‌های آموزشی است.
۴. ایجاد سازوکارهای نظارتی: ضرورت دارد که ساختارهای پایدار برای پاسخگویی و نظارت بر بودجه‌های آموزشی از مدرسه تا سطوح محلی و ملی ایجاد شود.
۵. کاهش نسبت دانش‌آموز به معلم: اصلاح نسبت دانش‌آموز به معلم و کاهش تراکم دانش‌آموزان در کلاس‌ها باید در اولویت قرار گیرد.به‌ویژه در سال جاری با توجه به کمبود نیروی آموزشی، کلاس‌های با تراکم بالای جمعیت یکی از مشکلات عمده مدارس دولتی است
۶. کاهش بازماندگی از تحصیل: با توجه به آمار نگران‌کننده بازماندگان از تحصیل، اقدامات فوری برای جذب و حمایت از این دانش‌آموزان ضروری است.
۷. ساماندهی صندوق ذخیره فرهنگیان: یکی از مطالبات مهم، سامان یافتن صندوق ذخیره فرهنگیان و مدیریت آن بر‌مبنای تخصص، بورسی شدن آن و اختصاص سهام ارزش مالکانه به بیش از ۱,۶۰۰,۰۰۰ عضو آن و خروج این موسسه عظیم اقتصادی از انتصابات جناحی و فامیلی است که نارضایتی عمومی اعضا را بر انگیخته، است.
۸. همسان‌سازی حقوق بازنشستگان: از فوری‌ترین مطالبات، همسان‌سازی حقوق بازنشستگان است که با وجود تصویب قانون و تامین اعتبار لازم در بودجه سال جاری، با گذشت ۶ ماه از سال، همچنان از طرف دولت بلاتکلیف مانده و اجرای آن به بهانه‌های مختلف به تاخیر افتاده است
۹. تغییر ساختار هرمی نظام آموزشی: به منظور بهتر شنیده شدن صدای معلمان و تامین خواسته‌های آنان، ما به‌طور جدی خواهان کاهش تمرکز تصمیم‌گیری‌ها در ستاد و انتقال قدرت تصمیم‌گیری به استان‌ها، مناطق و مدارس هستیم.
در شرایط کنونی، ایجاد فضایی برای شنیدن صدای معلمان و توجه به مطالبات آن‌ها امری اجتناب‌ناپذیر است. به عنوان نمایندگان بخشی از معلمان، از دولت جدید می‌خواهیم که با توجه به شعار امسال روز جهانی معلم، به واقعیت‌های اجتماعی توجه کرده و شرایط را برای برقراری گفت‌وگوهای موثر با معلمان و نهادهای صنفی حامی منافع آنان، فراهم کند.
ما خواهان آن هستیم که دولت به‌طور جدی به خواسته‌ها و مطالبات معلمان پاسخگو باشد و در راستای بهبود نظام آموزشی کشور اقدامات لازم را انجام دهد. این تنها راه تضمین کیفیت و دسترسی به آموزش برابر و باکیفیت برای همه دانش‌آموزان خواهد بود.
این بیانیه با شعارهای حق تشکل یابی، مدرسه محوری، برابرسازی فرصت‌های آموزش و آموزش رایگان و باکیفیت پایان یافته است.
